Σκάσε και πολέμα ... Μ' αφορμή κάποιες "τριβές"

του Αλέξανδρου Άτου

Είμαι εξοργισμένος με τους συναδέλφους της προνομιούχας συντεχνίας των εκπαιδευτικών που ακόμα και την ύστατη στιγμή αρνούνται να δουν ότι το επίδικο στα νέα μέτρα του πολυνομοσχεδίου που θα τεθεί προς ψήφιση από την δοσίλογη κυβέρνηση του  Κου Παπανδρέου και των συν αυτώ πολιτικών παρατάξεων ΛΑΟΣ, ΝΔ και Δημοκρατική Συμμαχία δεν είναι πια κάποια νεφελώδη συντεχνιακά δικαιώματα αλλά ένας αιώνας ιστορίας και εργατικών αγώνων!

Η μονιμότητα στο Δημόσιο κατοχυρώθηκε με την ψήφιση του Συντάγματος στις 5/6/1911 από τον Ελ.Βενιζέλο διότι μέχρι τότε κάθε κυβέρνηση διόριζε τους δικούς της και με δεδομένες τις συνεχείς εκλογές το κράτος τελούσε υπό το καθεστώς μιας μόνιμης ...επανίδρυσης.
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας δε για τον ιδιωτικό τομέα είναι η μοναδική ασφαλιστική δικλείδα των εργαζομένων απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Και τα δύο πρόκειται να καταργηθούν από τους νεοφιλελεύθερους Γερμανοτσολιάδες οδηγώντας την χώρα αρχικά αλλά και άλλα κράτη σε εθνική υποτέλεια και εργασιακό μεσαίωνα με όρους μυθιστορήματος του Καρόλου Ντίκενς!

Φτάνει πια με το ηλίθιο επιχείρημα υπεκφυγή-δεν απεργώ δεν αλλάζει τίποτα με μία ημέρα- Ιδού λοιπόν 2 ημέρες! Η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχουν πάνω από 40 χρόνια να καλέσουν σε διήμερη απεργία και αυτό διότι καλά γνωρίζουν πως χάνουν το raison d'etre τους αν αρθεί η μονιμότητα και οι συλλογικές συμβάσεις. Ποιος ο λόγος να ψηφίσεις κάποιον όταν πια δεν έχεις κανένα δικαίωμα;

Αυτός που υπεκφεύγει των ευθυνών του και του κοινωνικού,οικονομικού και ψυχικού κόστους που επιβάλλει η συμμετοχή του στην ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης, μπορεί να βρει χίλιες και μία δικαιολογίες- μπαρμπούτσαλα για τις ηγεσίες συνδικαλιστικές και μη. Ξεχνά να μας πει όμως ποιος τις εξέλεξε με την ψήφο του ή με την αποχή του και συνεχίζει να απέχει επιδεικτικά κατηγορώντας την κατάσταση που αυτός εξέθρεψε! Το πρόβλημα δεν είναι ο συνδικαλισμός, είναι ο κακός συνδικαλισμός και η αποχή των συναδέλφων!

Και στην ουρά αυτών,  οι οργανικοί διανοούμενοι που ανερυθρίαστα μιλούν με την συνεπικουρία του δημοσιογραφικού τέρατος Κου Κώνστα για παρωχημένες μορφές ανάλυσης και διεκδίκησης.

Κάτι θα τους ανησυχεί...Οι κρίσεις του καπιταλισμού εξηγήθηκαν, ερμηνεύθηκαν και αναλύθηκαν με εξαιρετική ενάργεια από τον φιλόσοφο Κάρολο Μαρξ (άμα το όνομα σου προκαλεί κάτι λέγε τον Μπάμπη, το ίδιο κάνει)  και επιβεβαιώνονται στο σύνολό τους! Όλοι οι αναλυτές και οικονομολόγοι αποδέχονται στο σύνολό τους τις Μαρξιστικές αιτιάσεις αλλά προς Θεού! Ουαί και αλλοίμονο και τεθεί θέμα αλλαγής οικονομικού μοντέλου,καλή η ερμηνεία αλλά η αλλαγή είναι ουτοπία.

Επειδή όμως το σύνολο των εργαζομένων εκτελείται στον βωμό του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και του καπιταλισμού (άμα δεν σου γουστάρει ο όρος μπορείς να τον πεις και Κωνσταντίνα, το ίδιο κάνει) και επειδή ο νεοφιλελευθερισμός είναι ανθρωποκτόνος και πλανητοκτόνος σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει καιρός για θεωρητικές προσεγγίσεις διαννοουμενίστικου τύπου.

Έχουμε πόλεμο! Και στον πόλεμο η σιωπή ή ακόμα χειρότερα η διασπορά αμφιβολιών σχετικά με τους τρόπους πάλης (κοινώς τρολάρισμα) είναι συνενοχή! Αν έχεις κάτι να προτείνεις μίλα, αν όχι σκάσε και πολέμα!

Με ποια πλευρά είσαι;