Και τώρα τι; Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης

του Ευτύχη Μπιτσάκη

Αυτές τις ημέρες κορυφώνεται το δράμα που παίζεται σε βάρος της χώρας μας, «στιγμή» (με την εγελιανή έννοια του όρου) που θα απαντήσει στο ερώτημα: υποτέλεια ή εθνική ανεξαρτησία και προοδευτική πορεία με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό. Ουσιαστικά είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα. Πώς φτάσαμε λοιπόν εδώ; Η απάντηση είναι απλή και σαφής: Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις υπέταξαν το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προόδου στο ταξικό συμφέρον της κυρίαρχης τάξης. Οι μετέπειτα αγώνες της Αριστεράς συνδύαζαν διαλεκτικά (ή έπρεπε να συνδυάζουν) το πατριωτικό (εθνική ανεξαρτησία) με το ταξικό (κοινωνική απελευθέρωση, σοσιαλισμός)

ΣΗΜΕΡΑ, ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ γενικής κρίσης του καπιταλισμού, το κεφάλαιο (με κυρίαρχο το χρηματιστικό), με την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, δεν επιχειρεί απλώς να μεταφέρει τα αποτελέσματα της κρίσης σε βάρος της εργατικής τάξης και των υποτελών στρωμάτων. Επιδιώκει να καταστρέψει όσα κέρδισαν οι λαοί την περίοδο του αιματοβαμμένου καπιταλισμού (πληρωμή της εργατικής δύναμης, κράτος πρόνοιας, προοδευτική παιδεία κλπ.). Με τον οικονομικό πόλεμο, ο επί του παρόντος νικηφόρος καπιταλισμός επιδιώκει να συνθλίψει τις κοινωνικές αντιστάσεις και ταστόχρονα να σαρώσει τα κινήματα εθνικής ανεξαρτησίας. Η χώρα μας επιλέχθηκε ως πειραματόζωο για την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης θεωρίας και πράξης. Γιστί; Επειδή λόγω ειδικών συνθηκών, αλλά και επειδή η εγχώρια κυρίαρχη τάξη, υποτελειακή από παράδοση, θα δεχόταν πιο εύκολα αυτόν τον εθνοκτόνο ρόλο.

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ περιπέτεια θα λυθεί ή με την καταστροφή της ανθρωπότητας ή με τη νίκη των δυνάμεων του σοσιαλισμού (καταστροφή του ενός πόλου της αντίθεσης ή και των δύο, κατά τη μαρξιστική αντίληψη της ιστορίας). Η «νομοτέλεια» ισχύει και για τη χώρα μας.

Ποιος θα έπρεπε λοιπόν να είναι ο στρατηγικός στόχος της δικής μας Αριστεράς; Ενας και μοναδικός: ο σοσιαλισμός. Αλλά: η κατάσταση της χώρας μας είναι καταστροφική. Υπάρχει όμως επαναστατική κατάσταση, προϋπόθεση για τη νίκη των δυνάμεων του σοσιαλισμού; Η απάντηση είναι δεδομένη και αρνητική. Το τι θα μπορούσε να γίνει με την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και του καθεστώτος της υποτέλειας συνολικά είναι κάτι που δεν μπορούμε να το προβλέψουμε.

Συνεπώς: Με δεδομένες τις δικές μας συνθήκες, ο λαός της Αριστεράς ψήφισε ΣΎΡΙΖΑ. Σήμερα για πρώτη φορά στη χώρα μας έχουμε κυβέρνηση της Αριστεράς. Πώς έγινε το «θαύμα»; Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρινόταν στις ελπίδες των αριστερών: ήταν ένα πρόγραμμα «επαναστατικού» ρεφορμισμού. Αυτό που απαιτούσε η συγκεκριμένη «στιγμή».

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα πρόγραμμα σωτηρίας του ελληνικού λαού και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας στο πλαίσιο της Ε.Ε., με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό (ο στρατηγικός στόχος σημειωνόταν στο τέλος του προγράμματος, χωρίς συγκεκριμενοποίηση και -συνεπώς- χωρίς να πείθει).

Ποιοι ήταν λοιπόν οι βασικοί στόχοι του προγράμματος; «θάψιμο» του μνημονίου. Επαναδιαπραγμάτευση και κούρεμα του χρέους. Οχι εκποίηση της κρατικής περιουσίας και γενικότερα του πλούτου της χώρας. Δίκαιο φορολογικό σύστημα με κύριο στόχο το μεγάλο κεφάλαιο. Επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Κατώτερος μισθός 751 ευρώ. Βελτίωση μισθών και συντάξεων. Επαναπρόσληψη των απολυμένων και αυτών που βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας (αξιολόγηση). Προοδευτική αναμόρφωση της παιδείας. Κατάργηση των «Συμβουλίων» στα ΑΕΙ και αποκατάσταση της νομιμότητας. Ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας και κατάργηση της υποταγής της έρευνας και της παιδείας στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Επαναφορά της νομιμότητας και ανασυγκρότηση της ΕΡΤ, αρχίζοντας από μηδενική βάση. Αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας.

ΣΗΜΕΙΩΣΑ ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ σημεία του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόγραμμα αυτό δεν υπερέβαινε τα όρια του καπιταλισμού. Δεν ήταν πρόγραμμα ρήξης με την Ε.Ε. Ηταν όμως, εάν εφαρμοζόταν, ένα πρόγραμμα σωτηρίας του ελληνικού λαού, που θα δημιουργούσε, ενδεχομένως, δυνατότητες για μια ριζοσπαστική-«επαναστατική» πορεία.

Συνολικά, το πρόγραμμα αυτό συνδύαζε διαλεκτικά το κοινωνικό με το πατριωτικό στοιχείο. Δεν επαγγελλόταν μια ανέφικτη (επί του παρόντος) επανάσταση. Ανταποκρινόταν όμως στις ανάγκες και στις δυνατότητες της «συγκεκριμένης κατάστασης» και ψηφίστηκε από τον λαό της Αριστεράς. Το πρόγραμμα καταπολεμήθηκε από τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς. Εδώ θυμόμαστε τον Μπρεχτ: "Δεν μας αρέσει η απόφαση του λαού; Να αλλάξουμε λοιπόν λαό!"

ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΗΠΩΣ αποδεκτό αυτό το θετικά ρεφορμιστικό πρόγραμμα από τους λύκους της Ε.Ε., υπαλλήλους και αφεντικά; Η σύγκρουση θα ήταν δυνατόν να αποφευχθεί; Μια θετική απάντηση θα προϋπέθετε αφέλεια: υποτίμηση της αναλγησίας του κεφαλαίου και των υπηρετών του. Γιατί κυρίως οι Γερμανοί αντέδρασαν με αυτή την απάνθρωπη σκληρότητα; Το βασικό, κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν το πρόβλημα του χρέους. Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι είχαν στόχο να συντρίψουν τη δυνατότητα μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη. Να σβήσουν το αχνό φως που φαινόταν να ανατέλλει στον ορίζοντα της ηπείρου και να επιβεβαιώσουν το δόγμα της αιωνιότητας του καπιταλισμού και του μονόδρομου.

ΗΜΕΡΕΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΩΝ, ΣΚΛΗΡΩΝ μαχών, αναλγησίας των τοκογλύφων, αποκάλυψη της μικρότητας των υπαλλήλων του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Κατάληξη σε μια απόφαση που εγκρίθηκε από το Γιούρογκρουπ. Αλλά οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν και ίδωμεν. Σημειώνω τα βασικά σημεία της ελληνικής πρότασης.

Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Μείωση του ΦΠΑ. Δίκαιο φορολογικό σύστημα και -συνεπώς- φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου

Εκσυγχρονισμός της φορολογικής και τελωνειακής διοίκησης. Ελεγχος των δημόσιων δαπανών. Μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλισης.

Σύγχρονη δημόσια διοίκηση και καταπολέμηση της διαφθοράς. Καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων και προϊόντων καπνού. Μείωση του αριθμού των υπουργείων από 16 σε 10.

Στον καθαυτό οικονομικό τομέα, εφαρμογή του μέτρου των δόσεων και αντιμετώπιση των τραπεζικών και μη εξυπηρετούμενων δανείων κ.λπ. Πολιτική για την προώθηση της ανάπτυξης κ.λπ. Όλα αυτά θα μπορούσε να τα κάνει και μια μη υποτελής αστική κυβέρνηση.

ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΕ αντίθεση με παλιότερες δεσμεύσεις: Δεν θα καταργηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ολοκληρωθεί. Επανεξέταση ιδιωτικοποιήσεων που δεν έχουν προκηρυχθεί. Ενοποίηση οργανισμών, υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών της Ε.Ε. θα εκποιηθεί λοιπόν κρατική και μη περιουσία; Ο αρμόδιος υπουργός το αρνείται. Ενοποίηση του ΤΑΙΠΕΔ με οργανισμούς αντί για κατάργηση (αν «δεν πουλάμε», τι χρειάζεται το ΤΑΙΠΕΔ;).

Επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης. Στην περίοδο αυτή θα ισχύει το σημερινό μνημόνιο; Επιτυχία ήταν η μείωση του λεγόμενου «πρωτογενούς πλεονάσματος», αυτής της απάτης σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Ως προς την εργασία: Αξιοποίηση βέλτιστων πρακτικών της  Ε.Ε. σε όλο το εύρος της νομοθεσίας (βέλτιστες πρακτικές!) Σχέδιο προσωρινής απασχόλησης για τους ανέργους.

ΕΞΥΠΝΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (έξυπνη αντί αποκατάσταση!) με ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης (ευελιξία και δικαιοσύνη: ασύμβατες έννοιες). Ως προς την ανθρωπιστική κρίση: ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Κουπόνια τροφίμων (επιστρέφουμε στο 1941!). Και επίσης: εξασφάλιση ότι η μάχη κατά της ανθρωπιστικής κρίσης δεν θα έχει αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο (σολομώντεια λύση: και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη).

Δόθηκε μια σκληρή μάχη. Ο πόλεμος δεν τελείωσε. Να βοηθήσουμε το λαϊκό κίνημα για να μας βοηθήσει. Και ας μη βιαζόμαστε να καταδικάζουμε! Ας πιέζουμε προς ριζοσπαστικές λύσεις και ας είμαστε αντικειμενικοί όταν κρίνουμε. Και να ξέρουμε ότι το ρεφορμιστικό πρόγραμμα χρειάζεται χρήμα και το χρήμα το έχει ο εχθρός. Κριτική, ναι! Αλλά σοβαρή, επιστημονική και δημιουργική. Αν πέσει η κυβέρνηση, θα ξανάρθουν οι καταστροφείς της Ελλάδας. Και από κοντά, το φίδι της Χρυσής Αυγής. Έγινε ένα λειψό βήμα. Ας βοηθήσουμε το επόμενο.

πηγή: iskra.gr

Η Μινεσότα φορολόγησε τους πλούσιος και πέτυχε! Απίστευτο!

"Την επόμενη φορά που κάποιος υποστηρικτής του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου πει ή γράψει σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης πως η φορολόγηση των πλουσίων και η αύξηση των μισθών “σκοτώνει” τις θέσεις εργασίας και την επιχειρηματικότητα, μπορείτε να στέλνετε αυτό το άρθρο"

Με το παραπάνω σχόλιο ξεκινάει το άρθρο του Κάρλ Γκίμπσον στην αμερικανικής Huffington Post για τα αποτελέσματα της πολιτικής του Μαρκ Ντέιτον, ο οποίος τον Ιανουάριο του 2011 ανέλαβε κυβερνήτης της Μινεσότα (πληθυσμός 5,5 εκ.) με ελλειμματικό προϋπολογισμό ύψους 6,2 δις δολαρίων και ανεργία στο 7%. Ο προκάτοχός του, ο Τιμ Πόλεντι, υποψήφιος του Συντηρητικού Κόμματος, υπερηφανευόταν πως ποτέ δεν αύξηση του φόρους στις επιχειρήσεις. Το μόνο που είχε κάνει για να ενισχύσει τα έσοδα ήταν να αυξήσει τον φόρο στα τσιγάρα κατά 75 σεντ. Όσο για τις θέσεις εργασίας, από το 2003 έως το 2010, αυτές αυξήθηκαν μόλις κατά 6.200.

Στον αντίποδα ο Ντέιτον με την ανάληψη των καθηκόντων του αύξησε το φόρο εισοδήματος από 7,85% έως 9,85% για εισοδήματα πάνω από τις 150.000 δολάρια και για νοικοκυριά με εισόδημα άνω των 250.000 δολαρίων. Τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 2,1 δις. Επίσης συμφώνησε σε αύξηση του κατώτατου μισθού στα 9,5 δολάρια την ώρα από το 2018 και προώθησε νόμο για μισθολογική ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών.

Οι Ρεπουμπλικάνοι προεξοφλούσαν για την πολιτική του Ντέιτον: “Θα χαθούν θέσεις εργασίας. Μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις θα κλείσουν ή θα φύγουν”.

Τα αποτελέσματα…

Ασυγχώρητα νωρίς...

Του Θ. Καρτερού

Ας πάρουμε μια απόσταση ψυχραιμίας από όσα διαδραματίζονται μεταξύ Ελλάδας και δανειστών. Ή αν θέλετε, μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Ποια είναι η γενική εικόνα; Μετά τις πρώτες δύσκολες διαπραγματεύσεις, την πρώτη μάχη, μας έχουν ακόμα στο χέρι. Ελέγχουν ακόμα τη ροή του χρήματος.Μπορούν ακόμα να πιέζουν και να εκβιάζουν. Έχουν ακόμα το μαχαίρι στο λαιμό μας. Αυτή είναι αναμφισβήτητα η μισή αλήθεια.

Σ' αυτή τη μισή αλήθεια στρογγυλοκάθισε το μελανιασμένο από τις εκλογές κωλαράκι της η σοφία της υποταγής: Η κυβέρνηση ηττήθηκε, άφησε τα μεγάλα λόγια, προσγειώθηκε ανώμαλα, ζήτω ο ρεαλισμός. Από αυτή τη μισή αλήθεια τσιμπολογάει χαμόγελα ο αετός του Σόιμπλε, κομπάζοντας ότι μας έχει ακόμα στα νύχια του. Και διηγώντας τα κλαιν ή οργίζονται πολλοί στην από δω μεριά, που κινούνται από τη λαχτάρα μιας νέας ελευθερίας.

Υπάρχει ωστόσο και η άλλη μισή αλήθεια. Αδιαμφισβήτητη κι αυτή: Η κυβέρνηση έδωσε σκληρή μάχη. Δεν παραδόθηκε όπως όλες οι προηγούμενες. Έβαλε στο τραπέζι την ανατροπή της λιτότητας. Κέρδισε κάποια όχι ασήμαντα πράγματα στο Eurogroup. Γεφύρωσε κάπως το σήμερα με το αύριο.Ματαίωσε τα τρισχειρότερα. Και, ίσως το πιο σημαντικό: Έβαλε τέλος στη διπλωματία της υποταγής. Στην Ελλάδα που φιλάει το χέρι που την καταστρέφει.

Μπορείς μ' αυτά να δεις το ποτήρι μισογεμάτο, ή μισοάδειο. Μπορείς να επικρίνεις γιατί δεν έκαναν περισσότερα -ακόμα καλύτερα αν αποδείξεις ότι μπορούσαν περισσότερα. Μπορείς να απαιτείς περισσότερα. Αλλά, στο Θεό σας, μπορείς να προεξοφλείς την ήττα στον πόλεμο που μόλις άρχισε; Να μηδενίζεις με "καλή πρόθεση" τις καλές προθέσεις όσων σηκώνουν αυτό το βάρος; Να σπεύδεις σε συγνώμες, υπονοώντας ότι εξαπάτησαν το λαό;

Πρέπει δηλαδή να διεκδικούν όχι μόνο μια ανάσα για τη χώρα, αλλά και μια ανάσα από το χώρο, έτσι; Καλώς. Τη χρειάζονται λοιπόν αυτή την ανάσα. Ανάσα, όχι τυφλή στήριξη. Γιατί αν τους αρνηθούμε εμείςπίστωση χρόνου και εμπιστοσύνης, τότε θα πληρώσουμε όλοι -και η χώρα- μετρητοίς. Αφού καμιά ελευθερία δεν κατακτήθηκε ποτέ και πουθενά χωρίς μάχες αλλά και ελιγμούς, νίκες αλλά και υποχωρήσεις, αποφασιστικότητα αλλά και συμβιβασμούς. Χωρίς δηλαδή αυτή ακριβώς την πίστωση.

Είναι νωρίς για θριάμβους. Ακόμα πιο νωρίς για οργή. Και ασυγχώρητα νωρίς για να πενθήσουμε την ελπίδα...

Θανάσιμη απειλή ενδεχόμενη υποταγή της κυβέρνησης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Αγωνία διακατέχει αυτές τις μέρες τον ελληνικό λαό. Διαισθάνεται ότι η κυβέρνηση Τσίπρα αρχίζει να υποχωρεί στη γερμανική πίεση και έχει την ακαθόριστη αίσθηση ότι αυτό μπορεί να πάει πολύ μακριά. Ο κόσμος ανησυχεί. Στο ελληνικό συλλογικό υποσυνείδητο υπάρχει εδραιωμένη η πεποίθηση ότι οι Γερμανοί δεν πιάνονται φίλοι κατά κανέναν τρόπο. Με δεδομένη δε την επιθετικότητα και τη φυλετική υπεροψία τους, αλίμονο σε όποιον αρχικά αντιστάθηκε στις εντολές τους και στη συνέχεια υποχωρεί! Θα τον κατασπαράξουν κυριολεκτικά! Η κυβέρνηση της Αθήνας έχει ήδη κάνει πολλές υποχωρήσεις, οι οποίες αντανακλώνται στο κείμενο που υπέβαλε στις Βρυξέλλες για την επέκταση της δανειακής σύμβασης. Το κείμενο αυτό βρίσκεται στα όρια ανοχής της ελληνικής πλευράς - ανοχής σε αστικό, όχι αριστερό πλαίσιο, εννοείται. Ο Σόιμπλε το απέρριψε το κείμενο αυτό, παρότι δεν έχει καμιά σχέση με τα όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά. Το Eurogroup όμως, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, θεωρούνταν βέβαιο ότι θα γίνει σήμερα το απόγευμα. Συνηθέστατη η γερμανική τακτική στο πλαίσιο της ΕΕ. Το Βερολίνο εκ προοιμίου απέρριψε τις ελληνικές προτάσεις, αλλά επιτρέπει να γίνει η σύνοδος των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, αφού η ελληνική πλευρά έχει ήδη κάνει υποχωρήσεις, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θα πιέσει ασφυκτικά την Αθήνα να υποταχθεί πλήρως στις γερμανικές αξιώσεις. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην καταληφθεί η ελληνική κυβέρνηση από το σύνδρομο τού «μια ψυχή που είναι να βγει...»! Οχι ότι συμφωνούμε με τις υποχωρήσεις που ήδη συμπεριλαμβάνονται στο αίτημά της, αλλά αν κάνει έστω και υποτυπώδεις παραπέρα υποχωρήσεις στις γερμανικές απαιτήσεις, τα πάντα έχουν τελειώσει και για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως και για τη χώρα, η οποία δεν θα μπορέσει ποτέ πια να ξανασηκώσει κεφάλι.

Τραγούδι ντροπή από Αγγελάκα και Πανούση ταυτίζει το ΚΚΕ με τη Χρυσή Αυγή

Στη ζωή όμως όπως και στην τέχνη σημασία δεν έχει μόνο το πώς γεννιέσαι αλλά και το πώς πεθαίνεις.

του Γιώργου Καρακώστα

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μουσικοθεατρική σάτιρα για να επιβιώσει, έχει φτάσει αρκετές φορές στο σημείο να αναπαράξει ιδεολογήματα που αντλούν την έμπνευσή τους από τις πιο συντηρητικές, πολιτικές και κοινωνικές αφηγήσεις, με το προκάλυμμα του σατιρικού σχολιασμού  ή της διακομόδησης των πολιτικών πρωταγωνιστών.

Είναι επίσης σαφές ότι η «φτώχεια» που επικρατεί στην καλλιτεχνική έμπνευση είναι τελείως αναντίστοιχη με τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που συμβαίνουν στη χώρα, καθρεφτίζοντας την έλλειψη ενός εναλλακτικού πολιτιστικού προτάγματος ανταγωνιστικού προς το κυρίαρχο.

Ακόμα περισσότερο, ότι τα «προοδευτικά» ρεύματα πέραν από το να αναδιατυπώνουν παλιά μουσικά μοτίβα, βρίσκονται περιορισμένα ως προς την συγκρότηση ενός νέου καλλιτεχνικού χώρου που να μπορεί να διαπαιδαγωγεί και να μετασχηματίζει σε τέχνη αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Έστω και με τη μορφή σάτιρας.

Σε τίποτα όμως όλα αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη χυδαιολογία και την γελοιοποίηση της  ιστορικής μνήμης (η οποία δεν είναι ιδιοκτησία κανενός), της πολιτικής διαφωνίας και κριτικής (η οποία δεν πρέπει να λογοκρίνεται), της παραμόρφωσης των ιδεολογιών όταν μάλιστα συνεισφέρουν στην επαναφορά των πιο αντιδραστικών θέσεων (ταύτιση κομμουνισμού με Ναζισμού).

Η Ελπίδα και η αρίστερή ανάθεση στην εξουσία

Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία λέει ο βασανισμένος λαός, βασισμένος στον μύθο της Πανδώρας και το κουτί της, που όταν το άνοιξε σκόρπισε πρώτα τις καταστροφές αλλά πρόλαβε να το κλείσει, για να παραμείνει στον πάτο το τελευταίο δώρο των θεών: η ελπίδα.

Αυτό το κλείσιμο περιέβαλλε έκτοτε την ελπίδα μ' ένα μυστήριο, μια δύναμη που μόνο η ανάγκη της σωτηρίας μπορούσε να δημιουργήσει. Το περιεχόμενό της, καλά σφραγισμένο, επέτεινε αυτό το μυστήριο και κάθε φορά την περιέβαλλε κι ένας μύθος που θα την απελευθέρωνε κι ένας λυτρωτής που θα την πραγματοποιούσε.

Στην ανθρώπινη ιστορία, η ελπίδα έπαιξε όλους τους ρόλους, γήινους και ουράνιους, άλλαξε χίλια πρόσωπα (θεός, φυλή, ηγέτης, έθνος, κόμμα τάξη) κι αυτή της η ευελιξία είναι που την κάνει ακόμη δελεαστική.

Κανείς δεν ξέρει αν είναι ευχή ή κατάρα κάθε φορά που εμφανίζεται, γιατί, έτσι όπως είναι κρυμμένη στο κουτί της ιστορίας, κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το αληθινό της πρόσωπο, οι στόχοι και η στρατηγική της, το μαθαίνουμε μόνο εκ των υστέρων αναδρομικά κι αυτό με έντονες πολιτικές και κοινωνικές διαμάχες.

Η ελπίδα γεννημένη απ' τον μύθο, είναι καταδικασμένη να δημιουργεί μύθους με προσδοκίες μικρές ή μεγάλες, σταδιακές ή απότομες, για ένα ανάλογο τέλος κι αυτό το τέλος έγινε βούτυρο στο ψωμί της ανάθεσης.

Όπου υπάρχει ελπίδα καιροφυλακτεί και μια διάψευση. Αυτόν τον αέναο κύκλο μόνο το αυτεξούσιο του συλλογικού ατόμου μπορεί να τον σπάσει. Εκείνη η συλλογικότητα κι εκείνο το άτομο που ο ένας είναι προϋπόθεση του άλλου και όχι εργαλείο, και για τους οποίους ο αγώνας είναι διαρκής, όχι μόνο για την κοινωνική απελευθέρωση, αλλά και για την προστασία των κατακτήσεών της.

Κρίσιμες ώρες

Του Πέτρου  Παπακωνσταντίνου

Το ιταμό τελεσίγραφο Σόιμπλε στην Ελλάδα, που τορπίλισε το Eurogroup, επιταχύνει τις εξελίξεις γύρω από το ελληνικό δράμα και μας φέρνει μπροστά σε ένα αποφασιστικής σημασίας,κομβικό σημείο. Μέσα στις επόμενες ώρες και μέρες μπορεί να κριθεί σε μεγάλο βαθμό  η μοίρα του κινήματος και της Αριστεράς για πολλά χρόνια. Χρειάζεται καθαρό μυαλό, ψύχραιμη, μακριά από φοβικά σύνδρομα και συναισθηματισμούς εκτίμηση του εσωτερικού και διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και αλύγιστη αποφασιστικότητα για να περάσουμε αυτόν τον πρώτο, κρίσιμο κάβο.

Προσερχόμενος στο Eurogroup, ο Σόιμπλε έριξε την πρώτη τορπίλη, δηλώνοντας προκλητικά ότι «λυπάται» τους Έλληνες για την «ανεύθυνη» κυβέρνησή τους. Στη συνέχεια ανατίναξε τις γέφυρες συνδιαλλαγής που προσπαθούσε να στήσει η Γαλλία και απαίτησε από την ελληνική κυβέρνηση να αυτοεξευτελιστεί υπογράφοντας δήλωση μετανοίας για παράταση του Μνημονίου και παραίτηση από την εφαρμογή του κοινωνικού της προγράμματος. Όλα αυτά διαμηνύουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι ο τορπιλισμός του Eurogroup ήταν προειλημμένη απόφαση μιας Γερμανίας, η οποία συμπεριφέρεται απροσχημάτιστα όχι ως ηγεμόνας, αλλά ως δεσμοφύλακας της ευρωζώνης.

Αποικία ή Ελευθερία;

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 17.02.15 ] ARTI News

Οι Έλληνες ψήφισαν την κυβέρνησή τους, καταψηφίζοντας συγχρόνως την πολιτική της λιτότητας, την οποία η ηγεσία του Βερολίνου υποστηρίζει σαν απόλυτο προτεσταντικό δόγμα. Γι’ αυτό η ψήφος των Ελλήνων, αφού δεν συμβαδίζει με τη γερμανική θέση, είναι κατ' αυτούς άχρηστη. Οι εκλογές είναι κατ’ επίφαση. Το ίδιο και η δημοκρατία. Υπέρτατος νόμος ο νόμος των Μέρκελ-Σόιμπλε, ο νόμος της άγριας λιτότητας, που προκάλεσε μία άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική καταστροφή στην Ελλάδα και στον ευρωπαϊκό νότο ευρύτερα. Ναι, η Αθήνα πρέπει να καταστραφεί για να δειχθεί ποιος είναι το αφεντικό στη γερμανική Ευρώπη. Γι’ αυτό αποσύρθηκε το σχέδιο Μοσκοβισί. Γι’ αυτό επελέγη το τελεσίγραφο Σόιμπλε. Όμως, υπάρχει και μία άλλη διάσταση, οι Γερμανοί πιστεύουν ότι τα πέντε χρόνια της άγριας λιτότητας και η δουλειά της τρόικα άρχισαν τώρα να αποδίδουν. Αλλά ποιος τους έπεισε γι’ αυτό; Ποιος τους έδωσε τη λάθος –για την ακρίβεια «φτιαχτή»- εικόνα; Ο Αντώνης Σαμαράς, που δεν έχει αποδεχθεί την ήττα του. Αυτό φάνηκε από τη στάση που τήρησε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Αλλά και από τη χθεσινή αντίδρασή του.  Όμως, ο Σαμαράς απλώς ενισχύει τη γερμανική θέση, η ευθύνη για την καταστροφική εξέλιξη ανήκει κυρίως στους Γερμανούς.

“Δύο δάνεια οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα”

Η Γερμανία χρωστά χρήματα στην Ελλάδα και σύμφωνα με αρκετούς υπολογισμούς, το ποσόν αυτό ανέρχεται σχεδόν στα διπλά χρήματα από αυτά που έχει λάβει η Αθήνα από τους Ευρωπαίους εταίρους της, αποφαίνεται σε δημοσίευμα η ισπανική εφημερίδα El Publico.
Επικαλούμενη στοιχεία από μελέτες γνωστών και καθ’ όλα έγκριτων Ισπανών ιστορικών κιοικονομολόγων, η αριστερών αποκλίσεων εφημερίδα δημοσιεύει, υπό τον τίτλο «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα» έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή από το χιτλερικό καθεστώς του αναγκαστικού δανείου, ισοδύναμου με 3 δισεκ. ευρώ, τη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως τη συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, εάν για το κατοχικό δάνειο «ισοδύναμο με 3 δισεκ. ευρώ», «εφαρμοσθεί ως σημείο αναφοράς το μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσόν που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισεκ. ευρώ».

Τσακαλώτος στο Facebook:Αντιμετωπίσαμε ωμή εξουσία και εκβιασμό».

Η ανάρτηση του κ. Τσακαλώτου:

«Όπως θα ακούσατε, τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Υπήρξε συμβιβαστική πρόταση, η οποία συμφωνήθηκε από τον Ντράγκι, τη Λαγκάρντ και τον Μοσκοβισί. Τορπιλίσθηκε όμως, από τον Ντάισελμπλουμ, πιθανότατα λόγω γερμανικής πίεσης.
Στη σύνοδο του Eurogroup και στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, η βοήθεια της Λαγκάρντ και του Μοσκοβισί ήταν μη-ανιχνεύσιμη από το γυμνό μάτι. Αυτοί λένε ολοκληρώστε το υπάρχον πρόγραμμα και εμείς θα δείξουμε κάποια ελαστικότητα στην εφαρμογή του.
Ποτέ όμως δεν μας λένε τι θα περιλαμβάνει αυτή η ελαστικότητα. Αντιθέτως, μας λένε: υπογράψτε πρώτα και μετά συζητάμε το περιεχόμενο της «ελαστικότητας».
Εμείς λέμε δώστε μας ένα πρόγραμμα «γέφυρα» και έχουμε διευκρινίσει ποιες είναι οι δεσμεύσεις μας, όχι μόνο στην περίοδο της «γέφυρας», αλλά και για τα βασικά στοιχεία της νέας μακροπρόθεσμης συμφωνίας με τους εταίρους μας.
Κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να πετύχουμε έναν λογικό συμβιβασμό. "Αντιμετωπίσαμε ωμή εξουσία και εκβιασμό"

Ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε....

http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/2015/02/blog-post_130.html

Ανοιχτό πραξικόπημα...

Της Κατερίνας Ακριβοπούλου 

ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ...

Τα γεγονότα τα πληροφορήθηκα πρίν απο λίγο και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση: Πριν απο τη συνάντηση Βαρουφάκη - Νταϊσελμπλουμ, ο Μοσκοβισί παρουσίασε στον ελληνα υπουργο το προσχέδιο κειμένου , το οποίο ήταν στην ουσία το αποτέλεσμα των όσων συμφωνήθηκαν μεταξύ Τσίπρα- Νταϊσελμπλουμ, στις 12 Φεβρουαρίου, στις Βρυξέλλες. Ο Βαρουφάκης , ευλόγως , δήλωσε πρόθυμος να το υπογράψει, καθώς εμπεριείχε τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Αμέσως μετά του λέει ο Μοσκοβισί να συναντηθούν με τον Νταϊσελμπλουμ για να τον ενημερώσουν. Στη συνάντηση αυτή, πριν απο τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ πάντα, ο ολλανδός , ο οποίος είχε προηγουμένως μιλήσει με τον Σόϊμπλε, τους είπε οτι δεν δέχεται αυτό το κείμενο , αφήνοντας εμβρόντητο τον Βαρουφάκη και σαστισμένο τον επίτροπο.
-"Πιέρ τί είπαμε" , ρωτάει το Μοσχοβισί , ο έλληνας υπουργός, για να πάρει την εξής απάντηση :
- " Ε αφού αυτό προτείνει ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε Γιάννη".
- Διαφωνούμε όμως εμείς , αυτό που ζητάτε να υπογράψουμε είναι παράταση του μνημονίου κι ' εμείς δεν μπορούμε να το δεχτούμε " ήταν η απάντηση Βαρουφάκη.
Και μετά ξεκίνησε το Γιούρογκρουπ, όπου ο Σόϊμπλε δεν μίλησε παρα ελάχιστα . Δεν χρειαζόταν άλλωστε, η δουλειά είχε γίνει απο πρίν ...
Τη συνέχεια την είδαμε στις οθόνες μας...
Οι εκπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων έστειλαν τελεσίγραφο στα θρασίμια της Αθήνας , ο Βαρουφάκης αποκάλυψε το έγγραφο Μοσκοβισί, τονίζοντας ταυτοχρόνως ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποδεχτεί ένα πρόγραμμα, το οποίο απέρριψε πρόσφατα ο ελληνικός λαός. Την ίδια ώρα το Μαξίμου απαντούσε ότι η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται και πώς δεν πρόκειται να δεχθεί καμία συμφωνία για μνημόνιο.
Θορυβημένα διάφορα κέντρα τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα δυστυχώς , έσπευσαν να διαψεύσουν την ύπαρξη του κειμένου . Ο γνωστός συντάκτης των financial times έγραψε πώς τέτοιο κέιμενο δεν υπάρχει, δημοσίευμα που τ'ο έκανε αμέσως ρουλεμάν ο ανεκδιήγητος εκροσωπος της Ν.Δ. Καραγκούνης , ο οποίος ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου.
Λίγο ,μετά όμως ήρθε η κατραπακιά απο τον Paul Mason, δημοσιογράφο στο Channel 4, που αποκάλυψε το κείμενο.

Ιδού :

http://www.enikos.gr/…/298316,Pio_konta_stis_ellhnikes_8ese…

Εγκώμια του καθηγητή φιλοσοφίας Χρήστου Γιανναρά για τον Αλέξη Τσίπρα και τη νέα κυβέρνηση (βίντεο)

Αναθεωρώντας την μέχρι τώρα στάση του απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, ο καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας Χρήστος Γιανναράς αναφέρθηκε με κολακευτικά λόγια   στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Θετικά ήταν τα σχόλια του και για τις πρώτες ημέρες του νέας κυβέρνησης που δίνει τη δύσκολη μάχη της διαπραγμάτευσης.

Δείτε το βίντεο με τις δηλώσεις του στην τηλεόραση:

Γαϊτανάκι Λιβαδειά 2015

ΑΝΑΣΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ. ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΩΡΑ 6 ΜΜ ΣΤΗΝ ΚΕΝ. ΠΛΑΤΕΙΑ

https://www.facebook.com/events/679133228875708/?context=create&previousaction=create&ref=2&ref_dashboard_filter=upcoming&source=49&sid_create=599266628

Να πάρουμε την σκυτάλη και να σηκώσουμε το γάντι!
Ήρθε η ώρα να πάρει και ο λαός την υπόθεση της ανατροπής στις πλάτες του.
Να υψώσουμε το ανάστημά μας και να στείλουμε ένα παλλαϊκό μήνυμα ενάντια στη λιτότητα και τα μνημόνια, υπέρ της δημοκρατίας και της προκοπής.
Να μη μασήσουμε στους εκβιασμούς της ΤΡΟΙΚΑ και των υποστηρικτών τους στην Ελλάδα, ολιγαρχία, καναλάρχες.
Ήρθε η ώρα να φοβηθούν αυτοί και να ακούσουν δυνατά τη φωνή μας. Επιλέγουμε την αξιοπρέπεια και ζητάμε για εμάς και τους λαούς όλης της Ευρώπης μια μεγάλη ανάσα αλλαγής.
Καλούμε όλους τους λαούς της Ευρώπης να δείξουν έμπρακτα την υποστήριξή τους στον αγώνα του ελληνικού λαού και της ελληνικής κυβέρνησης για μια Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.Θα νικήσουμε!

"Οι Έλληνες ιδρύουν αυτή τη στιγμή την Ευρώπη. Θέλει δεν θέλει, ο Σόιμπλε θα υποχωρήσει", γράφει η "Die Zeit"

«Οι Έλληνες ιδρύουν αυτή τη στιγμή την Ευρώπη. Θέλει δεν θέλει, ο κ.Σόιμπλε θα υποχωρήσει»! Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο αρθρογράφος της γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit» Χάνες Γκρασέκερ, προσθέτοντας: «Ο εκβιασμός του Τσίπρα γίνεται έτσι η γενετήσια πράξη της γνήσιας Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο αναγκαίος πραγματισμός, που επιβάλει παραίτηση από το άκαμπτο δόγμα περί χρεών, αποτελεί αλλαγή παραδείγματος. Σήμερα, ακριβώς τώρα, σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, ο κοινός ανώτατος σκοπός είναι η διατήρηση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Στο τέλος, θα είναι τα χρέη που θα εξασφαλίσουν την ενότητα».

Ο ίδιος αρθρογράφος υποστηρίζει πως αν ο κ. Τσίπρας πετύχει τους στόχους του, το αποτέλεσμα θα είναι μια «εξέγερση» των υπερχρεωμένων χωρών: «Η Πορτογαλία και η Ισπανία θα ακολουθούσαν το παράδειγμα του με αποτέλεσμα την πλήρη ανατροπή του σημερινού πολιτικού και οικονομικού σκηνικού. Όλα δείχνουν ότι πάμε για μονομαχία. Με μονομάχους, από τη μια, τον ώριμο πολιτικό Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος αγωνίζεται για σιδερένια λιτότητα στην Ευρώπη. Και από την άλλη, τον έντιμο κινηματία Αλέξη Τσίπρα, «ο οποίος θέλει να απελευθερώσει το λαό του από τη σκλαβιά του χρέους. Η μονομαχία είναι άνιση. Και «ο Τσίπρας έχει μόνο ένα όπλο: την έξοδο από την ευρωζώνη. Όπλο, το οποίο θα μπορούσε να φέρει σε κίνδυνο ολόκληρη τη νομισματική ένωση» γράφει. Το ερώτημα είναι μόνο, αν θα μπορέσει να κάνει πιστευτό, ότι είναι αρκετά τρελός για να πυροδοτήσει τη βόμβα. Ερώτημα, που έχει απαντήσει σε μεγάλο βαθμό, δεδομένου ότι, όπως δείχνει δημοσκόπηση, το 30% των τραπεζιτών πιστεύει ήδη στην τρέλα του», υποστηρίζεται στο ίδιο δημοσίευμα.

Βίος λιτός και δίκαιος

 Δέσποινα Σπανούδη / Ελλάδα / 01.01.70

Από τις δηλώσεις στις τελετές παράδοσης-παραλαβής των υπουργείων, ξεχώρισε η αποστροφή του νέου υπουργού Οικονομικών: «Είμαστε υπέρ ενός λιτού βίου. Ανάπτυξη δεν σημαίνει περισσότερες Πόρσε Cayenne στους στενούς ελληνικούς δρόμους ή περισσότερα σκουπίδια στις παραλίες.» Αν δίπλα στο επίθετο λιτός συμπλήρωνε κανείς και το επίθετο δίκαιος, τότε θα είχε περιγράψει μια διαφορετική κοσμοαντίληψη και ένα ριζικά διαφορετικό κοινωνικό μοντέλο: Μια κοινωνία στηριγμένη σε αξίες αλληλεγγύης και συνεργασίας αντί ξέφρενου ανταγωνισμού, πολιτισμού και παιδείας αντί ρηχότητας και επίδειξης, δημοκρατίας αντί αυταρχισμού, συλλογικής δράσης αντί απάθειας. Μια οικονομία των αναγκών που θα εξασφάλιζε πρόσβαση στα βασικά αγαθά και υπηρεσίες για όλους, υγεία και ασφάλιση, απρόσκοπτη επικοινωνία και ενημέρωση, προστασία του φυσικού και βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος.
Δεν είναι καθόλου απλό να φανταστούμε ένα κόσμο λογικό, όταν ζούμε σε ένα κόσμο που το 1% πλουτίζει ξεδιάντροπα, τρώγοντας τις σάρκες του υπόλοιπου 99% και καταστρέφοντας τον πλανήτη. Σε μια χώρα που μια μικρή ολιγαρχία συνεταιρίζεται με υπερεθνικούς εταίρους ώστε να ληστεύουν τη φύση, την περιουσία των πολλών, την παραγωγή και τα εισοδήματα. Σε μια κοινωνία που έχει χάσει το κριτήριο να διακρίνει την αλήθεια και  την ποιότητα και κινείται είτε από ένστικτο επιβίωσης, είτε από ευδαιμονισμό. Ανάμεσα σε ανθρώπους που μπερδεύουν  την αυθεντικότητα με το θράσος, που υποκλίνονται στους νικητές και που ελπίζουν ότι στο τέλος θα τη βολέψουν.
Εδώ κρίνεται το στοίχημα ενός άλλου δρόμου. Στην περιοχή που ζω, όπως και παντού αλλού, επιχειρούν γνωστοί εκπρόσωποι της ολιγαρχίας.  Μεγιστάνες  που δηλητηριάζουν τον τόπο, τα νερά και τη θάλασσα. Μεγαλοεπιχειρηματίες που πλουτίζουν πουλώντας πανάκριβο ρεύμα  μαζί με …αέρα κοπανιστό, που χρωστάνε εκατοντάδες εκατομμύρια για το ρεύμα που χρησιμοποιούν. Που καταπατούν εργασιακά δικαιώματα και συνθήκες εργασίας, που αποσπούν δωρεάν τον ορυκτό πλούτο, που παίρνουν επιδοτήσεις για να καταστρέφουν τα βουνά, που σχεδιάζουν να βάλουν στο χέρι τα σκουπίδια. Που έχουν τον τρόπο να επιβάλλουν τους δικούς τους όρους και τους δικούς τους ανθρώπους, που έχουν τα μέσα να χειραγωγούν και να κατευθύνουν την κοινή γνώμη.
Ένας άλλος, καλύτερος κόσμος είναι εφικτός, αλλά για να φτάσουμε εκεί πρέπει να πάμε από άλλο δρόμο. Είμαστε ικανοί να τον βρούμε, ισχυροί να τον διεκδικήσουμε, ώριμοι να τον ακολουθήσουμε;  Η συνέχεια θα δείξει. Τουλάχιστον,  κερδίσαμε το δικαίωμα στην ελπίδα.

δημοσιεύτηκε στο http://despoinaspanoudi.blogspot.gr/ και στο http://www.artinews.gr/

Η νέα κυβέρνηση

Πρωθυπουργός: Αλέξης Τσίπρας

Αντιπρόεδρος : Γιάννης Δραγασάκης

Υπουργείο Εσωτερικών  
Υπουργός: Νίκος Βούτσης

Αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης: Γ.Κατρούγκαλος

Αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη: Γιάννης Πανούσης
Αναπληρώτρια υπουργός Μετανάστευσης: Τασία Χριστοδουλοπούλου 
Μακεδονίας Θράκης: Μαρί Κόλλια Τσαρουχά

Υπουργείο Οικονομικών
Γιάνης Βαρουφάκης
Αναπληρώτρια :Νάντια Βαλαβάνη

αναπληρωτής :Κώστας Μάρδας 

Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού
Υπουργός: Γιώργος Σταθάκης
Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας:
Αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου: Θοδωρής Δρίτσας
Αναπληρώτρια υπουργός Τουρισμού :Έλενα Κουντουρά
Αναπληρωτής υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων: Χρήστος Σπίρτζης

Υπουργείο Εξωτερικών

Υπουργός: Νίκος Κοτζιάς

Αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων: Νίκος Χουντής 
Αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Σχέσεων: Ευκλείδης Τσακαλώτος

Υπουργείο Εθνικής Άμυνας  

Υπουργός: Πάνος Καμμένος

Αναπληρωτής υπουργός: Κώστας Ήσυχος

Υφυπουργός: Νίκος Τόσκας

Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Υπουργός: Παναγιώτης Λαφαζάνης
Αναπληρωτής Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής :Γιάννης Τσιρώνης 
Αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων :Βαγγέλης Αποστόλου

Πιο ισχυρή η παρουσία γυναικών στη Βουλή - 44 εκλέγονται με τον ΣΥΡΙΖΑ

Πιο ισχυρή θα είναι από σήμερα η παρουσία γυναικών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Συνολικά, θα ορκιστούν 68 γυναίκες έναντι των 60 που πήραν το χρίσμα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου του 2012, όπου και είχε σημειωθεί αύξηση 20% στη γυναικεία εκπροσώπηση από τις εκλογές του 2009.
Εκ των 68 γυναικών που ανέδειξε η χθεσινή κάλπη, οι 44 εκλέγονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, 10 με τη Νέα Δημοκρατία, 4 με το ΚΚΕ, 3 με το «Ποτάμι», 3 με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, 2 με το ΠΑΣΟΚ και 2 με τη Χρυσή Αυγή. 
 Η αναλογία των γυναικών στην προηγούμενη Βουλή ισοδυναμούσε με το 1/5 των εδρών

Ποιοι εκλέγονται βουλευτές στη νέα Βουλή

Στη νέα Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέγει 149 βουλευτές, 76 η ΝΔ, από 17 η Χρυσή Αυγή και το Ποτάμι, 15 το ΚΚΕ, και από 13 οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και το ΠΑΣΟΚ.

Ακολουθεί ο πλήρης πίνακας των βουλευτών που εκλέγονται στις 56 εκλογικές Περιφέρειες:

Α' Αθηνών

Ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει 5 έδρες, τις οποίες καταλαμβάνουν οι: Αλέξης Τσίπρας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Νίκος Βούτσης, Νικόλας Φίλης. Σε περίπτωση που ο Αλέξης Τσίπρας δεν πάρει την έδρα στη συγκεκριμένη περιφέρεια, εκλέγεται και η Μαρία Μπόλαρη.

Η Ν.Δ. λαμβάνει 4 έδρες, τις οποίες καταλαμβάνουν οι: Όλγα Κεφαλογιάννη, Βασίλης Κικίλιας, Ντόρα Μπακογιάννη, Νικήτας Κακλαμάνης.

Τρίτο κόμμα έρχεται το Ποτάμι με 1 έδρα: Σπύρος Λυκούδης.

Τέταρτο κόμμα η ΧΑ με 1 έδρα: Νίκος Μιχαλολιάκος.

Πέμπτο κόμμα το ΚΚΕ με 1 έδρα: Λιάνα Κανέλλη.

Έκτο κόμμα οι ΑΝ.ΕΛΛ. με 1 έδρα: Έλενα Κουντουρά.

Έβδομο κόμμα το ΠΑΣΟΚ με 1 έδρα: Κώστας Σκανδαλίδης.

Β΄Αθηνών

Ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει 19 έδρες, τις οποίες καταλαμβάνουν οι: Γιάννης Βαρουφάκης, Γιάννης Δραγασάκης, Παναγιώτης Κουρουμπλής, Όλγα Βαλαβάνη, Δημήτρης Στρατούλης, Νίκος Χουντής, Νίκος Παππάς, Ευκλείδης Τσακαλωτός, Γιώργος Δημαράς, Γιάννης Μπαλάφας, Νίκος Ξυδάκης, Θεανώ Φωτίου, Βασιλική Κατριβάνου, Χαρά Καφαντάρη, Δημήτρης Βίτσας, Ελένη Αυλωνίτου, Αννέτα Καββαδία, Στάθης Παναγούλης, Κωνσταντίνος Ήσυχος.

Η ΝΔ παίρνει 11 έδρες, τις οποίες καταλαμβάνουν οι: Νίκος Δένδιας, Κυριάκος Μητσοτάκης, Άδωνις Γεωργιάδης, Κωστής Χατζηδάκης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, Γιώργος Κουμουτσάκος, Άννα Καραμανλή, Σοφία Βούλτεψη, Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, Γεράσιμος Γιακουμάτος.

Φόρος τιμής στο Σκοπευτήριο, η πρώτη πολιτική πράξη του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα

Με λίγα κοκκινα τριαντάφυλλα και συγκίνηση, αμέσως μετά την ορκωμοσία του, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής!

Τα αποτελέσματα υποψηφίων του ΚΚΕ στο Νομό Βοιωτίας

Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας Εγγεγραμμένοι: 108.139 Αποτελέσματα της 26/1/2015 [Ώρα 11:37:41] Συνδυασμός : ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Τα αποτελέσματα αφορούν 203 ET επί συνόλου 210
1	ΚΟΤΣΙΚΩΝΑΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ του Δημητρίου	1.283
2	ΤΟΥΛΟΥΜΑΚΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ του Σπύρου	908
3	ΤΖΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ του Δημητρίου	577
4	ΚΑΒΑΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Θεοδώρου	360