Η κρατική τρομοκρατία και οι εκπαιδευμένοι του Κιλκίς

του Γ.Χ.Παπασωτηρίου

Αν «Η Κερατέα ήταν η προπόνηση για ό,τι ακολούθησε στο Σύνταγμα» όπως είπε, χθες, από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, τότε οι ασκήσεις Ελλήνων και Αμερικανών στην αερομεταφερόμενη ταξιαρχία του Κιλκίς ήταν η προεργασία για ό,τι συνέβη στην «πλατεία» Συντάγματος(σ.σ. ας ρωτήσει κάποιος στη Βουλή επ' αυτού). Δυστυχώς, αυτό λένε οι πληροφορίες, που επιβεβαιώνονται από τον ίδιο τον Χρ. Παπουτσή, όταν λέει πως τα ΜΑΤ λειτούργησαν αυτόνομα. Αλλά και το βίντεο με τους συνδικαλιστές τις ΕΘΕΛ. Όμως, οι… συνδικαλιστές οδηγοί ήταν δύο, οι άλλοι δύο τι ήταν; Κανείς δεν λέει. Απλώς κάποιοι οσμίζονται –το καραμπινάτο- «παρακράτος». Σε κάθε περίπτωση το χειρότερο όλων είναι η ακούσια δήλωση του υπουργού για την αυτονόμηση του κατασταλτικού μηχανισμού, που οδηγεί κατ’ ευθείαν στο λεγόμενο Αστυνομικό Κράτος. Κι αντί τα ανακλαστικά του κ. Παπουτσή και της κυβέρνησης να ενεργοποιηθούν προς τη σωστή κατεύθυνση, ήτοι αυτή της υπεράσπισης των δημοκρατικών θεσμών, αυτοί υπερασπίζονται το παρακράτος! Έτσι, ο προχθεσινός χημικός πόλεμος ήταν μία ομαδική παραίσθηση χιλιάδων ανθρώπων, αφού σύμφωνα με τον κ. Παπουτσή, τα περισσότερα ήταν καπνογόνα των… διαδηλωτών και όχι δακρυγόνα της αστυνομίας. Αν έτσι πληροφορούν τον υπουργό και τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν και οι δύο δεν ψεύδονται αλλά πιστεύουν αυτά που λένε, τότε τα πράγματα είναι όχι μόνο χειρότερα, αλλά ανεξέλεγκτα, καθώς η πολιτική και η φυσική ηγεσία της αστυνομίας δεν ελέγχουν απολύτως τίποτα, ούτε καν τη σωστή πληροφόρησή της
. Κι αυτό οφείλεται στην «κώφωση» που δημιουργεί η νιτσεϊκή του αντίληψη της «Υποψίας». Σύμφωνα με αυτή πίσω από τον ιδεαλισμό, την ηθική και τις καλές προθέσεις των ειρηνικών Αγανακτισμένων βρίσκονται τα ένστικτα, οι επιθυμίες, η θέληση για δύναμη και κυριαρχία και οι κακοί» αντιεξουσιαστές! Πάντως, καγχάζει ο κόσμος όταν ακούει ότι οι φουσκωτοί-κρανοφόροι στη Βουλή απλώς προστατεύτηκαν από την αστυνομία! Ευλόγως, διερωτάται κανείς γιατί δεν συνέβη το ίδιο με εκατοντάδες άλλους ειρηνικούς και πολλές φορές ηλικιωμένους διαδηλωτές.

Πέραν τούτων, είναι βέβαιο, ότι η κυβέρνηση και οι επικυρίαρχοι φοβήθηκαν τη δυναμική της «πλατείας». Αλλά πλανώνται πλάνην οικτράν αν νομίζουν ότι μπορούν με τη βία να καταστείλουν ένα κίνημα, όπως αυτό των Αγανακτισμένων. Αντίθετα, η βία θα ενδυμανώνει την οργή που τρέφει η εξαθλίωση και η απελπισία αλλά και θα μυθοποιεί τον ηρωισμό των νέων. Γιατί όπως έγραφε ένα σύνθημα στην πλατεία Συντάγματος «Δεν είμαστε αγανακτισμένοι αλλά απελπισμένοι». Κι αυτοί που δεν έχουν να χάσουν ούτε καν αλυσίδες δεν σκιάζονται τίποτα. Φάνηκε προχθές. Έπρεπε να πέσουν τόνοι φοβερών χημικών για να μετακινηθεί το πλήθος από την πλατεία κι αυτό προσωρινά. Γι’ αυτό ας καταλάβει η κυβέρνηση ότι έχει χάσει πλήρως τη νομιμοποίησή της. Η ύπαρξη της συρρικνωμένης κυβερνώσας παράταξης και η εφαρμογή της βάρβαρης πολιτικής της δεν μπορούν να βασισθούν πια στη λαϊκή νομιμοποίηση αλλά μόνο στη «νομιμοποίηση» του γκλομπ και του φόβου. Τέλος, ένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αυτοαποκαλείται δημοκρατικό όταν αναγκάζεται να κλείσει μεγάλους κεντρικούς δρόμους(εν προκειμένω τη Β. Σοφίας και την Ακαδημίας) προκειμένου να μπορέσουν να πάνε οι βουλευτές στη Βουλή! Ήδη το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει χάσει τη νομιμοποίησή του. Δεν είναι τυχαίο ότι προχθές κανείς βουλευτής ακόμα και της Αριστεράς δεν τόλμησε να κατέβει στην πλατεία Συντάγματος. Αν, λοιπόν, η σχέση κοινωνίας των πολιτών και πολιτικού συστήματος δεν αποκατασταθεί, τότε οι εξελίξεις θα καταστούν ραγδαίες και επικίνδυνες. Και ο μόνος τρόπος αποκατάστασης του ιστού πριν διαραγεί εντελώς είναι οι εκλογές.