9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009
Δηλαδή τώρα ο ΛΑΟΣ πάει σώγαμπρος στη Ν.Δ.; Οπως και να 'χει στο εξής (ήδη το κάνει) η ακροδεξιά θα φορά δορά κεντροδεξιάς (έχοντας «νομιμοποιήσει» με λαϊκή εντολή τις θέσεις της για τη μετανάστευση κι άλλα καυτά θέματα). Το ερώτημα είναι, αν η ακροδεξιά θα ενσωματωθεί στη δεξιά ή αν θα τη διαβρώσει - θα δούμε....
.........................................
Πάντως στην Ευρώπη η δεξιά που προκάλεσε την κρίση (Χριστιανοδημοκράτες, Φιλελεύθεροι με τη συνεπικουρία Σοσιαλιστών και Πράσινων) ενισχύθηκε από τη λαϊκή ψήφο στην καθαρόαιμη εκδοχή της (Χριστιανοδημοκράτες, Φιλελεύθεροι, Ακροδεξιοί), ενώ εξακολουθούν να φυλλορροούν οι Σοσιαλιστές. Προσέτι, ενισχύθηκαν και οι Πράσινοι. Φαίνεται ότι η οικολογία είναι μια τόσο σοβαρή υπόθεση, ώστε να πρέπει να την αφήσουμε στους Πράσινους. Νο problem -όσο για την Αριστερά σε όλες της τις εκδοχές, σε όλες τις χώρες (πλην Πορτογαλίας) βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία, αυτοϋπονομευμένη μέσα στις αντιθέσεις της, ανίκανη, ως φαίνεται, να προτείνει, για την ώρα τουλάχιστον, κάτι που να προκαλεί το ενδιαφέρον των ανθρώπων (για τη μοίρα τους) περισσότερο από τα προγράμματα της τηλεόρασης...
Η αποχή είναι όπως ο αόρατος άνθρωπος.
Μπορεί να αλλάξει το πολιτικό τοπίο ακριβώς όσον ένας αόρατος άνθρωπος.
Ο αόρατος άνθρωπος μπορεί να έχει χωρίς να τα έχει όλα τα χρώματα, μπλε, πράσινος, κόκκινος, μαύρος ή
να μην έχει κανένα! Μπορεί να αλλάζει χρώματα όπως ο χαμαιλέων· ή ακόμα και να αλλάζει τα χρώματα ο ίδιος διά της προσμίξεώς του ή της ενσωματώσεώς του σε αυτά -ως προς τούτο του
βγάζω το καπέλο, ο αόρατος άνθρωπος μπορεί να είναι ένας ιδανικός αόμματος ηδονοβλεψίας.
...................................
Σε αυτές τις εκλογές η αποχή ήταν μεγάλη. Εξέφρασε την αδιαφορία για την Ευρωπαϊκή Ενωση (κατά ένα μεγάλο μέρος), την αποστροφή για το εγχώριο πολιτικό σύστημα (κατά ένα μεγάλο επίσης μέρος) και την αποδοκιμασία πολλών πολιτών στα ίδια τους τα κόμματα (κατά το υπόλοιπο μέρος) -χώρια αυτοί που δεν θα πήγαιναν στις κάλπες έτσι κι αλλιώς, είτε πήγαιναν παραλία είτε όχι...
Η αποχή έφθασε το 47,37%! Το ερώτημα είναι με πόσο τέτοιο ποσοστό κλονίζεται η Βαστίλλη;
Στη Σουηδία η αποχή έφθασε στο 65%, στη Γερμανία το 57% και στη Γαλλία το 59,5%
στη Ρουμανία το 76%, στην Πολωνία το 71,6%, στην Πορτογαλία το 63,5% και στην πρωτοπόρο Σλοβακία το ηρωικό 80,4% όμως ούτε σε αυτές τις
χώρες ούτε πουθενά αλλού στην Ενωση οι σεισμολόγοι παρατήρησαν τίποτε ασυνήθιστες δονήσεις και παράξενους παλμούς που να δείχνουν ότι η Βαστίλλη σείεται, κλονίζεται και πέφτει.
Κι έτσι το ερώτημα παραμένει στέρεο: στα πόσα ντεσιμπέλ αποχής το σύστημα καταρρέει σαν «απόπληκτος μπαμπάς»; Ελα ντε! Και πότε συνέβη κάτι τέτοιο στην ιστορία;
Για την ώρα όμως φαίνεται να μπαίνουμε (και η Ενωση και η Ελλάδα) στον καλόν εκείνο δρόμο που οδηγεί στο προηγούμενο των ΗΠΑ: το 20% του εκλογικού σώματος να εκλέγει και το 100% να κυβερνιέται.
Δεν είναι άσχημο σχήμα, μάλλον δε ίσως να είναι και άκρως δημοκρατικό, μη σας πω κι «αριστερό». Ετσι εξηγείται άλλωστε και το γεγονός ότι μια δημοσιογραφική ελίτ φίλα προσκείμενη στην αριστερά (έστω έτσι όπως την εννοεί η ίδια) προέτρεπε προεκλογικώς τους πολίτες (κι όχι ακριβώς τον «χοντρό λαό», αυτόν άσ' τον να ψηφίζει ΛΑΟΣ και να βολοδέρνει γενικώς) να απέχουν και να πάνε παραλία
από αδιαφορία, διαμαρτυρία, τιμωρία -τέλειο! Η ιδιώτευση (βλακώδης παρά τοις αρχαίοις -αλλά, τι δουλειά έχουμε εμείς με δαύτους, μη γινόμεθα κι αρχαιολάγνοι) προτείνεται ως πολίτευμα σε αριστερούς κι αυτοί το χάφτουν.
Κι έτσι τώρα διακρίνω κι εγώ στον αόρατο άνθρωπο της αποχής και της εποχής (της αποχής), ασώματον έναν φίλο, απροσδιόριστον έναν γνωστό, ρευστόν ένα σύντροφο -ρε να 'ναι αυτός, να μην είναι; κι εκεί που πάω να δω καλύτερα, κάποιος
με σπρώχνει, πέφτω κάτω κι ύστερα με κατηγορεί που έπεσα. Ο αόρατος άνθρωπος -του βγάζω το καπέλο! έχει πάντα δίκιο, αν όχι στα γκάλοπ, πάντως όταν εν τέλει τα διαμορφώνει σε αποτέλεσμα...
Εδώ είμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου