ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ στο exeisminima.gr, με αφορμή την πρόσφατη παρουσία του στη Θήβα και την ομιλία του στο Συνεδριακό Κέντρο.Κύριε Καζάκη τι είναι το Eνιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο στο οποίο είστε ο εισηγητής και ο εμπνευστής του; Ποιός είναι ο βασικός του στόχος;
Το ΕΠΑΜ αποτελεί ένα μέτωπο δράσης που επιδιώκει την συγκρότηση της ευρύτερης δυνατής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας του ίδιου του λαού με στόχο να υπάρξει υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών που θέτει το υπάρχον πολιτικό σύστημα και να απελευθερώσει δυνάμεις με βάση συγκεκριμένους στόχους. Το ΕΠΑΜ έχει σαν στόχο να πάρει πίσω ότι έχει στερήσει από τον εργαζόμενο λαό και τη χώρα το καθεστώς της τρόικας και το ξενόδουλο πολιτικό σύστημα και η ντόπια ολιγαρχία. Να καθίσει στο σκαμνί τους δήμιους του ελληνικού λαού, τους υπεύθυνους για την σημερινή χρεοκοπία. Να καθίσει στο σκαμνί τους σύγχρονους δωσίλογους. Να επιβάλει τη μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους και το σταμάτημα της πληρωμής του εδώ και τώρα. Να απαλλάξει τη χώρα από τον ζουρλομανδύα του ευρώ και με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα να αποκτήσει ο λαός τον έλεγχο της οικονομίας του.
Να εθνικοποιήσει τις κορυφές του πιστωτικού συστήματος, τις υποδομές και τους βασικούς οικονομικούς μοχλούς της χώρας έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η ύφεση και να ανοίξει ο δρόμος για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου. Τέλος να επιβάλει την δημοκρατία μέσα από την συνταγματική αλλαγή με την πραγματική κατοχύρωση της αυθεντικής λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Με αυτή την έννοια το ΕΠΑΜ όχι μόνο δεν είναι κόμμα, με την παραδοσιακή έννοια του όρου, αλλά στην πράξη είναι μια προσωρινή, ιστορικά μεταβατική σύμπραξη κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό του λαού πάνω σε πολύ συγκεκριμένους και πολύ άμεσους στόχους. Όταν και όποτε οι στόχοι αυτοί επιτευχθούν, το ΕΠΑΜ θα έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο και δεν θα έχει πια λόγο ύπαρξης.
Πόσο αισιόδοξος είστε ότι μπορούν να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι;
H κοινωνία άρχισε πια να κινείται σε κάθετη σύγκρουση με το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, αμφισβητώντας ευθέως τη νομιμότητα των κυρίαρχων πολιτικών επιλογών. Βιώνουμε μια ιστορική κρίση όπου δεν μπορεί να υπάρξει άλλη διέξοδος εκτός από την άμεση καταστολή της κοινωνίας, ή την ανατροπή του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος. Η αντιπαράθεση της κοινωνίας οξύνεται, και η μάχη θα γίνει ακόμη πιο σκληρή και πιο αδυσώπητη. Το σύστημα βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο και καίει με ταχύτητα όλες τις εφεδρείες του. Η ίδια η κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνίας, η φτώχεια, η ανεργία και η ανέχεια, θα πυροδοτούν διαρκώς αυτήν την αναμέτρηση σε σημείο βρασμού.
Ο ομαλός κοινοβουλευτικός βίος της μεταπολίτευσης που λειτούργησε ως πρόσχημα για μια άκρως διεφθαρμένη κυβερνητική απολυταρχία, τελείωσε και η κοινωνία στο μεγαλύτερο μέρος της δεν θέλει να κινηθεί στα πλαίσιά του. Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα επίσης δεν μπορεί να εξασφαλίσει την κοινωνική νομιμοποίησή του. Η σύγκρουση αυτή δεν μπορεί να λυθεί με ήπια μέσα, ούτε απλά με τις παραδοσιακές τακτικές κοινοβουλευτικού αποπροσανατολισμού της κοινωνίας. Ότι εφεδρεία και να φέρει στην επιφάνεια το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, όσο κι αν ξεγελάσει με συνεργασίες, προσωπικότητες και επωνύμους κάποια τμήματα της κοινωνίας, είναι σίγουρο ότι όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί θα καταρρεύσουν πολύ γρήγορα μπροστά στην αδυσώπητη πραγματικότητα της κρίσης, της χρεοκοπίας, της εξαθλίωσης και της γενικευμένης εκποίησης της χώρας.
Θεωρείτε ότι υπάρχει το επόμενο βήμα από τις πλατείες;
Βεβαίως. Οι πλατείες ήταν το πρώτο βήμα της πολιτικής αγανάκτησης μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου. Όμως κανενός είδους εντολοδόχοι, ή αντιπρόσωποι των πλατειών δεν μπορούν να υπάρξουν, διότι οι ίδιες οι πλατείες δεν εκπροσωπούν κανένα συγκροτημένο υποκείμενο της κοινωνίας. Όπως έχω γράψει ήδη κάθε προσπάθεια να εκβιαστεί η πλατεία σε κάτι που δεν είναι, την αποκόπτει τελείως από την κοινωνία και την μετατρέπει σε γραφική καρικατούρα. \
Δεν είμαι κατά των συναντήσεων της πλατείας όμως πρέπει να δούμε πως προχωρούμε σε συγκεκριμένα αιτήματα ανατροπής της υπάρχουσας πολιτικής κατάστασης που να τα προσυπογράφει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Πρέπει από την πλατεία να περάσουμε στο μέτωπο αγώνα κατά του χρέους, πως ξεφορτωνόμαστε του διεθνείς τοκογλύφους, την κα Μέρκελ και τον κο Σαρκοζί. Δεν μπορούν κάποιοι στις πλατείες να οργανώνουν συζητήσεις την ώρα που το σπίτι μας καίγεται και στο όνομα της πλατείας να βάζουμε χαλινάρι στο ριζοσπαστισμό του κόσμου που θέλει άμεσες απαντήσεις και οργάνωση στον εχθρό που βρίσκεται μπροστάς σου και σε πυροβολεί και όλα αυτά στο όνομα του διαλόγου και της διαφορετικότητας.
Μαθαίνουμε ότι τα μέλη και οι φίλοι του ΕΠΑΜ μέσα σε λίγους μήνες είναι πάνω από 10.000 άτομα. Γιατί δεν προχωρείτε σε κόμμα;
Tο κεντρικό ζήτημα σήμερα δεν είναι οι εκλογές, αλλά η εξουσία. Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε με όρους αντιπολίτευσης-όπως τα κόμματα της αριστεράς σήμερα- αλλά με όρους κατάκτησης της εξουσίας από τον ίδιο το λαό το συντομότερο δυνατόν. Είναι άλλο να διεκδικείς την ανάταξη της χώρας σου πριν πουληθεί σε επικράτειες και άλλο όταν θα έχει εκποιηθεί και οι υποδομές της θα έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά από τους κερδοσκόπους επενδυτές. Και όλα αυτά θα γίνουν άμεσα στους επόμενους μήνες. Ευθύνη είναι η πάλη εδώ και τώρα, η αντίσταση του λαού που υποφέρει.
Στη σημερινή κατάσταση δεν υπάρχουν πια τα περιθώρια μιας παραδοσιακής αντιπολίτευσης. Όσοι σκέφτονται με όρους του τι θα κάνουν με τις εκλογές, δεν έχουν αντιληφθεί την σοβαρότητα και την δομή της κατάστασης. Πιστεύουν αφελώς ότι το σημερινό καθεστώς κατοχής έχει την ίδια ανάγκη νομιμοποίησης όπως ο κοινοβουλευτισμός που ζήσαμε μεταπολιτευτικά. Ζουν έναν εικονικό κοινοβουλευτικό κρετινισμό. Δεν σκέφτονται (ούτε τους περνά από το μυαλό) ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές, θα έχουν συντελεστεί τόσο τραγικά γεγονότα που θα κρίνουν καθοριστικά το παρόν και το μέλλον της χώρας και του λαού της.
Η πολιτική δύναμη που θα συμβάλει καθοριστικά στην οργάνωση-αντίσταση του ίδιου του λαού για να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες εξελίξεις, είναι η μόνη που θα μπορέσει να αποκτήσει βαθιές ρίζες μέσα στην κοινωνία και θα διεκδικήσει την πλειοψηφία με άμεσο σκοπό την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Αυτό που επειγόντως έχει ανάγκη σήμερα η κοινωνία είναι μια πολιτική δύναμη που να μπορεί να συσπειρώνει τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα στην καθημερινή πάλη για την επιβίωση ενώ θα δημιουργεί ταυτόχρονα τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανατροπή του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος εδώ και τώρα. Θα πρέπει να λειτουργεί ανοιχτά, να απευθύνεται κύρια στον ίδιο το λαό και να εκφράζει την ευρύτερη δυνατή κοινωνικοπολιτική συμμαχία, δίχως συνιστώσες κορυφής, δίχως προαπαιτήσεις και προϋποθέσεις άλλες εκτός από τη συμφωνία και τη συστράτευση σε μερικούς άμεσους κοινούς στόχους που στο σύνολό τους συνθέτουν την πολιτική πρόταση της ανατροπής.
Μόνο έτσι μπορεί σήμερα να νομιμοποιηθεί κοινωνικά η ανάδειξη μιας νέας πολιτικής δύναμης. Μόνο έτσι μπορεί το κίνημα των πλατειών και το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα που ανέδειξε να προχωρήσει οργανωμένα στο επόμενο βήμα. Μόνο έτσι θα μπορεί να εντάξει οργανικά τις όποιες πολιτικές μάχες θα κληθεί να δώσει, εκλογικές και άλλες, στην άμεση προετοιμασία της κοινωνικής ανατροπής.
Επομένως στο ΕΠΑΜ καλούνται όλοι;
Όποιος αμφιβάλλει ή αμφισβητεί τους κοινούς στόχους δεν έχει θέση στο ΕΠΑΜ.
Από κει και πέρα, δεν υπάρχει καμιά άλλη προϋπόθεση. Το ΕΠΑΜ φιλοδοξεί να ενώσει ισότιμα αγωνιστές, δημοκράτες, πατριώτες από κάθε ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση, από κάθε παραδοσιακό κομματικό χώρο στον άμεσο στόχο. Μετά ας αποφασίσει ο λαός, εφόσον ήδη θα έχει συνειδητοποιήσει πολλά.
Υποστηρίζετε είπατε πιο πριν την επιστροφή στην δραχμή. Ποια είναι τα επιχειρήματα σας;
Ο βασικός λόγος είναι ότι όταν τα αρπαχτικά που έρχονται εναντίων σου, σου ελέγχουν το νόμισμα, τότε είσαι χαμένος από χέρι. Σε έχουν δεμένο πισθάγκωνα και μπορούν να απαιτούν τα πάντα. Η προπαγάνδα που υπήρξε από την δημιουργία του ευρώ είναι απερίγραπτη. Θα πρέπει να θυμηθούν όσοι υποστηρίζουν το Ευρώ ότι η Ελλάδα δεν δημιουργήθηκε την ημέρα ένταξης στο ευρώ. Ήξερε να πορεύεται πριν έρθει το παντοδύναμο ευρώ, παντοδύναμο εναντίων των λαών εννοείται. Παρότι δεν είχαμε τις πιο πατριωτικές κυβερνήσεις οι διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας πριν το ευρώ ήταν καλύτερες, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες. Παρότι την δραχμή την μεταχειρίζονταν οι κυβερνήσεις με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η κερδοσκοπία και να αυξηθεί η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα με διαρκείς υποτιμήσεις, το αποτέλεσμα του εθνικού νομίσματος είναι ότι τα εξωτερικά ελλείμματα της χώρας ποτέ δεν έφτασαν στα επίπεδα που βρέθηκαν επί ευρώ. Οι εμπορικές συναλλαγές επίσης ήταν πολύ καλύτερες. Παρά τον πληθωρισμό και τις διαρκείς υποτιμήσεις οι εξωτερικοί όροι εμπορίου της χώρας ήταν πολύ καλύτεροι απ’ ότι την δεκαετία του ευρώ. Το ίδιο και η εσωτερική αγοραστική δύναμη της οικονομίας, του καθενός χωριστά. Χάρις στη δραχμούλα το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο και παρά την εκτίναξή του επί Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε σε χρεοκοπία. Κι ούτε θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στη σημερινή χρεοκοπία, όσο διατηρούσαμε τη δραχμή. Αυτά είναι γεγονότα. Αλλά τι καλό μπορεί να πει κανείς ότι είδε με το ευρώ. Ακόμα και στρατηγικά- γεωπολιτικά κι αν το δεις τι χειρότερο από το χάσιμο της ίδιας της εθνικής κυριαρχίας, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την εξαθλίωση του λαού που πολύ σύντομα θα προσεγγίζει τριτοκοσμικές καταστάσεις.
Κύριε Καζάκη, σας ευχαριστούμε πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου