Χρειάστηκε ένας ολόκληρος χρόνος, χρειάστηκαν τα οδυνηρά αποτελέσματα στον τομέα των εσόδων και της περαιτέρω εμβάθυνσης της ύφεσης για να αντιληφθεί η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου ότι απαιτείται κάτι που κάποιοι έλεγαν από την πρώτη στιγμή, εμπαιζόμενοι από τους μαθητευόμενους μάγους των οικονομικών υπουργείων και τους ψιττακούς τους στα μίντια και τα πανεπιστήμια, Ανάπτυξη! Και πως η λιτότητα, η μείωση των μισθών και των συντάξεων καθώς και η φορολόγηση εκείνων που καταναλώνουν, θα τσακίσει την αγορά, θα προκαλέσει τεράστια ανεργία, θα τινάξει στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία και θα καταβαραθρώσει τα έσοδα, διευρύνοντας το δημοσιονομικό έλλειμμα και το χρέος. Κι ενώ όλα αυτά απεδείχθησαν περίτρανα, τώρα έρχονται κάποιοι να πουν ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Ασφαλώς. Όμως, ήδη χάθηκαν δύο χρόνια λανθασμένης πολιτικής. Ακόμη χειρότερα, ένιοι θεωρούν ότι η ύφεση δεν προκαλείται από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (δηλαδή από το Μνημόνιο) αλλά από το δημόσιο χρέος! Θα χρειαστεί ενδεχομένως, άλλος ένας χρόνος για να αντιληφθούν ότι δεν φταίει το χρέος αλλά η άγρια λιτότητα. Αλλά τώρα δεν μένει χρόνος, δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία. Ή θα γίνει η ανάκαμψη ή η χώρα θα οδηγηθεί στη χρεοκοπία. Γι’ αυτό, την ώρα κατά την οποία στην Ευρώπη μιλούν για ένα νέο New Deal, για επιστροφή στον Κέυνς, στην Ελλάδα πρέπει επιτέλους να γίνει αντιληπτό ότι η στρατηγική της μείωσης των ελλειμμάτων με πολιτικές βάρβαρης λιτότητας είναι λάθος.
Κι όμως τόσο οι οίκοι αξιολόγησης όσο και η ελληνική κυβέρνηση, η οποία υποτίθεται ότι τους αμφισβητεί, μιλούν για πολιτικές υποχρεωτικού «μονόδρομου». Και όμως ο ίδιος ο φίλος του πρωθυπουργού ο Αμάρτυα Σεν επέκρινε την άγρια λιτότητα και την αντιαναπτυξιακή πολιτική που επιβάλλει η τρόικα στην Ελλάδα. Ο Σεν έχουμε επισημάνει και πάλι ότι θέτει ένα θέμα δημοκρατίας στον κ. Γ. Παπανδρέου, όταν λέει πως το να ακούς τους οίκους είναι ένα ζήτημα, αλλά δεν μπορείς να τους παραδίδεις την υπέρτατη εξουσία, ή να τους επιτρέπεις «να υπαγορεύουν τους νόμους τους σε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις». Είναι γνωστό ότι η αμερικανική κυβέρνηση έχει διατάξει έρευνα για το ρόλο των οίκων αξιολόγησης στην κρίση του 2008.
Συνεπώς, ο μεγάλος κίνδυνος προέρχεται από το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο με αιχμή του δόρατος τους οίκους αξιολόγησης που έχουν συρρικνώσει τόσο τη δημοκρατία όσο και την εθνική μας κυριαρχία. Γι’ αυτό ο Αμάρτυα Σεν έχει εκφράσει την ανησυχία για τον κίνδυνο, που απειλεί, σήμερα, τη δημοκρατία στην Ευρώπη, εξαιτίας της προτεραιότητας που έχει δοθεί στους χρηματοπιστωτικούς στόχους και, συνεπώς, στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, δηλαδή στις τράπεζες. Το βασικό χαρακτηριστικό της Ευρώπης, το κράτος-πρόνοιας έχει ήδη καταστραφεί. Η ιδέα μιας ενωμένης και δημοκρατικής Ευρώπης έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο, ενώ σε πρώτο προωθήθηκε η απόλυτη πίστη σε ένα πρόγραμμα χαοτικής χρηματοπιστωτική ένταξης. Επίσης, η παράδοση της δημοκρατικής δημόσιας αντιπαράθεσης, τουτέστιν ο δημόσιος χώρος στην Ευρώπη βρίσκεται υπό την ανεξέλεγκτη αυταρχική εξουσία των οίκων αξιολόγησης, οι οποίοι με τη στήριξη των διεθνών χρηματοπιστωτικών θεσμών(τράπεζες)υπαγορεύουν de facto στις κυβερνήσεις τα προγράμματά τους. Αυτή η αντιδημοκρατική εκτροπή με τη σύμπραξη των εθελόδουλων εγχώριων πολιτικών είναι εκείνη η οποία προκαλεί τη μεγάλη αντίδραση των Αγανακτισμένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου