Της Δέσποινας Σπανούδη
Η ανατομία της παθογένειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος αποτυπώθηκε στην ενημέρωση για το ΕΣΠΑ όταν, με καθυστέρηση 7 μηνών, μάθαμε ότι …λεφτά δεν υπάρχουν. Η ιστορία -μας είπαν- έχει ως εξής: Αρχικά μοίρασαν 734 εκατ. ευρώ στην Περιφέρεια Στερεάς. Μετά είπαν : τα 525 είναι σίγουρα, τα άλλα 209 τα υποσχεθήκαμε, αλλά δεν θα τα πάρετε. Μετά είπαν: η Περιφέρεια θα μοιράσει τα 254 εκατ. και τα 271 εκατ. πάνε σε φορείς ιδιωτικών επενδύσεων (τράπεζες και λοιποί) και υπουργεία. Από αυτά τα 254 εκατ., ένα σεβαστό ποσό 83 περίπου εκατ., αφορά έργα μεταφερόμενα από προηγούμενο πρόγραμμα, που όμως τα υπολόγισαν ολόκληρα στο παρόν πρόγραμμα για να δείξουμε ότι απορροφάμε. Άλλα 73 εκατ. αφορούν έργα-γέφυρες δηλαδή έργα ενταγμένα από το προηγούμενο ΚΠΣ που και αυτά δεν υλοποιήθηκαν και πέρασαν στο ΕΣΠΑ, αλλά μόνο με το ποσό που αντιστοιχεί στο ανεκτέλεστο αντικείμενο. 40 εκατ. τα συνεισέφεραν σε ένα πρόγραμμα με το μοιραίο όνομα JESSIKA. Αυτό το έδωσαν απευθείας στην Eurobank να το διαχειρίζεται. Αφορά ένα υποδειγματικό μηχανισμό για την εκμετάλλευση δημόσιου πλούτου από ιδιώτες, την χρέωση των πολιτών για τις υπηρεσίες που θα προκύπτουν από αυτή την εκμετάλλευση και την απόδοση μέρους των κερδών στην Ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων (!). Όσα απέμειναν, πρόλαβαν και το μοίρασαν οι διορισμένοι από την κυβέρνηση γενικοί γραμματείς, αφού οι εντάξεις έργων μέχρι σήμερα είναι στο 150 % του προγράμματος, ενώ για το 80% έχουν υπογραφεί και οι συμβάσεις. Παρ’όλ΄ αυτά δεν απογοητευόμαστε: Όλο και κάτι θα μείνει να μοιραστεί στους εργολάβους.
Χρήματα λοιπόν υπάρχουν ελάχιστα. Γι’ αυτό τον λόγο και εν μέσω κρίσης, εμείς διεκδικούμε ο προσανατολισμός των πόρων να αφορά θέσεις εργασίας σε κοινωνικές υπηρεσίες και στην προστασία του περιβάλλοντος και ενίσχυση συλλογικών προσπαθειών (δίκτυα, ομάδες, ενώσεις, συμπράξεις, συνεταιρισμούς) στον αγροτικό χώρο, στους ελεύθερους επαγγελματίες και στις μικρές επιχειρήσεις. Η περιφερειακή αρχή επί 7 μήνες δεν έχει παρουσιάσει καμία απολύτως κατεύθυνση. Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα αφορά κάποια κονδύλια που διατίθενται για τη διαχείριση απορριμμάτων. Εδώ υπάρχουν δύο μοντέλα. Το μοντέλο των μεγαλοεργολάβων τύπου Μπόμπολα και άλλων, που προωθεί ΧΥΤΑ και μεγάλα έργα διαχείρισης και που είναι ασύμφορο περιβαλλοντικά και οικονομικά καθώς επιβαρύνει τα δημοτικά τέλη. Και το μοντέλο της αποκεντρωμένης διαχείρισης με ανακύκλωση, που παράγει τις περισσότερες θέσεις απασχόλησης, εξοικονομεί πόρους και περιορίζει τη ρύπανση. Οι επιλογές είναι στα χέρια των αιρετών αρχών.
Δέσποινα Σπανούδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου