Στη πλατεία Βιτόριο στη συνοικία Εσκουιλίνο της Ρώμης (με την πολυεθνική της αγορά & σημείο αναφοράς για τους μετανάστες στην ιταλική πρωτεύουσα) δημιουργήθηκε ορχήστρα μεταναστών «Ορχήστρα της πλατείας Βιτόριο», από τον μουσικό Μάριο Τρόνκο, που όχι μόνο στέριωσε αλλά και θα εμφανίζεται στις 16 Iουνίου στο Ηρώδειο, ερμηνεύοντας πρωτότυπα τον «Μαγικό αυλό» του Μότσαρτ.
" Ολα ξεκίνησαν το 2002, σε απόσταση ανάσας από την 11η Σεπτεμβρίου του προηγούμενου χρόνου. Ήταν η εποχή που αρκούσε να είσαι Αραβας για να θεωρείσαι εχθρός του πολιτισμένου κόσμου, ή μάλλον αρκούσε το να είσαι ξένος», λέει ο Μάριο Τρόνκο σε συνέντευξη του και συνεχίζει « «Η ιδέα μου ήταν κατ' εξοχήν πολιτική. Μας κυβερνούσε ήδη ο Μπερλουσκόνι και ο νόμος για τους μετανάστες ήταν κάτι παραπάνω από ξενοφοβικός» για να προσθέσει: «Οχι πως έχει αλλάξει κάτι μέχρι σήμερα». . «Κάποιοι από αυτούς που εν τέλει έγιναν μέλη της ορχήστρας μόλις είχαν έρθει στην Ιταλία. Τα χαρτιά τους δεν ήταν εντάξει, δεν είχαν άδειες παραμονής, έπαιζαν τα βράδια από εστιατόριο σε εστιατόριο ή στους δρόμους της πόλης. Ηρθαμε σ' επαφή με πολλούς, αλλά τα πράγματα ήταν δύσκολα γιατί δεν είχαμε χρήματα και αναφερόμαστε σε κάτι που δεν εκπροσωπούσε ακόμα παρά μόνο τις προθέσεις μας. Στη συνέχεια κληθήκαμε σ' ένα φεστιβάλ, βρέθηκαν τα χρήματα για τις πρόβες και άρχισε από στόμα σε στόμα να διαδίδεται η ύπαρξη της ορχήστρας και να έρχονται ακόμα περισσότεροι μουσικοί». Συνεχίζοντας ο Τρόνκο θα πει πως ο αρχικός του προβληματισμός ήταν αν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν μαζί οι διαφορετικές κουλτούρες των μελών της:«Βλέπετε, δεν έψαξα απλώς ανάμεσα στα μήκη και τα πλάτη των ηπείρων αλλά και στις διαφορετικές μουσικές φόρμες. Είχα κατά νου μια ορχήστρα έθνικ, όμως με κλασικές επιρροές..."
"Και για να φτάσουμε στον «Μαγικό αυλό», η ιδέα ήταν του Ντανιέλε Αμπάντο, που ήθελε να «βγάλει» την όπερα στους δρόμους και στις πλατείες του Ρέτζο Εμίλια, , πόλης όπου γεννήθηκε, όχι με μία αλλά με διαφορετικές ορχήστρες. Μου ζήτησε να αναλάβω την εισαγωγή και του είπα «Ντανιέλε, είσαι τρελός, η ψυχή της ορχήστρας μου είναι φολκ, πώς θέλεις να κάνω Μότσαρτ; Ομως, μετά πήρα στα χέρια μου τις παρτιτούρες κι άρχισα να καθρεφτίζω τους ήρωες της όπερας στα πρόσωπα των μελών της ορχήστρας. Φαντάστηκα τον "Μαγικό Αυλό" όπως θα τον διάβαζαν στις χώρες των μουσικών, στην Ινδία, στη Σενεγάλη, στο Εκουαδόρ, στην Αργεντινή, στην Τυνησία, ένα έργο που θα μπορούσε να έχει μεταφερθεί με την προφορική παράδοση. Κι έτσι προέκυψε ο "Αυλός" σε οκτώ γλώσσες. Οι μουσικοί επί σκηνής έχουν δύο ρόλους: των ερμηνευτών και των ηρώων της όπερας. Βεβαίως, διευκρινίζω, υπάρχει απόλυτος σεβασμός στην παρτιτούρα"……..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου