Μετά από δική μας παράλειψη και κατ' απαίτηση αναγνώστη/στριας:
Επιστολή-απάντηση του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΚΚΕ στην επιστολή του ΚΚ Ισπανίας και της «Ενωμένης Αριστεράς»
«Προς το ΚΚ Ισπανίας
και την "Ενωμένη Αριστερά",
σύντροφοι,
Διαβάσαμε την επιστολή σας, που ήδη δημοσιοποιήσατε και στην οποία αναρωτιέστε από πού προκύπτει η εκτίμηση του δημοσιεύματος της εφημερίδας μας, του "Ριζοσπάστη", ο οποίος στο φύλλο του της 22ης Νοέμβρη, σχετικά με τις πρόσφατες Εκλογές στην Ισπανία, ανέφερε ότι η ""Ενωμένη Αριστερά" εγκλώβισε ψηφοφόρους στις αυταπάτες για μια "καλύτερη διαχείριση" του καπιταλιστικού συστήματος".
Είναι γεγονός ότι η ίδια η συμμετοχή του ΚΚ Ισπανίας στο προεδρείο του λεγόμενου "Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς" που έχει αποδεχτεί στα ιδρυτικά ντοκουμέντα του τη διαφύλαξη των "αρχών της ΕΕ" και στηρίζεται σε θέσεις που υπερασπίζονται τη διαχείριση του καπιταλισμού, δίνει από μόνο του απάντηση.
Ωστόσο, μετά την επιστολή σας είναι αναγκαίο να ανοίξουμε ορισμένα βασικά θέματα παραθέτοντας μόνο μερικά από τα πολλά αποσπάσματα που μπορεί κάποιος να συναντήσει στο εκλογικό πρόγραμμα της "Ενωμένης Αριστεράς" (ΕΑ), που τεκμηριώνουν κι επιβεβαιώνουν τη συγκεκριμένη κριτική του άρθρου της εφημερίδας μας.
Πιο συγκεκριμένα το πρόγραμμα της ΕΑ:
-- Δεν αναφέρει πουθενά ως προϋπόθεση την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού για να υπάρξει λαϊκή ευημερία. Αντίθετα καλλιεργεί σειρά αυταπατών ότι μέσα από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση.
Ο στόχος "καλής διαχείρισης" του συστήματος διακηρύσσεται ξεκάθαρα στη σελ. 6 του προγράμματος: "...δεν αποκηρύσσουμε την διαχείριση στο άμεσο". Στρατηγικά αυτό τεκμηριώνεται και στη σελ. 17 με την "οικοδόμηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου", πάντα όμως στηριγμένο στις παλιές, ξεπερασμένες εκμεταλλευτικές καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Στη σελίδα 6 μπαίνει ο στόχος όχι της ανατροπής του καπιταλισμού αλλά "της υπέρβασης του σημερινού κοινωνικού, πολιτικού και πολιτιστικού μοντέλου που κυριαρχείται από τον νεοφιλελευθερισμό". Με άλλα λόγια η όλη προσέγγισή σας εστιάζει το πρόβλημα σε μια μορφή του καπιταλισμού (τον νεοφιλελευθερισμό), και τάσσεται υπέρ μιας άλλης, δήθεν καλύτερης διαχείρισής του. Αυτός είναι χωρίς περιστροφές ο πυρήνας του προγράμματος της ΕΑ, που παραπέμπει στη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση.
Στο ίδιο πνεύμα: "Το Κράτος πρέπει να επαναφέρει σε ισορροπία την αγορά, όχι μόνο να τη διορθώσει". Καλλιεργείται δηλαδή η ουτοπία ότι η καπιταλιστική οικονομία, το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα κι η αναρχία του μπορούν δήθεν να τιθασευτούν, να "ισορροπήσουν" και οι εργάτες να έχουν όφελος από αυτό. Αυτό το κάλεσμα προκαλεί αναμφισβήτητα συγχύσεις στους εργαζόμενους, εμποδίζει την προσπάθεια ριζοσπαστικοποίησης και κινείται στην κατεύθυνση ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων στις στοχεύσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Στη σελ. 8 μπαίνει στόχος η: "Δημιουργία απασχόλησης από το δημόσιο γιατί σήμερα οι επιχειρήσεις έχουν πολλές δυσκολίες για να το δημιουργήσουν δίχως βοήθεια". Την ώρα που η εργατική τάξη οδηγείται στη φτώχεια και την εξαθλίωση το πρόγραμμα της ΕΑ εκφράζει την... αγωνία του για τις "πολλές δυσκολίες" που έχουν οι καπιταλιστές και στην ουσία νομιμοποιεί τις απαιτήσεις τους για νέο ζεστό κρατικό χρήμα ως στήριξη που αποτελεί άρμα για την περικοπή ή και την κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας στο όνομα της επιδότησης της εργασίας που έχει ως αρχή της ΕΕ, της οποίας βεβαίως η ΕΑ αποτελεί σταθερό υποστηρικτή της. Δεν πρέπει να υπάρχει επίσης αμφιβολία για τις εργασιακές σχέσεις που θα ισχύσουν σε αυτήν την απασχόληση αφού εξαγγέλλεται στη σελ. 8 με ορολογία που χρησιμοποιεί η ΕΕ κι οι Σύνδεσμοι Βιομηχάνων: "η αναδιανομή κι ο εξορθολογισμός της υπάρχουσας απασχόλησης". Αυτά για την εργατική τάξη σημαίνουν πως η ΕΑ δίνει το πράσινο φως για ελαστικά ωράρια, για την κατάργηση ΣΣΕ και τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης.
-- Αναπαράγεται η αστική κι οπορτουνιστική αντίληψη για την καπιταλιστική κρίση, περί κρίσης χρέους αλλά η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης είναι η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Προβάλλεται το χρέος ως πρόβλημα που πρέπει να απασχολεί την εργατική τάξη και το λαό για το οποίο ευθύνεται και πρέπει να πληρώσει η πλουτοκρατία.
-- Ετσι αποπροσανατολιστικά υποστηρίζεται ότι οι λαοί έχουν να κερδίσουν κάτι από την αναδιαπραγμάτευση του χρέους και την έκδοση ομολόγων από την ΕΕ (σελ. 18). Δεν είναι αυτό ένα διαχειριστικό "γιατροσόφι" για τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος; Εχει όμως πικρή πείρα ο ελληνικός λαός από τα νέα δάνεια που καλείται να πληρώσει όπως έγινε με το γνωστό κούρεμα 50%, αλλά και από την πρόταση μερίδων της πλουτοκρατίας για έκδοση ομολόγων από την ΕΕ.
-- Το πρόγραμμά σας είναι σταθερά προσανατολισμένο στη στήριξη της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, που αποτελεί εχθρό των λαών, κι αποπνέει φροντίδα για τη διάσωση και τη "διόρθωσή" της, κι όχι για τη διάλυσή της.
-- Μιλά για την "αλλαγή δομής της ΕΕ" (σελ. 18) για: "Δέσμευση για αλλαγή της σημερινής Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ" χωρίς ούτε μια στιγμή να αμφισβητεί αυτή τη διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση και πολύ περισσότερο να αναφέρεται η ανάγκη αποδέσμευσης της κάθε χώρας από αυτή.
Μάλιστα νομιμοποιούνται πλήρως τα κριτήρια του Μάαστριχτ και των Συμφώνων Σταθερότητας που αποτελούν μοχλό προώθησης της αντεργατικής πολιτικής με την πρόταση για "αύξηση του χρονικού περιθωρίου μείωσης του ελλείμματος στο 3% μέχρι το 2016" (σελ.18). Διακηρύσσεται η νομιμοφροσύνη στα κριτήρια που θέτει το μεγάλο κεφάλαιο για να φτηνύνει κι άλλο η τιμή της εργατικής δύναμης.
-- Αναφέρεται πως: "Η ΕΕ πρέπει να προβεί στην αγορά του δημόσιου χρέους των κρατών μελών και να εκδώσει ομόλογα στο βαθμό που θα είναι αναγκαίο για να εμποδίσει την κερδοσκοπία» (σελ. 18). Καλλιεργείται δηλαδή η λογική ότι η ΕΕ μπορεί να αποκτήσει φιλολαϊκό χαρακτήρα κι ότι μέσα από αυτή υπάρχει διέξοδος από την κρίση που μπορεί να ωφελήσει την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αυτά την ώρα που είναι πασίγνωστο ότι η ΕΕ φτιάχτηκε από τις αστικές κυβερνήσεις από τη μια για να υπερασπιστεί τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, στο διεθνή ανταγωνισμό τους με τα αμερικάνικα, ρώσικα, γιαπωνέζικα, κινέζικα κλπ., κι από την άλλη για να εκμεταλλευθεί πιο εντατικά και συντονισμένα τους εργαζόμενους, θωρακίζοντας την αστική εξουσία με νέους πολιτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αυτή είναι η ΕΕ, μια ένωση που υπηρετεί τα μονοπώλια! Δεν διορθώνεται από τα μέσα, γιατί το "κύτταρό» της είναι τα μονοπώλια, και "σπονδυλική στήλη" η αστική εξουσία! Η μόνη φιλολαϊκή προοπτική για τους εργαζόμενους είναι η αποδέσμευση των χωρών απ' αυτήν την Ενωση, με εγκαθίδρυση της Λαϊκής εξουσίας, που θα οδηγήσει στην κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, στον κεντρικό σχεδιασμό και στον εργατικό έλεγχο. Μόνο μια τέτοια εξουσία μπορεί να γλιτώσει το λαό από το υπέρογκο δημόσιο χρέος για το οποίο δεν έχει καμία ευθύνη.
-- Το πρόγραμμά σας καλεί την ίδια την ΕΕ να θέσει εξαίρεση στην ελευθερία κίνησης κεφαλαίου μεταξύ των κρατών μελών και των φορολογικών παραδείσων (σελ. 12). Δεν αντιπαλεύει δηλαδή συνολικά την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων (σημ. βασική αρχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ που το ΚΕΑ και το προεδρείο του, μέλος του οποίου είναι και το ΚΚ Ισπανίας, στηρίζουν) αλλά ζητά εξαιρέσεις από το γενικό κανόνα που ασφαλώς θα συνεχίζει να ισχύει και θα αποτελεί εργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου για τη συντριβή των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Κι εδώ δηλαδή οι προτάσεις είναι για άλλη μια φορά προτάσεις διαχείρισης κι όχι ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
-- Μάλιστα στο πρόγραμμά σας εξωραΐζεται ο καπιταλισμός, και προβάλλεται η αντίληψη ότι το κεφάλαιο και η εξουσία του που στηρίζονται στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, μπορούν να γίνουν δήθεν "ηθικά" και "δίκαια".
Τι άλλο από περιγραφή μιας δήθεν "καλής διαχείρισης" του καπιταλισμού μπορεί να είναι η θέση (στη σελ. 51): "Στην περίπτωση που ξεκινούν διαδικασίες ιδιωτικοποίησης η ΕΑ δεσμεύεται να αγωνιστεί ενάντια σε αυτές σε συνεργασία με συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα, απαιτώντας αυτή η απόφαση να υιοθετείται τουλάχιστον με διαφάνεια και με δημοκρατικό τρόπο με την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών που θίγονται» καθώς και στη σελ. 81 ο στόχος περί: "Τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις εμπορικές συμφωνίες". Δηλαδή ιδιωτικοποιήσεις, εμπορικές καπιταλιστικές συμφωνίες με ....ηθική και διαφάνεια, ένας ...ηθικός καπιταλισμός, που είναι εφικτός με βάση το πρόγραμμα της ΕΑ και τις θέσεις του ΚΕΑ.
Για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, της πάλης για την λαϊκή εξουσία
Σύντροφοι,
Τα παραπάνω είναι μόλις ένα δείγμα των θέσεων που τεκμηριώνουν την κριτική της εφημερίδας του ΚΚΕ. Θέσεις που δεν έχουν καμιά σχέση με την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας αλλά αντίθετα προσφέρουν άλλοθι στον καπιταλισμό, καλλιεργούν αυταπάτες και προσφέρουν υπηρεσίες στη διαιώνισή του, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ολοένα και περισσότεροι εργάτες, άνθρωποι του μόχθου, αντιλαμβανόμενοι τα αδιέξοδά του, αναζητούν διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Αυτή η διέξοδος δεν μπορεί να είναι ο λεγόμενος "Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα", που αποτελεί άρνηση του επιστημονικού σοσιαλισμού, της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού, κι επί της ουσίας είναι ένας εξανθρωπισμένος καπιταλισμός που είναι αδύνατο να υπάρξει.
Τέλος, στην επιστολή σας προς το Κόμμα μας, αναφέρετε πως "είναι καιρός για ενότητα της συνεπούς αριστεράς και τη σύγκλιση...". Η διαχειριστική, σοσιαλδημοκρατική γραμμή ενός εξανθρωπισμένου καπιταλισμού, η άρνηση του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα, με αντιεπιστημονικές, ανιστόρητες θέσεις, είναι η ιδεολογικοπολιτική βάση της λεγόμενης "ενότητας της αριστεράς". Αυτές οι επιλογές βάζουν εμπόδια στην ταξική πάλη, στη συγκέντρωση κοινωνικών, λαϊκών δυνάμεων ενάντια στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Κι αυτό στις συνθήκες που αποκτά επείγοντα χαρακτήρα η κοινή συντονισμένη δράση της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων αγροτών, των γυναικών, της νεολαίας ώστε να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία και η πάλη για τα συμφέροντα των εργαζομένων, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων .
Αυτή η γραμμή επιβεβαιώνεται και από την πείρα μας, από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης στην Ελλάδα όπου όπως είναι γνωστό με πρωταγωνιστή το ΠΑΜΕ οργανώθηκαν περισσότερες από 22 πανεργατικές απεργίες, αμέτρητες ταξικές πολύμορφες αναμετρήσεις με σύνθημα "χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά", συγκεντρώνοντας την προσοχή στην οργάνωση της πάλης στα εργοστάσια , στους χώρους δουλειάς.
Σύντροφοι,
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά σας δημοσιεύουμε στην εφημερίδα μας, το "Ριζοσπάστη", την επιστολή σας και την απάντησή μας, ώστε να πληροφορηθούν οι εργαζόμενοι για τις θέσεις του κάθε κόμματος και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ».
Επιστολή-απάντηση του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΚΚΕ στην επιστολή του ΚΚ Ισπανίας και της «Ενωμένης Αριστεράς»
«Προς το ΚΚ Ισπανίας
και την "Ενωμένη Αριστερά",
σύντροφοι,
Διαβάσαμε την επιστολή σας, που ήδη δημοσιοποιήσατε και στην οποία αναρωτιέστε από πού προκύπτει η εκτίμηση του δημοσιεύματος της εφημερίδας μας, του "Ριζοσπάστη", ο οποίος στο φύλλο του της 22ης Νοέμβρη, σχετικά με τις πρόσφατες Εκλογές στην Ισπανία, ανέφερε ότι η ""Ενωμένη Αριστερά" εγκλώβισε ψηφοφόρους στις αυταπάτες για μια "καλύτερη διαχείριση" του καπιταλιστικού συστήματος".
Είναι γεγονός ότι η ίδια η συμμετοχή του ΚΚ Ισπανίας στο προεδρείο του λεγόμενου "Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς" που έχει αποδεχτεί στα ιδρυτικά ντοκουμέντα του τη διαφύλαξη των "αρχών της ΕΕ" και στηρίζεται σε θέσεις που υπερασπίζονται τη διαχείριση του καπιταλισμού, δίνει από μόνο του απάντηση.
Ωστόσο, μετά την επιστολή σας είναι αναγκαίο να ανοίξουμε ορισμένα βασικά θέματα παραθέτοντας μόνο μερικά από τα πολλά αποσπάσματα που μπορεί κάποιος να συναντήσει στο εκλογικό πρόγραμμα της "Ενωμένης Αριστεράς" (ΕΑ), που τεκμηριώνουν κι επιβεβαιώνουν τη συγκεκριμένη κριτική του άρθρου της εφημερίδας μας.
Πιο συγκεκριμένα το πρόγραμμα της ΕΑ:
-- Δεν αναφέρει πουθενά ως προϋπόθεση την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού για να υπάρξει λαϊκή ευημερία. Αντίθετα καλλιεργεί σειρά αυταπατών ότι μέσα από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση.
Ο στόχος "καλής διαχείρισης" του συστήματος διακηρύσσεται ξεκάθαρα στη σελ. 6 του προγράμματος: "...δεν αποκηρύσσουμε την διαχείριση στο άμεσο". Στρατηγικά αυτό τεκμηριώνεται και στη σελ. 17 με την "οικοδόμηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου", πάντα όμως στηριγμένο στις παλιές, ξεπερασμένες εκμεταλλευτικές καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Στη σελίδα 6 μπαίνει ο στόχος όχι της ανατροπής του καπιταλισμού αλλά "της υπέρβασης του σημερινού κοινωνικού, πολιτικού και πολιτιστικού μοντέλου που κυριαρχείται από τον νεοφιλελευθερισμό". Με άλλα λόγια η όλη προσέγγισή σας εστιάζει το πρόβλημα σε μια μορφή του καπιταλισμού (τον νεοφιλελευθερισμό), και τάσσεται υπέρ μιας άλλης, δήθεν καλύτερης διαχείρισής του. Αυτός είναι χωρίς περιστροφές ο πυρήνας του προγράμματος της ΕΑ, που παραπέμπει στη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση.
-- Προβάλλει ότι το καπιταλιστικό κράτος μπορεί να αποτελεί ασπίδα για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Κόντρα στην ίδια την πραγματικότητα που αποδεικνύει ότι το καπιταλιστικό κράτος είναι ταξικό, υπηρετεί τα μονοπώλια και πολύ περισσότερο σε συνθήκες απελευθέρωσης του κεφαλαίου προωθεί αποφασιστικά την βαρβαρότητα στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς, χτυπά κάθε εργατικό δικαίωμα.Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται
-- Στα πλαίσια εξωραϊσμού του καπιταλιστικού κράτους το πρόγραμμα αναφέρει σχετικά στη σελ. 22: "Πάλη για ένα συμμετοχικό κοινωνικό κράτος, όπου, διατηρώντας τον κεντρικό χαρακτήρα του δημοσίου τομέα, να προωθεί το δημόσιο συμφέρον, την ισότητα, την αλληλεγγύη...".Στο ίδιο πνεύμα: "Το Κράτος πρέπει να επαναφέρει σε ισορροπία την αγορά, όχι μόνο να τη διορθώσει". Καλλιεργείται δηλαδή η ουτοπία ότι η καπιταλιστική οικονομία, το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα κι η αναρχία του μπορούν δήθεν να τιθασευτούν, να "ισορροπήσουν" και οι εργάτες να έχουν όφελος από αυτό. Αυτό το κάλεσμα προκαλεί αναμφισβήτητα συγχύσεις στους εργαζόμενους, εμποδίζει την προσπάθεια ριζοσπαστικοποίησης και κινείται στην κατεύθυνση ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων στις στοχεύσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Στη σελ. 8 μπαίνει στόχος η: "Δημιουργία απασχόλησης από το δημόσιο γιατί σήμερα οι επιχειρήσεις έχουν πολλές δυσκολίες για να το δημιουργήσουν δίχως βοήθεια". Την ώρα που η εργατική τάξη οδηγείται στη φτώχεια και την εξαθλίωση το πρόγραμμα της ΕΑ εκφράζει την... αγωνία του για τις "πολλές δυσκολίες" που έχουν οι καπιταλιστές και στην ουσία νομιμοποιεί τις απαιτήσεις τους για νέο ζεστό κρατικό χρήμα ως στήριξη που αποτελεί άρμα για την περικοπή ή και την κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας στο όνομα της επιδότησης της εργασίας που έχει ως αρχή της ΕΕ, της οποίας βεβαίως η ΕΑ αποτελεί σταθερό υποστηρικτή της. Δεν πρέπει να υπάρχει επίσης αμφιβολία για τις εργασιακές σχέσεις που θα ισχύσουν σε αυτήν την απασχόληση αφού εξαγγέλλεται στη σελ. 8 με ορολογία που χρησιμοποιεί η ΕΕ κι οι Σύνδεσμοι Βιομηχάνων: "η αναδιανομή κι ο εξορθολογισμός της υπάρχουσας απασχόλησης". Αυτά για την εργατική τάξη σημαίνουν πως η ΕΑ δίνει το πράσινο φως για ελαστικά ωράρια, για την κατάργηση ΣΣΕ και τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης.
-- Αναπαράγεται η αστική κι οπορτουνιστική αντίληψη για την καπιταλιστική κρίση, περί κρίσης χρέους αλλά η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης είναι η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Προβάλλεται το χρέος ως πρόβλημα που πρέπει να απασχολεί την εργατική τάξη και το λαό για το οποίο ευθύνεται και πρέπει να πληρώσει η πλουτοκρατία.
-- Ετσι αποπροσανατολιστικά υποστηρίζεται ότι οι λαοί έχουν να κερδίσουν κάτι από την αναδιαπραγμάτευση του χρέους και την έκδοση ομολόγων από την ΕΕ (σελ. 18). Δεν είναι αυτό ένα διαχειριστικό "γιατροσόφι" για τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος; Εχει όμως πικρή πείρα ο ελληνικός λαός από τα νέα δάνεια που καλείται να πληρώσει όπως έγινε με το γνωστό κούρεμα 50%, αλλά και από την πρόταση μερίδων της πλουτοκρατίας για έκδοση ομολόγων από την ΕΕ.
-- Το πρόγραμμά σας είναι σταθερά προσανατολισμένο στη στήριξη της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, που αποτελεί εχθρό των λαών, κι αποπνέει φροντίδα για τη διάσωση και τη "διόρθωσή" της, κι όχι για τη διάλυσή της.
-- Μιλά για την "αλλαγή δομής της ΕΕ" (σελ. 18) για: "Δέσμευση για αλλαγή της σημερινής Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ" χωρίς ούτε μια στιγμή να αμφισβητεί αυτή τη διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση και πολύ περισσότερο να αναφέρεται η ανάγκη αποδέσμευσης της κάθε χώρας από αυτή.
Μάλιστα νομιμοποιούνται πλήρως τα κριτήρια του Μάαστριχτ και των Συμφώνων Σταθερότητας που αποτελούν μοχλό προώθησης της αντεργατικής πολιτικής με την πρόταση για "αύξηση του χρονικού περιθωρίου μείωσης του ελλείμματος στο 3% μέχρι το 2016" (σελ.18). Διακηρύσσεται η νομιμοφροσύνη στα κριτήρια που θέτει το μεγάλο κεφάλαιο για να φτηνύνει κι άλλο η τιμή της εργατικής δύναμης.
-- Αναφέρεται πως: "Η ΕΕ πρέπει να προβεί στην αγορά του δημόσιου χρέους των κρατών μελών και να εκδώσει ομόλογα στο βαθμό που θα είναι αναγκαίο για να εμποδίσει την κερδοσκοπία» (σελ. 18). Καλλιεργείται δηλαδή η λογική ότι η ΕΕ μπορεί να αποκτήσει φιλολαϊκό χαρακτήρα κι ότι μέσα από αυτή υπάρχει διέξοδος από την κρίση που μπορεί να ωφελήσει την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αυτά την ώρα που είναι πασίγνωστο ότι η ΕΕ φτιάχτηκε από τις αστικές κυβερνήσεις από τη μια για να υπερασπιστεί τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, στο διεθνή ανταγωνισμό τους με τα αμερικάνικα, ρώσικα, γιαπωνέζικα, κινέζικα κλπ., κι από την άλλη για να εκμεταλλευθεί πιο εντατικά και συντονισμένα τους εργαζόμενους, θωρακίζοντας την αστική εξουσία με νέους πολιτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αυτή είναι η ΕΕ, μια ένωση που υπηρετεί τα μονοπώλια! Δεν διορθώνεται από τα μέσα, γιατί το "κύτταρό» της είναι τα μονοπώλια, και "σπονδυλική στήλη" η αστική εξουσία! Η μόνη φιλολαϊκή προοπτική για τους εργαζόμενους είναι η αποδέσμευση των χωρών απ' αυτήν την Ενωση, με εγκαθίδρυση της Λαϊκής εξουσίας, που θα οδηγήσει στην κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, στον κεντρικό σχεδιασμό και στον εργατικό έλεγχο. Μόνο μια τέτοια εξουσία μπορεί να γλιτώσει το λαό από το υπέρογκο δημόσιο χρέος για το οποίο δεν έχει καμία ευθύνη.
-- Το πρόγραμμά σας καλεί την ίδια την ΕΕ να θέσει εξαίρεση στην ελευθερία κίνησης κεφαλαίου μεταξύ των κρατών μελών και των φορολογικών παραδείσων (σελ. 12). Δεν αντιπαλεύει δηλαδή συνολικά την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων (σημ. βασική αρχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ που το ΚΕΑ και το προεδρείο του, μέλος του οποίου είναι και το ΚΚ Ισπανίας, στηρίζουν) αλλά ζητά εξαιρέσεις από το γενικό κανόνα που ασφαλώς θα συνεχίζει να ισχύει και θα αποτελεί εργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου για τη συντριβή των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Κι εδώ δηλαδή οι προτάσεις είναι για άλλη μια φορά προτάσεις διαχείρισης κι όχι ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
-- Μάλιστα στο πρόγραμμά σας εξωραΐζεται ο καπιταλισμός, και προβάλλεται η αντίληψη ότι το κεφάλαιο και η εξουσία του που στηρίζονται στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, μπορούν να γίνουν δήθεν "ηθικά" και "δίκαια".
Τι άλλο από περιγραφή μιας δήθεν "καλής διαχείρισης" του καπιταλισμού μπορεί να είναι η θέση (στη σελ. 51): "Στην περίπτωση που ξεκινούν διαδικασίες ιδιωτικοποίησης η ΕΑ δεσμεύεται να αγωνιστεί ενάντια σε αυτές σε συνεργασία με συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα, απαιτώντας αυτή η απόφαση να υιοθετείται τουλάχιστον με διαφάνεια και με δημοκρατικό τρόπο με την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών που θίγονται» καθώς και στη σελ. 81 ο στόχος περί: "Τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις εμπορικές συμφωνίες". Δηλαδή ιδιωτικοποιήσεις, εμπορικές καπιταλιστικές συμφωνίες με ....ηθική και διαφάνεια, ένας ...ηθικός καπιταλισμός, που είναι εφικτός με βάση το πρόγραμμα της ΕΑ και τις θέσεις του ΚΕΑ.
Για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, της πάλης για την λαϊκή εξουσία
Σύντροφοι,
Τα παραπάνω είναι μόλις ένα δείγμα των θέσεων που τεκμηριώνουν την κριτική της εφημερίδας του ΚΚΕ. Θέσεις που δεν έχουν καμιά σχέση με την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας αλλά αντίθετα προσφέρουν άλλοθι στον καπιταλισμό, καλλιεργούν αυταπάτες και προσφέρουν υπηρεσίες στη διαιώνισή του, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ολοένα και περισσότεροι εργάτες, άνθρωποι του μόχθου, αντιλαμβανόμενοι τα αδιέξοδά του, αναζητούν διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Αυτή η διέξοδος δεν μπορεί να είναι ο λεγόμενος "Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα", που αποτελεί άρνηση του επιστημονικού σοσιαλισμού, της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού, κι επί της ουσίας είναι ένας εξανθρωπισμένος καπιταλισμός που είναι αδύνατο να υπάρξει.
Τέλος, στην επιστολή σας προς το Κόμμα μας, αναφέρετε πως "είναι καιρός για ενότητα της συνεπούς αριστεράς και τη σύγκλιση...". Η διαχειριστική, σοσιαλδημοκρατική γραμμή ενός εξανθρωπισμένου καπιταλισμού, η άρνηση του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα, με αντιεπιστημονικές, ανιστόρητες θέσεις, είναι η ιδεολογικοπολιτική βάση της λεγόμενης "ενότητας της αριστεράς". Αυτές οι επιλογές βάζουν εμπόδια στην ταξική πάλη, στη συγκέντρωση κοινωνικών, λαϊκών δυνάμεων ενάντια στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Κι αυτό στις συνθήκες που αποκτά επείγοντα χαρακτήρα η κοινή συντονισμένη δράση της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων αγροτών, των γυναικών, της νεολαίας ώστε να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία και η πάλη για τα συμφέροντα των εργαζομένων, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων .
Αυτή η γραμμή επιβεβαιώνεται και από την πείρα μας, από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης στην Ελλάδα όπου όπως είναι γνωστό με πρωταγωνιστή το ΠΑΜΕ οργανώθηκαν περισσότερες από 22 πανεργατικές απεργίες, αμέτρητες ταξικές πολύμορφες αναμετρήσεις με σύνθημα "χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά", συγκεντρώνοντας την προσοχή στην οργάνωση της πάλης στα εργοστάσια , στους χώρους δουλειάς.
Σύντροφοι,
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά σας δημοσιεύουμε στην εφημερίδα μας, το "Ριζοσπάστη", την επιστολή σας και την απάντησή μας, ώστε να πληροφορηθούν οι εργαζόμενοι για τις θέσεις του κάθε κόμματος και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου