ΟΙ αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα

 Tου Γ.Χ.Παπασωτηρίου

«Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες». Οι αγανακτισμένοι Ισπανοί της Puerta del Sol ειρωνεύονται τους Έλληνες, που παρά τα μέτρα άγριας λιτότητας καθεύδουν. Να, όμως, που και οι Έλληνες συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα, όπως και οι Γάλλοι στη Βαστίλη, αντιδρώντας σ’ αυτούς που τους έχουν αρπάξει από το λαιμό. Η γενιά της οικονομικής κρίσης αντιδρά στην ανεργία και σε μία πολιτική που θεωρεί τους εργαζόμενους περιττούς, όπως συμβαίνει σε όλους τους ολοκληρωτισμούς.

Αντιδρά στην οικονομία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που τσακίζει την πραγματική οικονομία, και διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρέπεια, τις οποίες οι ευρωπαϊκές ελίτ αρνούνται στο όνομα της κρίσης. Οι νέοι, πιστοί και μη, ιδεολόγοι και μη, απολίτικοι και πολιτικοποιημένοι, όλοι όσοι διαμαρτύρονται στρέφονται εναντίον της διαφθοράς των πολιτικών και των τραπεζιτών, απαιτώντας μία «πραγματική δημοκρατία, τώρα» αλλά και ζητώντας τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας των συλλογικών αξιών, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης, που απεμπόλησε η κοινωνία της ατομικότητας και του καταναλωτισμού.

Αυτή η πολιτισμική διάσταση της εξέγερσης έχει βαθύτατες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες καθώς τα προϊόντα της πραγματικής οικονομίας χάνουν το συμβολικό(εικονικό) τους φορτίο και περιορίζονται μόνο στην πραγματική τους αξία. Κατ’ αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι δεν χρειάζονται υλικά καταναλωτικά σύμβολα για να αναγνωρίζονται ή για να επικοινωνούν –όπως ένα ακριβό αυτοκίνητο ή ένα πολυτελές σπίτι- και γίνονται πιο απλοί και ουσιώδεις. Έτσι, η εικόνα και το αγοραίο ψευδο-κύρος αντικαθίστανται από τις ουσιαστικές ανθρώπινες αξίες, από τη διάθεση προσφοράς, από την ανιδιοτέλεια, τη γενναιοδωρία, τη φιλία κ.ά. Υπό αυτό το πρίσμα η έννοια της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης επανακτούν την πραγματική τους διάσταση καθώς αποφλοιώνονται από τη συμβολική τους.

Σ’ αυτή, συνεπώς, την κοινωνική, την πολιτική και πολιτιστική εξανάσταση, σ’ αυτό το κίνημα των άνεργων και αγανακτισμένων νέων της Ευρώπης, σ’ αυτή τη δυναμική της αλλαγής θα θέλουν σε λίγο να συμμετάσχουν όλοι, όχι ως απλοί θεατές, αλλά ως «δρώντες». Ακριβώς όπως έχει συμβεί σε όλες τις μεγάλες κρίσεις, σε όλες τις μεγάλες καμπές της ιστορίας αυτής της ηπείρου, που κάθε φορά αναμετριέται με το πρόσωπό της με όρους ανανέωσης της κοινωνίας.