Κίτρινες βιτρίνες ...

Τίποτα πιο δεξιό δεν υπάρχει από την άποψη που πρεσβεύει ότι είναι ξεπερασμένη σήμερα η αντίθεση δεξιάς και αριστεράς... Λένε ορισμένοι ότι δεν έχει καμμιά σημασία τι θέσεις υποστηρίζουν οι Οικολόγοι (εν προκειμένω οι Οικολόγοι Πράσινοι του κ. Τρεμόπουλου) για ευρύτερα θέματα πλην των οικολογικών κι ότι το οικολογικό τους στίγμα αρκεί για να υπερψηφισθούν. Πρόκειται για μια παιδαριώδη προσέγγιση την οποίαν δεν αποδέχονται ούτε οι ίδιοι οι Οικολόγοι Πράσινοι διότι, απλούστατα, έχουν θέσεις για όλα, και τα κρίσιμα και τα ελάσσονα.

Αλλωστε, πολλές εκλεκτές προσωπικότητες όπως ο (και φίλτατος) κ. Νότης Μαυρουδής, η κυρία Λυδία Κονιόρδου, ο κ. Αντώνης Καφετζόπουλος (για να περιορισθώ μόνον σε λίγους) στελέχωσαν το Ευρωψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων επειδή ακριβώς έχουν θέσεις για όλα κι όχι λόγω κάποιου βολικού επιλεκτισμού.

Συνεπώς, το ξαναλέμε, είναι ουσιώδες, απαραίτητο και επιτακτικό οι θέσεις αυτές να γίνουν ευρύτερα γνωστές, ώστε ο λαός να υπερψηφίσει ή να καταψηφίσει μετά λόγου γνώσεως. Εξάλλου οικολογία ανεξάρτητη από την ευρύτερη πολιτική δεν υπάρχει -σε κάποιο πλαίσιο εκδηλώνεται η οικολογική παρέμβαση και ο οικολογικός σχεδιασμός.

Μπορεί αυτό το πλαίσιο να είναι συντηρητικό και δεξιό, όπως στην Ιρλανδία, όπου οι Οικολόγοι συγκυβερνούν με τους κεντροδεξιούς του Φιάνα Φέιλ (και χρεωκόπησαν τη χώρα), ή ακόμα πιο δεξιό, όπως στην Τσεχία όπου συγκυβερνούν με τους Χριστιανοδημοκράτες. Πράσινη ανάπτυξη ευαγγελίζονται, και οι νεοφιλελεύθεροι, και οι σοσιαλδημοκράτες, και οι αριστεροί.

Οι δικοί μας Οικολόγοι Πράσινοι με ποία τάση συντάσσονται; Εξ όσων έχω έως τώρα καταλάβει ο κ. Τρεμόπουλος αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασιών του κόμματός του, αναλόγως. Είτε με τη δεξιά, είτε με τη σοσιαλδημοκρατία, είτε με την αριστερά. Αυτό όμως καθιστά τους Οικολόγους περισσότερο χαμαιλέοντες παρά πράσινους. Κι αυτό διότι η πολυθρύλητη «υπέρβαση» της κυρίαρχης αντίθεσης «αριστερά-δεξιά» στην εποχή μας, παρά τις εργώδεις προσπάθειες πολλών (από τον κ. Μάνο και τον κ. Σαμαρά έως τον κ. Αβραμόπουλο, για να αναφερθώ μόνο σε λίγους από τους Ελληνες πολιτικούς που επεχείρησαν να την πραγματώσουν) όχι μόνον δεν έχει αναιρεθεί αλλά αντιθέτως έχει βαθύνει περισσότερο και (στο εγγύς τουλάχιστον κρίσιμο μέλλον) θα βαθαίνει ακόμα πιο πολύ.

Επί παραδείγματι δεν γίνεται οι Οικολόγοι Πράσινοι να 'ναι αριστεροί και ταυτοχρόνως το κόμμα τους μέσω των ευρωπαϊκών συνδέσεών του (με τους Γιόσκα Φίσερ και Κον Μπεντίτ) να επικροτεί βομβαρδισμούς λαών και κρατών, όπως συνέβη με την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας κι όχι μόνον. (Το ίδιο ισχύει και για ορισμένους του ΣΥΝ).

Ισως βέβαια η ευκολία που δείχνει ο κ. Τρεμόπουλος στο ενδεχόμενο συνεργασίας είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τη Ν.Δ. (προκειμένου, πάντα, να προωθεί οικολογικούς στόχους) να εδράζεται στο αναντίρρητο γεγονός ότι αυτά τα δύο κόμματα έχουν ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους ή καθόλου. Οντως. Αυτό όμως μετατρέπει τους Οικολόγους Πράσινους σε παρακολούθημα του δικομματισμού κι όχι σε καταλύτη φώτισης του κυρ Γιακουμάτου αίφνης (για να μην πω Σουφλιά και λιποθυμήσετε) ή του κυρ Καρχιμάκη ώστε να αναδειχθούν σε πρωτοσπαθάριους μιας οικολογικής σταυροφορίας. Με έναν λόγο μικρό κόμμα που δεν είναι αντιδικομματικό (όπως η «Δράση» του κ. Μάνου ή το ΛΑΟΣ) μπορεί μέσω των συνεργασιών να συντηρήσει ή να ανανεώσει το σύστημα, αλλά όχι να το αλλάξει ή να το ανατρέψει.

Και τέλος το πιο σημαντικό απ' όλα αυτά είναι όταν έχει κάποιος θέσεις για οποιοδήποτε θέμα, πρέπει να 'χει και την παρρησία να τις υποστηρίζει. Πράγμα που, ως φαίνεται, αποφεύγει ο κ. Τρεμόπουλος. Καθότι προσφάτως σε επίσκεψή του στην Κομοτηνή αρνήθηκε απόψεις τις οποίες είχε υποστηρίξει (ακόμα και με αρθρογραφία του στην «Ελευθεροτυπία»), όπως για την ανάγκη να μην εγκατασταθούν Πόντιοι πρόσφυγες στη Θράκη.

Οχι, εμείς, δεν «ανακαλύψαμε» τώρα τους Οικολόγους Πράσινους, φοβάμαι όμως ότι τους ανακάλυψαν διάφοροι άλλοι (από τα ΜΜΕ) που μόνον στους Δυνατούς ξέρουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους (κολακεύοντας και τους Οικολόγους όταν αυτό χρειάζεται)...
ΣΤΑΘΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 19/05/09