Ανακοίνωση Ενωτικής Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας των Εκπαιδευτικών της Βοιωτίας:
Συνάδελφε-ισσα,
Ζούμε τη σκληρή πραγματικότητα του νέου μισθολογίου-φτωχολόγιου, την φορολογική λαίλαπα, την καθημερινή υποβάθμιση της ζωής μας, την ανασφάλεια και την αγωνία για το μέλλον μας.
Σ’ αυτό το ζοφερό, μνημονιακό περιβάλλον, μια νέα συνείδηση, μια νέα κοινωνική και αγωνιστική στάση γεννιέται. Μια νέα πεποίθηση αναδεικνύεται. Η επιτακτικότητα του μαζικού αγώνα. Η αλληλεγγύη των εργαζομένων απέναντι στον κοινό εχθρό, μ’ όποιο κυβερνητικό προσωπείο αυτός εκφράζεται.
Σήμερα, περιμένοντας επιπλέον τη νέα λαίλαπα (νέες συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων, εφεδρεία, αποσπάσεις εκτός νομού, καταργήσεις οργανικών θέσεων...), χρειαζόμαστε ένα άλλο σωματείο. Ένα σωματείο έτοιμο να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του κλάδου και τα δικαιώματα του κάθε εκπαιδευτικού και όχι κομματικές σκοπιμότητες και παραταξιακές «εξυπηρετήσεις». Ένα σωματείο που να εμπνέει σε ενωτικούς αγώνες και συναδελφική αλληλεγγύη και όχι να ¨ρητορεύει αγωνιστικά¨ και να πράττει παραταξιακά και συντηρητικά.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους που πιστεύουν στην αναγκαιότητα των κοινών αγώνων, στη συμπαράταξη στο συνδικάτο, στην αλληλεγγύη στο συνάδελφο, στην υπεράσπιση της προσωπικής και εκπαιδευτικής μας αξιοπρέπειας, να στηρίξουν το μαχητικό ψηφοδέλτιο ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ καθηγητών, το ψηφοδέλτιο ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Ν.ΒΟΙΩΤΙΑΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΑ με λόγο και γνώση, ενωμένα, μαζικά και αγωνιστικά είναι η αρχή της λύσης!
1 σχόλιο:
Σ(Φ)ΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ
Των Κ.Παπουλή, Τάσου Σταυρόπουλου, Βαγγελιώς Σωτηροπούλου
Oι τελευταίες εξελίξεις στις «συνεργασίες» του ΣΥΝ, αποδεικνύουν ότι ο Συνασπισμός, αλλά και μεγάλο τμήμα της αριστεράς, δεν μπορεί να ξεπεράσει τις ιδεοληψίες του, τα δόγματά του, αλλά και την συστημικότητά του.
Για την «ανανεωτική» αριστερά βέβαια, πάντα ο ευρωπαϊσμός και ο εκσυγχρονισμός ήταν οι κινητήριες ιδέες της. Η «κριτική» υποστήριξη στην καπιταλιστική και νεοφιλελεύθερη ΕΕ και σε ότι παρήγαγε πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά αυτή, καθοδηγούσε τη σκέψη και την πράξη της. Αυτή η πολιτική συνεχίζεται σήμερα, ακόμη και τώρα που τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους, και συνοδεύεται από την αμήχανη υποστήριξη του ευρώ, και της Ε.Ε., μέσω μιας θαυματουργής επανίδρυσής της, και μετατροπής της, από καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, σε μηχανισμό ανάπτυξης του Νότου κλπ Δε βλέπουν, ότι το πεδίο της ΕΕ και ιδιαίτερα του ευρώ, αποδείχτηκε μεν προνομιακό πεδίο ταξικού αγώνα, αποκλειστικά όμως υπέρ του αντιπάλου.
O ΣΥΝ δεν αναγνωρίζει πια όχι μόνο το μείζον, δηλαδή το τέλος του ευρωπαϊσμού, αλλά ούτε το αυτονόητο. Καμία εθνική λύση στην ελληνική καταστροφή, καμία δυνατότητα αυτοτελούς απάντησης των ελλήνων εργαζομένων, ανέργων, νέων και συνταξιούχων, εκτός του κλουβιού της ζώνης του ευρώ, ενώπροτείνει πολιτικά ευχολόγια και μεταρρυθμίσεις σε ευρωπαϊκές δομές και θεσμούς, ομόλογα, ΕΚΤ, που έχουν πραγματικό πολιτικό βάρος, ανάλογο με αυτό των κηρυγμάτων των παπάδων τοπικής ενορίας.
Στην ουσία σφυρίζει εκλογικό «κάλεσμα», σε ένα θολό συνονθύλευμα «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Από την Σακοράφα (που τυγχάνει πλατιάς εκτίμησης, για την τίμια στάση της), μέχρι τους Μητρόπουλο, Κουρουπλή, Κοτσακά, κλπ , έως και τον παλιό σύμβουλο του πρωθυπουργού (Κοτζιά), αλλά και διάφορους άλλους πασοκογενείς. Ο ΣΥΝ ανοίγεται, σε έναν πολιτικό χώρο που-όπως και ο ίδιος- ουσιαστικά δεν προβάλλει, καμία πολιτική απάντηση στο σήμερα, με μοναδικό σκοπό, ένα «καλό ποσοστό», μια καλή θέση στο υπάρχον σύστημα. Μάλλον το σχέδιο επανεκκίνησης μιας νέας σοσιαλδημοκρατίας (σχήμα οξύμωρο για τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη και για την ευρωζώνη) ΣΥΝ, μαζί με «καλό»-«παλιό» ΠΑΣΟΚ, συμβαδίζει με τη γραμμή της μαγικής επανίδρυσης της ΕΕ. Ο επερχόμενος γάμος δεν είναι ψεύτικος. Οι σύζυγοι ταιριάζουν πολιτικά, ιδεολογικά, ίσως τελικά τα χαλάσουν στην προίκα.
Σε τελική ανάλυση μπορούμε να πούμε: Το ΠΑΣΟΚ,έρχεται, η ΡΙΖΑ, φεύγει.
Όμως τα πράγματα δεν είναι απλά, γιατί ένα τέτοιο μόρφωμα σπέρνει τη σύγχυση, την αυταπάτη ότι η Ελλάδα μπορεί να διαπραγματευτεί ένα άλλο ευρώ, προτείνει αναμονή, υπομονή, να περιμένει ο ελληνικός λαός, ουσιαστικά με την πλάτη στον τοίχο, να διαμορφωθούν άλλοι συσχετισμοί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ίσως όταν κάποιοι τροτσκιστές ή μαοϊκοί, πάρουν την εξουσία στην Γερμανία, ή καλύτερα τα εγγόνια της Ούλρίκε Μάινχοφ. Καθώς όμως ο καιρός περνάει, η χώρα καταστρέφεται, οι άνθρωποι υποφέρουν, άλλοι μεταναστεύουν, η απελπισία μπορεί να δολοφονήσει την ελπίδα. Ο χρόνος δουλεύει αντίστροφα.http://dosepasa.wordpress.com/2011/12/13/bx598/
Δημοσίευση σχολίου