Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Κρίσιμες ώρες

Του Πέτρου  Παπακωνσταντίνου
Το ιταμό τελεσίγραφο Σόιμπλε στην Ελλάδα, που τορπίλισε το Eurogroup, επιταχύνει τις εξελίξεις γύρω από το ελληνικό δράμα και μας φέρνει μπροστά σε ένα αποφασιστικής σημασίας,κομβικό σημείο. Μέσα στις επόμενες ώρες και μέρες μπορεί να κριθεί σε μεγάλο βαθμό  η μοίρα του κινήματος και της Αριστεράς για πολλά χρόνια. Χρειάζεται καθαρό μυαλό, ψύχραιμη, μακριά από φοβικά σύνδρομα και συναισθηματισμούς εκτίμηση του εσωτερικού και διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και αλύγιστη αποφασιστικότητα για να περάσουμε αυτόν τον πρώτο, κρίσιμο κάβο.
Προσερχόμενος στο Eurogroup, ο Σόιμπλε έριξε την πρώτη τορπίλη, δηλώνοντας προκλητικά ότι «λυπάται» τους Έλληνες για την «ανεύθυνη» κυβέρνησή τους. Στη συνέχεια ανατίναξε τις γέφυρες συνδιαλλαγής που προσπαθούσε να στήσει η Γαλλία και απαίτησε από την ελληνική κυβέρνηση να αυτοεξευτελιστεί υπογράφοντας δήλωση μετανοίας για παράταση του Μνημονίου και παραίτηση από την εφαρμογή του κοινωνικού της προγράμματος. Όλα αυτά διαμηνύουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι ο τορπιλισμός του Eurogroup ήταν προειλημμένη απόφαση μιας Γερμανίας, η οποία συμπεριφέρεται απροσχημάτιστα όχι ως ηγεμόνας, αλλά ως δεσμοφύλακας της ευρωζώνης.

Αυτά είναι περίπου αυτονόητα. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι γιατί και με ποια στρατηγική στόχευση ενεργεί το Βερολίνο. Η απάντησή μας είναι: όχι από αλαζονική αίσθηση δύναμης, αλλά από ανησυχία για τις εξελίξεις που τείνουν να ξεφύγουν από τον έλεγχό τους. Εκφοβίζουν γιατί φοβούνται οι ίδιοι! Το γεγονός ότι με τις προγαμματικές δηλώσεις της η κυβέρνηση, παρά τις όποιες ταλαντεύσεις, έμεινε βασικά πιστή στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, κυρίως όμως η δυναμική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα και το κύμα αλληλεγγύης προς την Ελλάδα που άρχισε να εξαπλώνεται στην Ελλάδα τρόμαξαν το Βερολίνο. Η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη άρχισε να εμφανίζει συμπτώματαπροϊούσας φθοράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διαδήλωση του Παρισιού, πέραν του ΚΚΓ και του Αριστερού Μετώπου, καλούσε η Collectif Roosvelt, όπου συμμετέχουν η Ντανιέλ Μιτεράν, οι πρώην πρωθυπουργοί Μισέλ Ροκάρ και Ζαν- Μαρκ Ερό και άλλα πρωτοκλασσάτα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ακόμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας, η συντριβή της Χριστιανοδημοκρατίας στο Αμβούργο, με παράλληλη ενίσχυση Σοσιαλιστών, Αριστεράς και ευρωσκεπτικιστικού AfD διαμηνύουν την αμφίπλευρη αμφισβήτηση της Μέρκελ.
Το τελεσίγραφο του Βερολίνου στο Eurogroup είχε στόχο να ανακόψει αυτές τις τάσεις και να «χαμηλώσει» την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, ώστε να τη σύρει σε νέες διαπραγματεύσεις από χειρότερες θέσεις, με πιο ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Στόχος είναι ένας πρώτος συμβιβασμός πιο κοντά στις απαιτήσεις του Βερολίνου, που θα αποδομήσει την εσωτερική και διεθνή στήριξη της κυβέρνησης, για να ακολουθήσει επί έξι μήνες, μέχρι την τελική διευθέτηση, το «μαρτύριο της σταγόνας», όπου η απειλή του bankrun θα βρίσκεται μονίμως στην ημερήσια διάταξη και θα χρησιμοποιείται ως μοχλός για την ακύρωση κάθε προοδευτικού κοινωνικού μέτρου.
Σ’αυτό το φόντο, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει οδό υποχώρησης. Οι γέφυρες ανατινάχτηκαν, τα καράβια κάηκαν! Η μέχρι τέλους αποφασιστικότητα απέναντι στο τελεσίγραφο του Βερολίνου είναιμονόδρομος, αν δεν θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά και να δει το τεράστιο ρεύμα της λαϊκής στήριξης να μετατρέπεται σε ρεύμα απογοήτευσης και κατακραυγής, που θα ενισχύσει τα πιο αντιδραστικά ή καινεοφασιστικά ρεύματα.
Η πρώτη, υψηλής συβολικής σημασίας απάντηση θα είναι η επιλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Ελπίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποφύγει μια λύση από το παλιό, χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό που λιντσαρίστηκε εκλογικά από τον ελληνικό λαό και θα επιλέξει μια προσωπικότητα που θα συμβολίζει τους δημοκρατικούς αγώνες και την πολιτιστική ακτινοβολία του έθνους των εργαζομένων, στέλνοντας τα σωστά μηνύματα και στο λαό και στους εκβιαστές του.
Αν οι Γερμανοί επιμείνουν στο τελεσίγραφο μέχρι την κρίσιμη Παρασκευή, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα οφείλει να τερματίσει αμέσως το γερμανικό «μαρτύριο της σταγόνας» και να οδηγήσει τα πράγματα σε μιαάμεση πολιτική «κάθαρση» γιατί από εκεί και πέρα ο χρόνος θα μετρά σε βάρος της. Δεν βλέπουμε άλλο δρόμο κάθαρσης από την προκήρυξη δημοψηφίσματος μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα με το ερώτημα αν ο ελληνικός λαός εξουσιοδοτεί την κυβέρνησή του να επιμείνει πάση θυσία στην ανυποχώρητη εφαρμογή των προγραμματικών δεσμεύσεων που ενέκρινε ο ίδιος και ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, μια τέτοια πορεία θα φέρει στην ημερήσια διάταξη τοενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ αν η Γερμανία επιμείνει στην ωμή αδιαλλαξία της- πράγμα κάθε άλλο παρά βέβαιο. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να φοβηθεί αυτό το ενδεχόμενο, παρότι δεν το επέλεξε. Ασφαλώς, ο ελληνικός λαός θα προτιμούσε την πιο ανώδυνη λύση, πολύ περισσότερο που έχει ήδη στην πλάτη του πέντε τρομερά δύσκολα χρόνια. Αν βρεθεί όμως απάναντι στο δίλημμα ευρώ με Μνημόνια εφ όρου ζωής ή αισθητή βελτίωσης της ζωής με έξοδο από τη φυλακή της ευρωζώνης, η απάντησή του- το πιστεύουμε ακράδαντα- μπορεί να είναι, πρέπει να είναι και θα είναι εκείνη που θα συμβαδίζει  με τα συμφέροντά του, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του.
Σ’αυτή τη δύσκολη, αλλά επιβεβλημένη πορεία, η Ελλάδα μπορεί να βρει ισχυρά στηρίγματα στο διεθνή στίβο, όπως έδειξαν ήδη οι πρώτες κρούσεις της στο εξωτερικό. Η γεωπολιτική συγκυρία στην ευρύτερη περιοχή, από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, είναι πολύ ευνοϊκή για την Ελλάδα, καθώς διευρύνει κατά πολύ τα περιθώρια ελιγμών, τακτικών συμμαχιών και εκμετάλλευσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Αρκεί να δει κανείς τα σχεδόν καθημερινά άρθρα προβελβημένων αρθρογράφων των New York Times και των Financial Times που καλούν τον Αλέξη Τσίπρα να μην υποχωρήσει στη Γερμανία. Το κυριότερο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δικαίωμα να απογοητεύσει τον ελληνικό λαό και τις διερυνόμενες, μαχόμενες δυνάμεις των λαών της Ευρώπης που βλέπουν στον αγώνα μας και το δικό τους αγώνα, στις ελπίδες μας και τις δικές τους ελπίδες, στο μέλλον μας και το δικό τους μέλλον. Αυτή είναι η μεγάλη, η τεράστια εφεδρεία της Ελλάδας και αυτή είναι που θα γείρει αποφασιστικά την πλάστιγγα στην πλευρά του δίκιου των πολλών, απέναντι στην αυτοκρατορική ωμότητα των λίγων. Πηγή: Iskra

4 σχόλια:

ΕΜΕΙΝΑ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ είπε...

Από το "έμεινα Παυλόπουλος", στο "ΝΑΙ σε όλα". Οι αντιδράσεις που έχει προκαλέσει ο Προκόπης Παυλόπουλος (Vid)
Μαρίνα Χατζηδημητρίου
Φεβρουάριος 18 2015 10:05

Ο υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, τον οποίο πρότεινε χθες η κυβέρνηση δια στόματος του Αλέξη Τσίπρα, μπορεί τώρα να συμβολίζει την ενότητα, να παρουσιάζεται δηλαδή ως ένα πρόσωπο ενωτικό, ωστόσο κατά το παρελθόν ως υπουργός είχε προκαλέσει πολλές αντιδράσεις.

Ας θυμηθούμε μερικές υποθέσεις, τις οποίες μάλλον θα ήθελε να ξεχάσει.

Ήταν Ιούνιος του 2012 όταν έμελλε να καθιερωθεί η φράση "έμεινα Παυλόπουλος". Τότε ο κ. Παυλόπουλος βρέθηκε μάρτυρας της βιαιοπραγίας του Ηλία Κασιδιάρη κατά της Λιάνας Κανέλλη. Το περιστατικό συνέβη στην πρωινή εκπομπή του κ. Παπαδάκη, με τον Ηλία Κασιδιάρη να χαστουκίζει την κα. Κανέλλη και το κοινό να μένει με το στόμα ανοιχτό.



Ο κ. Παυλόπουλος τότε, ευρισκόμενος στο πάνελ δεν αντέδρασε, με τα κοινωνικά δίκτυα να παίρνουν φωτιά. Ο ίδιος τότε είχε σχολιάσει για την στάση του: "Δεν ήμουν μόνο εγώ ακίνητος. Και η κ. Δούρου δίπλα μου έμεινε ακίνητη και διάφοροι άλλοι. Δεύτερον ήταν στον "αέρα" όλη αυτή η ιστορία. Τρίτον, εάν κανείς επιχειρούσε εκείνη τη στιγμή να αντιπαρατεθεί με τον συγκεκριμένο κύριο, το «κύριος» καθ’ υπερβολή, τότε θα μεταβαλλόταν ολόκληρο το στούντιο σε μια πάλη και θα επιβάρυνε το πολύ το πολιτικό κλίμα… Θα ρίχναμε νερό στο μύλο του κ. Κασιδιάρη… Το τονίζω: διήρκεσε ελάχιστα δευτερόλεπτα και εάν υπήρχε άλλη αντίδραση θα γινόταν αυτό που η Χρυσή Αυγή επεδίωκε".

Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, τον "μαύρο" Δεκέμβριο του 2008, τότε που κάηκε η Αθήνα και δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, ο κ. Παυλόπουλος ήταν υπουργός Εσωτερικών. Τότε, θέλοντας να μην υπάρξει άλλος νεκρός, επέλεξε να κρατήσει αμυντική στάση. Έτσι, έπειτα από δηλώσεις, υπέβαλε μαζί με τον υφυπουργό, την παραίτησή του για το περιστατικό για λόγους ευθιξίας. Ωστόσο, οι παραιτήσεις δεν έγιναν αποδεκτές από τον τότε πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή.

Παράλληλα, ως υπουργός Εσωτερικών το 2007 μαζί με τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Βύρωνα Πολύδωρα συντόνιζε τις επιχειρήσεις κατάσβεσης των μεγάλων πυρκαγιών στην Πελοπόννησο- οι οποίες, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος- δεν πήγαν καλά, αφού χάθηκαν 63 άνθρωποι και κάηκαν χιλιάδες σπίτια.

Επίσης, δεν είναι λίγοι εκείνοι που του καταλογίζουν ότι φόρτωσε το δημόσιο με χιλιάδες υπαλλήλους και πως βόλεψε δικούς του ανθρώπους, απαξιώνοντας και παρακάμπτοντας το ΑΣΕΠ, ενώ επί πρωθυπουργίας Λουκά Παπαδήμου, τον Φεβρουάριο του 2012, ακολούθησε τη "γαλάζια" γραμμή και ψήφισε το Μνημόνιο 2, λέγοντας "ΝΑΙ σε όλα".

Ωστόσο, όταν μετά το 2014 έμεινε εκτός Βουλής, μπόρεσε με την ησυχία του να διαφωνεί. Έτσι, για παράδειγμα εκφράζει τις αντιρρήσεις του στην εκ των υστέρων αυστηροποίηση των όρων του Προεδρικού Διατάγματος για την μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, ενώ διαφωνεί δημόσια με το κλείσιμο της ΕΡΤ- αν και λίγους μήνες αργότερα ψήφισε τον ιδρυτικό νόμο της ΝΕΡΙΤ.

ΤΑ ΣΥΚΑ ΣΥΚΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΑΦΗ ΣΚΑΦΗ είπε...

Στηρίξαμε και ψηφίσαμε Σύριζα για να μας προκύψουν και πάλι Παυλόπουλος , Χριστοδουλάκης , Παναρίτη κλπ.
Αληθεύει ότι η Κυβέρνηση θα ζητήσει επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης για 6 μήνες ? Της Δανειακής Σύμβασης που επικυρώθηκε με το Ν.5062 /12 σύμφωνα με την οποία η χώρα μας παραιτήθηκε οριστικά και αμετάκλητα από την Εθνική της Κυριαρχία και όχι μόνο ?
Στην πλουσότατη και κατά κύριο λόγο εννοιολογική γλώσσα μας , υπάρχουν πράγματι πολλά συνώνυμα σχετικά με ,, στάση.. , κατάψυξη .. , ,, απόσυρση .. , κλπ χρέους αλλά για την Κωλοτούμπα μόνο ένα συνώνυμο υπάρχει και αυτό λέγεται Κυβίστηση.

Ανώνυμος είπε...

Να τι έλεγε ο κ. Κατρούγκαλος ως συνταγματολόγος, πριν γίνει πολιτευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υπουργός: "Περαιτέρω, και οι δύο Δανειακές Συμβάσεις (του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου) έπρεπε να κυρωθούν από τη Βουλή, σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 2 του Συντάγματος. Παρόλα αυτά -και ανεξαρτήτως του ζητήματος της ανάγκης ύπαρξης αυξημένης ή όχι πλειοψηφίας για αυτό- καμιά από τις δύο δεν κυρώθηκε σύμφωνα με το Σύνταγμα. Η πρώτη κατατέθηκε προς κύρωση το Μάιο του 2010, αλλά μετά αποσύρθηκε, η δεύτερη εγκρίθηκε από τη Βουλή δύο φορές ως σχέδιο, μία φορά ως παράρτημα του ν. 4046/2012, και μία ως Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Ουδέποτε όμως ήρθε για κύρωση στη Βουλή μετά την υπογραφή της. Οι εν λόγω συμβάσεις, εάν είχαν κυρωθεί συνταγματικά, θα θέσπιζαν διεθνείς υποχρεώσεις σε βάρος της χώρας, με τυπική ισχύ ανώτερη από το νόμο, σε αντίθεση με τον μη δεσμευτικό χαρακτήρα των μνημονίων. Εφόσον αυτό όμως δεν συνέβη, δεν υπάρχει κανένα νομικό εμπόδιο για μία νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία να ανατρέψει τα μνημονιακά μέτρα. Μάλιστα, για μερικά από αυτά, όπως, π.χ. για την κατάργηση των πρόσφατων ρυθμίσεων για τη μετενέργεια, που διαλύουν το εργατικό δίκαιο και τη συλλογική αυτονομία, δεν απαιτείται καν τυπικός νόμος, αλλά αρκεί απλή Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου." (http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/katargisi-mnimonion-daneiakis-symbasis-xoris-kataggelia-toy-giorgoy-katroygkaloy)

Ανώνυμος είπε...

Η παραβίαση ακριβώς αυτών των θεμελιωδών αρχών και προβλέψεων του Συντάγματος δεν έκαναν τον συνταγματολόγο Γ. Κασιμάτη να μιλήσει για πραξικόπημα και για εσχάτη προδοσία; Εσείς λοιπόν κ. Τσίπρα τι επιδιώκεται; Να φέρεται στη Βουλή την τελευταία δανειακή σύμβαση, που είναι παράνομη ακόμη και τυπικά, για να νομιμοποιηθεί με τη διαδικασία των τριών πέμπτων στο όνομα της παράτασης; Να νομιμοποιηθεί δηλαδή με τις ψήφους των αντιμνημονιακών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ μαζί με τους ψήφους των μνημονιακών ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι;