Τι δεν ειπώθηκε για το θάνατο του Νίκου Πολυβού

Απο alfavita.gr Στα ψιλά γράμματα των ειδήσεων πέρασε και η αυτοκτονία του 38χρονου καθηγητή Γεωλογίας και εκλεγμένου Λέκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκου Πολυβού. Η συγκλονιστική αυτή είδηση έγινε γνωστή κυρίως μέσα από το διαδίκτυο ενώ τα Μ.Μ.Ε. προσπέρασαν το γεγονός ως μια «συνηθισμένη» πράξη απελπισίας των τελευταίων δύο ετών. Δεν γνωρίζουμε τους πραγματικούς λόγους αυτής της πράξης  και ίσως να μην τους μάθουμε ποτέ. Τα μνημονιακά παπαγαλάκια προσπαθούν να αποσυνδέσουν το γεγονός από την κρίση, από την καταστροφική πολιτική των δύο μεγάλων κομμάτων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και των συνεργών τους. Από την άλλη μεριά οι αντιμνημονιακές φωνές ίσως να υπερθεματίσουν το γεγονός για να αναδείξουν την απελπιστική κατάσταση που έχουν έρθει χιλιάδες νέοι στη χώρα μας. Υπάρχει όμως μια πτυχή του δράματος που δεν έχει αναδειχθεί και έγκειται στην ιδιότητα του Νίκου, ο οποίος δεν ήταν ούτε εργολάβος με χρέη , ούτε λογιστής και δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά για να πω με σιγουριά ότι ήταν ιδεολόγος όπως ο συνάδελφος Σάββας Μετοικίδης. Ο Νίκος ήταν ακαδημαϊκός . Λόγω αυτής της ιδιότητας λοιπόν, ξέθαψα από τη λήθη  μια άλλη αυτοκτονία ακαδημαϊκού που έγινε πριν πολλά χρόνια, του υφηγητή της Γεωπονικής, Θεόφιλου Φραγκούλη που τα ταραγμένα χρόνια της στρατιωτικής Χούντας προτίμησε να αυτοκτονήσει μέσα στο εργαστήριό του, αφήνοντας σημείωμα όπου ανέγραφε ότι προτιμούσε να πεθάνει όρθιος από το να ζήσει γονατιστός. Την εποχή που οι περισσότεροι συνάδελφοί του δεν αντιστάθηκαν και άλλοι αντιστάθηκαν «πλατωνικά» ,την  εποχή που οι πεφωτισμένοι δάσκαλοι του τόπου χειροκροτήσουν τους δικτάτορες, ο Θεόφιλος Φραγκούλης έβαζε τέλος στη ζωή του (στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσω ότι δεν συμφωνώ με τέτοιου είδους πράξεις αυτοχειρίας ,μάλλον  η στάση ενός άλλου ακαδημαϊκού  του Σάκη Καράγιωργα με βρίσκει περισσότερο σύμφωνο). Πεπεισμένος πλέον ότι ζούμε μια διαφορετική χούντα όχι στρατιωτική αλλά μια χούντα των τραπεζιτών, των καναλαρχών και των κομματαρχών δεν μπορώ παρά να μην σημειώσω το κοινό των δύο πολιτικών, από την φύση τους, πράξεων. Είναι η απαθής, τουλάχιστον,  στάση της ελληνικής ακαδημαϊκής οικογένειας. Οι χορτασμένοι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι, έχοντας χάσει εδώ και καιρό την επαφή τους με την κοινωνική πραγματικότητα, με το μυαλό τους κολλημένο, στα κονδύλια και στο κυνήγι για μια  άνετη οινονομικά ζωή δεν αντιδρούν ούτε όταν φεύγει με αυτόν τον τρόπο από τη ζωή ένας δικός τους άνθρωπος,  ο οποίος μαζί με άλλους 800 συναδέλφους του παρέμεινε αδιόριστος δύο χρόνια. Δεν ιδρώνει το αυτάκι τους για τον θάνατο ενός νέου. Είναι εμφανής και εδώ ο ηλικιακός ρατσισμός των βολεμένων υπαλλήλων που  συνεργούν με τις καταστροφικές κυβερνήσεις, για να σώσουν τα προσωπικά τους κεκτημένα ή και να κερδίσουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα εις βάρους των νέων επιστημόνων και κατ΄ επέκταση της κοινωνίας. Στο έργο αυτό υπάρχουν και απαθείς, υπάρχουν και συνεργοί ( ναι, ακόμη και τώρα) που συνεχίζουν να στηρίζουν τις εξοντωτικές πολιτικές των τραπεζιτών. Εγώ ντρέπομαι για την στάση της ακαδημαϊκής μας κοινότητας, όσοι όμως είστε υπερήφανοι μπορείτε να τους τιμήσετε με την ψήφο σας. Ορίστε μερικοί: • Ο Θεόδωρος Κ. Καρυώτης, Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών – επικρατείας ΠΑΣΟΚ • Ο Aθανάσιος Τσαυτάρης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – επικρατείας ΠΑΣΟΚ • Η Αναστασία Σαλή – Παπασαλή , Πρύτανης Ιονίου Πανεπιστημίου. Καθηγήτρια Τμήματος Αρχειονομίας και Βιβλιοθηκονομίας - επικρατείας ΝΔ • Ο Αθανάσιος Παπαγεωργίου, καθηγητής ιατρικής – επικρατείας ΛΑΟΣ • Ο Γεώργιος Μπήτρος, καθηγητής του Οικονομικού πανεπιστημίου – επικρατείας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ • Η Όλγα Κολοκυθά, επίκουρη καθηγήτρια Ορθοδοντικής στο ΑΠΘ  – επικρατείας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Καραμαλάκης Ευθύμιος, Αδιόριστος εκπαιδευτικός