Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Ενας 15χρονος Αφγανός θυμάται την περιπέτειά του.

«Μόλις είδαμε το λιμενικό, ο Γ... έσκισε τη βάρκα και βρεθήκαμε στο νερό. Δεν ήξερα κολύμπι και άρχισα να χτυπάω τα χέρια μου φωνάζοντας στ' αγγλικά «ελπ, ελπ». Σε λίγο άρχισα να πίνω νερό και κατάλαβα ότι θα πεθάνω. Σκέφτηκα τη μάνα μου, ότι θα την δω και δεν ένιωσα φόβο. Μετά θυμάμαι να ανοίγω τα μάτια μου και να κρυώνω. Ημουν πάνω στο καράβι του λιμενικού και μας πήγαιναν στην Μυτιλήνη».



Θύματα τα παιδιά

Η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής, τα παιχνίδια που παίζονται μέχρι και τις κάλπες, η ρατσιστική βία σε υποβαθμιζόμενες περιοχές της Αθήνας, οι προαναγγελθείσες επιχειρήσεις-σκούπα έχουν ως πρώτα θύματα τα παιδιά. Τους ασυνόδευτους ανήλικους, που βιώνουν μια κατάσταση εκτός ελέγχου. Οι μαρτυρίες τους συγκλονιστικές...
) http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=14/06/2009&id=54254

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε Εβραίους, δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε τσιγγάνους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος.
Όταν ο Χίτλερ φυλάκιζε κομμουνιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ, αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει [Μπρεχτ].

Ανώνυμος είπε...

Ο ρατσισμός στον άλλο κόσμο περιορίζεται στη διάκριση ανάμεσα στους εγκατοικούντες στον παράδεισο και τους εγκατοικούντες στην κόλαση. Πριν ορμήσουμε στον ουρανό για να καταργήσουμε κι αυτή τη διάκριση, καλό θα ήταν να μαντρώσουμε και να βάλουμε σε καραντίνα τα κτήνη τους ρατσιστές, κυρίως εκείνους που διατείνονται πως είναι χριστιανοί από πάνω! Άσε που ρατσιστές είναι και κάποιοι παπάδες! Άσε που ρατσιστές είναι και πολλοί ζωόφιλοι … Η ανεργία και το φάσμα της ανεργίας μπορούν να σε κάνουν κτήνος. Ο πιο μεγάλος φόβος είναι αυτός που προκαλεί η προοπτική του θανάτου από πείνα. Να γιατί αποκτηνώθηκαν οι Γερμανοί της χιτλερικής Γερμανίας.
[Β. Ραφαηλίδης, Θερμοί και ψυχροί πόλεμοι, 1996, σελ· 20-22]

άλλη εκδοχή είπε...

Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους.
Δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα.

Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές.
Δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα.

Έπειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών.
Δεν ανήκα σ΄ αυτό το κόμμα και δεν έβρισκα λόγο να διαμαρτυρηθώ.

Ακολούθησαν οι ομοφυλόφιλοι.
Ούτε κι αυτό σκέφτηκα ότι με αφορούσε.

Στο τέλος ήρθε η σειρά των τσιγγάνων.
Ούτε και τότε βρήκα λόγια για να εκφράσω την αντίθεσή μου.

Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ.
Αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει,
για να αντισταθεί μαζί μου...

-Μπέρτολτ Μπρέχτ-