Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Αυτοδιοικητικές εκλογές και φασισμός

Αυτοδιοικητικές εκλογές και φασισμός
Αυτοδιοικητικές εκλογές και φασισμός
Γεωργία Βαλωμένου*
Γεωργία Βαλωμένου*

Της Γεωργίας Βαλωμένου*
Παρά το ότι κάποιοι επιμένουν πως στις αυτοδιοικητικές εκλογές πρέπει να ψηφίζουμε αυτοδιοικητικά, με γνώμονα τα πρόσωπα και τα προγράμματα που μπορούν να βελτιώσουν την καθημερινότητα στις πόλεις, ειδικά οι επερχόμενες εκλογές έχουν έναν πολύ σημαντικό πολιτικό χαρακτήρα, και θα δώσουν ένα κεντρικό πολιτικό μήνυμα.
Ένα μήνυμα που αφορά στην αποδοχή ή μη της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής και το δίπολο μνημόνιο – αντιμνημόνιο, καθώς και ένα μήνυμα αντίστασης ή μη στον επιχειρούμενο εκφασισμό της κοινωνίας.
Για κάποιους το δίπολο μνημόνιο - αντιμνημόνιο θεωρείται λανθασμένο και ξεπερασμένο, και στο άκουσμά του αντιτάσσουν πως «αντιμνημονιακή είναι και η Χρυσή Αυγή». Αυτή είναι μια συνήθης αντιμετώπιση των οπαδών του νεοφιλελευθερισμού αλλά και των υποστηρικτών των λεγόμενων «υπερκομματικών» υποψηφίων, οι οποίοι επικαλούνται ως δικό τους προνομιακό πεδίο την αντιφασιστική και αντιρατσιστική στάση προσπαθώντας να πάρουν τα εύσημα που ιστορικά κατέχει η αριστερά.

Την ίδια στιγμή υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας το οποίο βρίσκεται σε σύγχυση και αναρωτιέται αν έχει νόημα ακόμα και πάει να ψηφίσει καν αφού όλοι είναι ίδιοι, ή δηλώνει πως βρίσκεται σε δίλημμα μεταξύ ενός αριστερού κόμματος και της Χρυσής Αυγής.

Είναι δουλειά της αριστεράς και του αντιφασιστικού κινήματος, να εξηγήσει στο κομμάτι αυτό της κοινωνίας ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι ούτε αντιμνημονιακή ούτε αντισυστημική, αντιθέτως, είναι ένα ιδεολογικά ανερμάτιστο μόρφωμα που την ίδια ώρα που κατηγορεί για την κρίση τους μετανάστες υπερψηφίζει τις φοροαπαλλαγές του εφοπλιστικού κεφαλαίου και εξυπηρετεί με κάθε τρόπο την κυβερνητική πολιτική χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων και μαφιόζικες μεθόδους.
Παράλληλα δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως η κυβέρνηση Σαμαρά είναι μια ακροδεξιάς λογικής κυβέρνηση με αποδεδειγμένους πια δεσμούς με την ΧΑ και φασιστικές πρακτικές που διαπιστώνονται στην άσκηση κρατικής βίας, στον σχεδιασμό στρατοπέδων συγκέντρωσης, στους επαναλαμβανόμενους πνιγμούς μεταναστών στο αιγαίο, στις καταγγελίες για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ αλλά και στην απροκάλυπτη άσκηση ακραίας οικονομικής βίας με αποτέλεσμα την εξαθλίωση μεγάλων κοινωνικών ομάδων.
Οι νεοφιλελεύθεροι και οι αριστερο-υπεύθυνοι υποστηρικτές των μνημονίων καταδικάζοντας τη «βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» με εξαίρεση την κρατική βία και την βίαιη φτωχοποίηση του πληθυσμού, και υποστηρίζοντας την «θεωρία των δύο άκρων» επιλεκτικά και όπως τους βολεύει είναι συνυπεύθυνοι για τον εκφασισμό της κοινωνίας.
Πέρα όμως από τα λόγια, δουλειά της αριστεράς είναι η αντιμετώπιση του φασισμού, του φανερού της ΧΑ, του λιγότερο φανερού μέσα στις κυβερνητικές πρακτικές, αλλά και του αφανούς ακόμα φασισμού που παραμονεύει μέσα στην εξαθλίωση και την απελπισία των ανθρώπων που γεννά οργή και αναζητά ενόχους και αφορμές βίαιης εκτόνωσης. Και η αποτελεσματική αντιμετώπιση του φασισμού συνίσταται σε μια σειρά από πρακτικά μέτρα που θέλουν πολλή δουλειά σε κινηματικό αλλά και αυτοδιοικητικό επίπεδο.
Η ανάσχεση της οικονομικής εξαθλίωσης και της φτωχοποίησης της χώρας και του λαού μέσα από την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανακατανομή του πλούτου, είναι το βασικό ζητούμενο.
Μέχρι να επιτευχθεί η ανάσχεση αυτή και να αρχίσει μια πορεία ανάκαμψης, οι δομές αλληλεγγύης και στήριξης των δοκιμαζόμενων κομματιών της κοινωνίας, που στοχεύουν όχι μόνο στην παροχή βοήθειας αλλά και στην διατήρηση της αξιοπρέπειας, την καταπολέμηση του φόβου και της μοναξιάς και την καλλιέργεια της συλλογικότητας, που έχουν ήδη ξεκινήσει σε κάθε γειτονιά, πρέπει να εξαπλωθούν και να στηριχτούν θεσμικά.
Το μεταναστευτικό ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί με εφαρμογή των πάγιων αιτημάτων της αριστεράς (ανοιχτά κέντρα υποδοχής έναντι των κλειστών κέντρων κράτησης και εξαθλίωσης, ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών κλπ) καθώς μετανάστες ενταγμένοι στην κοινωνία, με δικαιώματα και χαρτιά, είναι βασική προϋπόθεση της κοινωνικής ειρήνης και της αίσθησης ασφάλειας των πολιτών.
Ο πολιτισμός μπορεί να παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο ως αντίδοτο του φασισμού ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες. Η λειτουργία δημόσιων βιβλιοθηκών, θεατρικών ομάδων, αθλητικών σωματείων γειτονιάς, το άνοιγμα των σχολείων στην κοινωνία με πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες, η στήριξη της ίδιας της δημόσιας εκπαίδευσης που βάλλεται και συρρικνώνεται τα τελευταία χρόνια είναι μόνο η βάση της αντιμετώπισης του φαινομένου της αυξανόμενης διείσδυσης της ΧΑ μεταξύ των μαθητών.
Τις μέρες αυτές που η φασιστική κυβέρνηση του Κιέβου με την ακροδεξιά πτέρυγα δολοφόνησαν με φρικτό τρόπο 40 περίπου αντιφρονούντες στην Ουκρανία, με την ανοχή και την σιωπηλή αποδοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμείς επιμένουμε πως έχει νόημα να μιλάμε για αριστερή πολιτική και με αυτό να εννοούμε, όχι μόνο για ιστορικούς λόγους αλλά για λόγους καθημερινής πρακτικής και για λόγους ΗΘΟΥΣ και πολιτικού πολιτισμού, μια πολιτική που βρίσκεται στον αντίποδα του φασισμού, μια πολιτική που είναι η μόνη που μπορεί να αποτρέψει τον επιχειρούμενο εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας, αφού βάζει το ταξικό κριτήριο πάνω από φυλετικούς, εθνοτικούς, θρησκευτικούς, ακόμα και ιδεολογικούς διαχωρισμούς, αφού αγωνίζεται για όλο το λαό και για μια δίκαιη και αλληλέγγυα κοινωνία.
*Η Γεωργία Βαλωμένου είναι Αρχιτέκτονας – Εκπαιδευτικός και Υποψήφια Κοινοτική Σύμβουλος με την "Ανοιχτή Πόλη" 5ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας

Δεν υπάρχουν σχόλια: