του Γ.Χ.Παπασωτηρίου
Παλαιότερο άρθρο με τον τίτλο «Όλοι είμαστε μετανάστες» προκάλεσε την μήνη πολλών. Ποτέ άλλοτε ένας τίτλος δεν προκάλεσε τόσες ύβρεις. Αναφέρομαι στον τίτλο, γιατί το άρθρο καθαυτό δεν διαβάστηκε. Γι’ αυτό και με την ευκαιρία των ημερών παραθέτουμε λίγα στοιχεία για την ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης. Και ποιος ξέρει, ίσως έτσι να καταλάβουν κάποιοι κατ’ αναλογία και τους σημερινούς μετανάστες. Όχι, δεν ζητάμε από κανένα να πει, όπως ο Σαΐντ, ότι τέλειος «είναι εκείνος που θεωρεί όλον τον κόσμο ξενητειά», ούτε να καταλάβει τι εννοούσε η εβραία Σιμόν Βέιλ -η διανοούμενη που πήγε να δουλέψει στα εργοστάσια- πως «το να έχεις ρίζες είναι ίσως η σημαντικότερη και λιγότερο αναγνωρισμένη ανάγκη της ψυχής του ανθρώπου», ότι το ξερίζωμα είναι τρομερό πράγμα. Απλώς, θα πούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες συνδύαζαν την ελληνικότητα με την ανθρωπιά και τη φιλοξενία. Θα πούμε ακόμα πως οι Έλληνες μετά το 1821 είχαν χωριστεί σε αυτόχθονες και ετερόχθονες. Η ματιά του Σμυρνιού που άφησε τη Σμύρνη και ήρθε στην Ελλάδα είναι αντιστικτική καθώς υπάρχει μια ζωή που βιώνεται εδώ και μία άλλη που βιώθηκε εκεί, στο παλαιό περιβάλλον. Ίδια και η ματιά των Ελλαδιτών για τους… «τουρκόσπορους» ή για τους Θεσσαλούς και τους Ηπειρώτες που δεν θεωρούνταν 100% Έλληνες! Αλλά τι είναι οι σημερινοί μετανάστες; Μήπως κάποιοι «τουρίστες» της κόλασης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου