Αγαπητέ κύριε Μάριε Ζέρβα

του Κ. Καναβούρη

 (Aυγή- Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/04/2010) 

Αγαπητέ κύριε Μάριε Ζέρβα. Συγχωρήστε μου το θάρρος να σας γράψω σήμερα που είναι Μεγάλο Σάββατο και αύριο είναι το πασίγνωστο "Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα", όπως ασφαλώς θα έχετε πληροφορηθεί και όπως ακριβώς θα έχει διδαχθεί στο Χριστομαθές και Ελληνοπρεπές Λύκειο το οποίο τελειώσατε. Ξέρετε, πρόκειται για το ίδιο σχολείο -όχι βέβαια κτηριακώς- μέσα στο οποίο περιεφέρετο ως δακρυρροούσα Μαγδαληνή ο τότε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (σε μια παρακρουστική διαδραστική διασύνδεση -αυτό το λέω επειδή είμαι μορφωμένος, ίσως και παραμορφωμένος- μεταξύ Εθνικότητας, Παιδείας, Θρησκευμάτων και ό,τι ήθελε προκύψει και ό,τι προαιρείσθε αμήν) εκείνος εκεί ο Στυλιανίδης με τη σημαία αγκαλιά που τάχα μου την είχανε κανιβαλίσει οι καταληψίες μαθητές οι οποίοι είχαν καταλάβει το κτήριο του 7ου και 28ου Γυμνασίου - Λυκείου στο Παγκράτι.

Ψέματα ήτανε, κύριε Ζέρβα, που είσαστε σήμερα στη φυλακή. Μούφα σκηνή. Μούφα συγκίνηση. Άλλωστε ο κύριος Στυλιανίδης, υπουργός Παιδείας ων, διασκέδαζε στα μπουζούκια τη νύχτα που σκοτώσανε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κανιβαλίζει στη δίκη ο δικηγόρος υπερασπιστής του φονιά Κορκονέα, ερίτιμος κύριος Αλέξης Κούγιας. Αυτά όμως, κύριε Μάριε Ζέρβα, συμβαίνουν στις δημοκρατίες οι οποίες, όπως είπε και ο, προκλητικότατα νόμιμος μια ολόκληρη ζωή, Κώστας Μητσοτάκης, δεν έχουν αδιέξοδα. Για να υπάρξουν άλλωστε αδιέξοδα πρέπει κανείς να τα συνειδητοποιεί. Να ξοδευτεί. Κι εσείς, κύριε Ζέρβα, υπήρξατε -και συγγνώμη για το θάρρος- ατυχής. Ξοδευτήκατε. Τολμώ να πω ότι συνειδητοποιήσατε ιδίοις εξόδοις το αδιέξοδο της δημοκρατίας. Συνειδητοποιήσατε τη λαθραία της νομιμότητα. Αυτή τη νομιμότητα που επιτρέπει στην οικογένεια Στυλιανίδη -υπουργού Παιδείας, επαναλαμβάνω- να έχει οικονομικά συμφέροντα τουλάχιστον διερευνητέα.

Δεν είναι η μόνη οικογένεια, αγαπητέ κύριε. Το ίδιο συμβαίνει και με την οικογένεια Παπανδρέου λόγω των δραστηριοτήτων -των νόμιμων, προς Θεού- του αδερφού Αντρίκου και των ανέλεγκτων -πλην νομίμων εστέ βέβαιος- οικονομικών προσόδων του αδερφού Νίκου του επονομαζόμενου και συγγραφέως, αγνώστων, προσέτι, όμως συγγραφικών προσόντων. Εκτός βέβαια και αν σ' αυτή τη διεξοδική δημοκρατία των κραταιών και των ανωνύμων προσόντων επωνυμίας τα φληναφήματα ονομάζονται συγγράμματα. Αλλά είπαμε, αγαπητέ κύριε, που στα πιο ωραία σας νιάτα -τέτοια μέρα- είσαστε στη φυλακή. Ευλογημένο ας είναι το όνομα του ανασταθησομένου Χριστού. Αμήν.... συνέχεια