Αλληλεγγύη σε όσους προσφεύγουν στο δημόσιο νοσοκομείο στην κρίσηΕπίσκεψη της Δέσποινας Σπανούδη στο Νοσοκομείο Λειβαδιάς
Δήλωση της Ιουλίας Χαλλιορή για τη νοσοκομειακή περίθαλψη στη Στερεά
Δελτίο τύπου
Δελτίο τύπου
Το Νοσοκομείο της Λιβαδειάς επισκέφθηκε η Δέσποινα Σπανούδη, υποψήφια περιφερειάρχισσα με το «Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς: με αγώνες και αλληλεγγύη απέναντι στην κρίση», όπου και συναντήθηκε με το διοικητή του νοσοκομείου, την αν. διευθύντρια της νοσηλευτικής υπηρεσίας, εκπρόσωπο της τριμελούς επιτροπής των νοσοκομειακών γιατρών, νυν και πρώην προέδρους του συλλόγου εργαζομένων.
Η κ. Σπανούδη ενημέρωσε με τη σειρά της τα μέλη της κοινότητας του νοσοκομείου για την έμφαση που δίνει το Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς στην υπεράσπιση και αναβάθμιση της δημόσιας υγείας στη Στερεά, ειδικά τώρα που οι επιπτώσεις της κρίσης γίνονται ορατές με δραματικό τρόπο. Η κ. Ιουλία Χαλλιορή, γιατρός του νοσοκομείου και υποψήφια σύμβουλος με το ίδιο ψηφοδέλτιο, επισήμανε σε δήλωσή της τη νέα πραγματικότητα στο χώρο της δημόσιας υγείας, με την κρίση να οδηγεί σε ραγδαία αύξηση των προσερχομένων στα δημόσια νοσοκομεία της Στερεάς και όλης της χώρας: «Την ίδια στιγμή που μειώνεται δραματικά ο προϋπολογισμός για τη δημόσια υγεία, η κρίση οδηγεί τους πολίτες μαζικά στο δημόσιο νοσοκομείο και χρειάζεται όλοι οι κρατικοί θεσμοί, κράτους και περιφέρειας, να ανταποκριθούν άμεσα. Αντί της συστηματικής ρητορικής και υλικής απαξίωσης της δημόσιας υγείας και από κυβερνητικά χείλη, χρειαζόμαστε επειγόντως αναβάθμιση, που θα βασιστεί στην κάλυψη των τρομακτικών ελλείψεων σε προσωπικό, στην σχεδιασμένη επένδυση σε υλικοτεχνική υποδομή, στη προστασία από την κατασπατάληση πολύτιμων δημόσιων πόρων από την υπερκερδοφορία και παρακερδοφορία ιδιωτικών επιδιώξεων. Το ανοιχτό δημόσιο νοσοκομείο, αλληλέγγυο σε όσους χτυπούν την πόρτα του στην κρίση, αναβαθμισμένο με αγώνες που πρέπει να δοθούν και στο επίπεδο της Καλλικρατικής περιφέρειας, είναι σήμερα απόλυτη αναγκαιότητα. Φαινόμενα όπως αυτά της μη κάλυψης των μισών από τις θέσεις νοσηλευτών που προϋποθέτει ο οργανισμός λειτουργίας του νοσοκομείου της Λιβαδειάς, η απουσία παιδιατρικών κλινικών στη Θήβα, τη Λιβαδειά και την Άμφισσα, η έλλειψη μονάδας εμφραγμάτων στις ίδιες περιοχές, η λειτουργία χωρίς αναισθησιολόγο το μισό περίπου μήνα, η ανεπάρκεια και η αδυναμία συντήρησης βασικών απεικονιστικών και άλλων τεχνολογιών δεν μπορεί να συνεχιστούν άλλο».
2 σχόλια:
Συμφωνώ και επαυξάνω με τις διαπιστώσεις της αξιολογοτατης και συμπαθεστατης γιατρου κ.Ιουλιας Χαλιορη για την κατασταση των δημοσιων νοσοκομειων και ειδικοτερα αυτο της Λιβαδειας και Θηβας. Το ζητημα τωρα ειναι πως αντιμετωπισουμε την κατασταση,ας μου επιτραπει να παραθεσω ενα αρθρο του οικονομολογου Δ. Καζακη.
ου Δημήτρη Καζάκη *
Την τελευταία δεκαετία (2000 - 2009) το ελληνικό Δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του πάνω από 450 δισ. ευρώ σύμφωνα με τους ισολογισμούς του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους. Σε εποχή που το Δημόσιο δανειζόταν με τα επιτόκια της Γερμανίας. Παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δε συγκρατήθηκε αλλά αυξήθηκε την ίδια δεκαετία κατά 155 δισ. ευρώ, φτάνοντας τα 298 δισ. ευρώ! Έχουμε φτάσει στο σημείο να πληρώνουμε το 35% του ΑΕΠ σε εξυπηρέτηση δανείων.
Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόχος του δημόσιου δανεισμού και δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή των δανειστών της.
Το πρώτο βήμα είναι να ανατραπεί το καθεστώς κηδεμονίας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ που έχει σαν στόχο την κατάσχεση και δήμευση της χώρας προς όφελος των δανειστών της.
Δεύτερο, να προχωρήσουμε σε άμεση παύση πληρωμών ώστε να διασωθούν οι πόροι που σήμερα πηγαίνουν σε πληρωμές δανείων. Η παύση πληρωμών δεν ισοδυναμεί με κήρυξη πτώχευσης διότι δε θέτει τη χώρα στη διάθεση των δανειστών της. Στη διεθνή πρακτική έχουμε πολλές χώρες που κατά καιρούς αρνήθηκαν να πληρώσουν τους δανειστές τους χωρίς να κηρύξουν πτώχευση. Τελευταίο παράδειγμα είναι το Εκουαδόρ το οποίο το Δεκέμβρη του 2008 ανακοίνωσε πλήρη παύση πληρωμών χωρίς να κηρύξει πτώχευση.
Τρίτο, να επιβληθεί έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίου ώστε να σταματήσει η φυγή κεφαλαίου στο εξωτερικό. Αυτό μπορεί να γίνει επιβάλλοντας άμεσα έναν αποτρεπτικό φόρο της τάξης του 80-90% για κάθε ευρώ που πηγαίνει σε καταθέσεις, μετοχές, ομόλογα, παράγωγα κτλ. του εξωτερικού.
Τέταρτο, να εθνικοποιηθούν οι βασικές τράπεζες της χώρας ώστε να σπάσει το κύκλωμα χρηματοπιστωτικής αγυρτείας και τοκογλυφίας που πνίγει τη χώρα.
Πέμπτο, να φύγει η χώρα από το ευρώ μιας και όσο η χώρα βρίσκεται μέσα στην ΟΝΕ είναι εκτεθειμένη στις πιέσεις, τους εκβιασμούς και τις επιδρομές της διεθνούς κερδοσκοπίας και λειτουργεί ως αναλώσιμο είδος για τα διευθυντήρια της Ευρωζώνης.
Έκτο, να δρομολογηθεί μια ριζικά διαφορετική αναπτυξιακή πορεία η οποία δε θα στηρίζεται σε κερδοσκόπους επενδυτές, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μονοπώλια αλλά στις ανάγκες και το εισόδημα του εργαζόμενου. Μόνο έτσι μπορεί να ορθοποδήσει η οικονομία, να ανασυγκροτηθεί σε παραγωγική βάση η εγχώρια αγορά και να οικοδομηθεί ένα ριζικά διαφορετικό κράτος από το σημερινό.
Έβδομο, να κατακτηθεί η δημοκρατία με την εγκαθίδρυση της αληθινής κυριαρχίας του λαού, της λαοκρατίας, με την κατοχύρωση και το σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.
Δημοσίευση σχολίου