Τα πρόσωπα του 2010

 Αναδημοσίευση απο το Δρόμο της Αριστεράς

Γραμμένο από Σύνταξη

Άνθρωποι συνηθισμένοι, απλοί, που εκφράζουν κι άλλους και όχι τον εαυτό τους. Άνθρωποι με πεποιθήσεις. Άνθρωποι με πράξεις και έργα που έδωσαν το παρών σε μικρούς και μεγάλους αγώνες τη χρονιά που μας πέρασε. Σε όλους τους χώρους, κάτω από αντίξοες συνθήκες και μεγάλες δυσκολίες. Άνθρωποι, που μαζί με άλλους έδωσαν μάχες ενάντια στην εκμετάλλευση, τη βαρβαρότητα, τον πόλεμο, την αδικία, την καταστολή, την μόλυνση του περιβάλλοντος, υπερασπιζόμενοι τη δουλειά, τη μόρφωση, την προκοπή. Άνθρωποι που τόλμησαν να πούνε «όχι» σε εξουσίες χωρίς να υπολογίζουν το κόστος.

Νέοι, εργαζόμενοι, δάσκαλοι, επιστήμονες, διανοούμενοι, παπάδες, νταλικέρηδες, δημοσιογράφοι. Μέλη επιτροπών αγώνα, σωματείων, συλλογικοτήτων, παρεών και συντροφιών. Ορισμένοι ήταν γνωστοί από πριν. Άλλοι έγιναν γνωστοί για λίγο μέσα από τους αγώνες που έδωσαν. Άλλοι που δεν θέλουν να πουν το όνομά τους, αλλά έχουν πλήρη συνείδηση του αγώνα τους.
Ο Δρόμος μίλησε με κάποιους από αυτούς και είναι άκρως ενδεικτικό το γεγονός ότι όλοι στην αρχή δήλωσαν πως σαν αυτούς υπάρχουν και πολλοί άλλοι. Και έτσι είναι.
Μας περιμένει μια δύσκολη χρονιά. Καλή χρονιά σε όλους και όλες και με δύναμη, πάθος, ελπίδα να ανταμώσουμε στην κοινή προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο!

Τα πρόσωπα του 2010

            (Τα Βοιωτικά παρεμβαίνουν .... με μια αλλαγή στη σειρά και αναφέρουν πρώτους τους βοιωτούς Παπα-Γιάννη Οικονομίδη και Μάριο Ζέρβα)

 Παπα-Γιάννης Οικονομίδης
Μια οικολογική καταστροφή με σοβαρές συνέπειες για τον υγεία των κατοίκων συντελείται καθημερινά στην περιοχή του Ασωπού. Πολλοί πολίτες της περιοχής αγωνίζονται για να σταματήσει η μόλυνση με εξασθενές χρώμιο. Για τον αγώνα ενάντια στην μόλυνση μας μίλησε ο παπα-Γιάννης Οικονομίδης.
Πως προχωράει ο αγώνας για να σωθεί ο Ασωπός;
Ο τοπικός αγώνας για τον Ασωπό δεν είναι μαζικός. Εδώ υπάρχει μία μικρή μερίδα ανθρώπων, που έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει. Σίγουρα το σύνολο του πληθυσμού ανησυχεί, αλλά, επειδή υπάρχει μεγάλη εξάρτηση από τη βιομηχανία, υπάρχει αδυναμία των ανθρώπων να αντιδράσουν. Αναγκαστικά, ένας μικρός πυρήνας απομένει, από ανθρώπους, όμως, που γνωρίζουν πολύ καλά το πρόβλημα. Έτσι με συνειδητές κινήσεις προσπαθούμε να προχωρήσουμε μπροστά.
Ένα πολύ σημαντικό γεγονός που είχαμε φέτος είναι ότι κερδίσαμε την επίσημη παραδοχή του προβλήματος από την πολιτεία, για πρώτη φορά. Είχαμε κάποιες σωστές θεσμικές ρυθμίσεις από το καινούριο υπουργείο Περιβάλλοντος, παραμένει όμως ακόμη ζητούμενο η αυστηρή εφαρμογή της περιβαλλοντολογικής νομοθεσίας. Όλα είναι ακόμα στα χαρτιά. Το ποτάμι παραμένει βρώμικο και τα απόβλητα ρίχνονται με τον ίδιο ρυθμό. Είναι χαρακτηριστικό να τονίσουμε ότι ο εκλεκτός της κυβέρνησης για την περιφέρεια της Στερεάς, ο νυν περιφερειάρχης, ο Κ. Περγαντάς, είναι αυτός που καταδικάστηκε πριν δυο βδομάδες από το Συμβούλιο της Επικρατείας επειδή δεν έκανε ό,τι όφειλε να κάνει για την προστασία του περιβάλλοντος.

 Μάριος Ζέρβας
Στις 11 Μαρτίου του 2010 κατά τη διάρκεια της πανεργατικής πορείας, η κρατική καταστολή, με τα πλαστά κατηγορητήρια και τις σύλληψης στο σορό, βρήκε το νέο θύμα του για το έτος που μας αφήνει: Το Μάριο Ζέρβα. Τον 27χρονο διαδηλωτή, που με «όπλα» την κοτσίδα του και μια τσάντα με περιεχόμενο ένα μπουρνούζι, ένα ζευγάρι παντόφλες και ένα σαμπουάν, συλλαμβάνεται από την αστυνομία επί της οδό Πανεπιστημίου. Χωρίς να το καταλάβει βρίσκεται στα χέρια των ΜΑΤ. Ο νεαρός γυμναστής, καθηγητής κολύμβησης στο επάγγελμα, κρατήθηκε επί 43 ημέρες στις φυλακές του Κορυδαλλού. 8 μήνες μιλάει στο Δρόμο.
Η άδικη κράτησή σου πυροδότησε ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης από όλο το φάσμα της κοινωνίας και όλες τις περιοχές της χώρας. Πως αισθάνεσαι για αυτό τώρα;
Το σημαντικότερο για μένα ήταν πως ο κόσμος ενώθηκε κάτω από μία συγκεκριμένη πραγματικότητα και υπερασπίστηκε στην ουσία κάτι που θεωρούσε δεδομένο. Για μένα δεν τίθεται καν θέμα αθωότητας ή ενοχής. Όταν φίλοι, μου έλεγαν ότι υπάρχει κόσμος στην πορεία που συμπαραστέκεται στην κράτησή μου, δεν μπορούσα να κατανοήσω το μέγεθός της. Όταν αποφυλακίστηκα και κατάφερα να τα δω, έμεινα άναυδος πραγματικά. Το πιο όμορφο σε όλη αυτή τη διαδικασία, το οποίο αξίζει να εξετάσουμε, είναι το πόσο ετερόκλητος ήταν αυτός ο κόσμος. Το ότι βρέθηκαν στο δρόμο και η γιαγιά και το εγγόνι της. Αυτό το δεδομένο, ήταν που με εντυπωσίασε. Κόσμος που μπορεί να συνυπάρξει κάτω από ένα κοινό στόχο. Και κατ’ επέκτασιν, αν η αποφυλάκισή μου, ήταν μία νίκη, ας φανταστούμε τι μπορεί να πετύχει ο κόσμος όταν είναι ενωμένος. Τι δύναμη έχουμε. Αυτό που πρέπει να πω κλείνοντας είναι πως οι φίλοι μου βοήθησαν πολύ και αυτό ήταν η πραγματική έννοια της λέξης αλληλεγγύη.
Χρήστος Κορτζίδης
Παράδειγμα αντίστασης και αξιοπρέπειας ήταν ο αγώνας του Χρήστου Κορτζίδη ενάντια στην εφαρμογή του Καλλικράτη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Μια απεργία πείνας που διήρκησε 60 μέρες και έδειξε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να σταθεί δίπλα στα προβλήματα του κόσμου αν υπάρχει η πολιτική βούληση. Παρακάτω μας μιλάει ο δήμαρχος Αργυρούπολης-Ελληνικού, Χρήστος Κορτζίδης.
Γιατί επιλέξατε σαν τρόπο πάλης την απεργία πείνας; Τι απήχηση είχε αυτό στην τοπική κοινωνία αλλά και γενικότερα;
Με τις κινητοποιήσεις που κάναμε θέλαμε να αναδείξουμε με έντονο και σαφή τρόπο την αντίθεσή μας στον Καλλικράτη. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια επιλέξαμε σαν μορφή πάλης, ανάμεσα σε άλλες, και την απεργία πείνας, ακριβώς για να προβάλλουμε προς τα έξω όσο το δυνατόν ποιο έντονα τις θέσεις μας: ενάντια στην κατάργηση του δήμου μας, ενάντια στην μετατροπή των δήμων σε πειθήνια όργανα εφαρμογής των αντιλαϊκών πολιτικών που υπαγορεύονται από το μνημόνιο, την τρόικα και τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν όλα αυτά.
Οι κινητοποιήσεις μας όμως δεν είχαν το αποτέλεσμα που θα θέλαμε. Δεν μπορέσαμε δηλαδή να δημιουργήσουμε μια πιο γενικευμένη αντίδραση στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης, ούτε να αποτρέψουμε την κατάργηση του δήμου μας. Νομίζω ότι στην κοινή γνώμη γενικότερα, δεν πέρασε έντονα το μήνυμα ότι οι αλλαγές που προωθεί ο Καλλικράτης είναι σε μία συντηρητική - αντιλαϊκή κατεύθυνση.
Ωστόσο εμείς κάναμε όσο καλύτερα μπορούσαμε το καθήκον μας.Δώσαμε ένα παράδειγμα για το πώς πρέπει η τοπική αυτοδιοίκηση να αγωνίζεται για τα πραγματικά συμφέροντα των πολιτών.
Πολλοί άνθρωποι είδαν με θετικό μάτι τις κινητοποιήσεις μας, ιδιαίτερα οι δημότες του Ελληνικού, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν ήθελαν την συνένωση. Ο αγώνας που κάναμε δεν μείωσε καθόλου την εικόνα που έχουμε σαν δημοτική αρχή στον κόσμο της περιοχής αλλά και ευρύτερα. Ακόμα και άνθρωποι που δεν συμφωνούσαν με τις κινητοποιήσεις μας, σεβάστηκαν ότι σαν δημοτική αρχή μιλήσαμε καθαρά για τις απόψεις μας και δώσαμε τη μάχη μας.

Βαγγέλης Πισσίας
Τα ξημερώματα της 31/5 το ισραηλινό ναυτικό πραγματοποίησε πειρατική επίθεση σε διεθνή ύδατα κατά του Στόλου της Ελευθερίας. Επιτέθηκε κατά της νηοπομπής αλληλεγγύης προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Γάζας, σκοτώνοντας 9 Τούρκους ακτιβιστές. Ένα μεγάλο κύμα διαμαρτυρίας εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο για τις νέες δολοφονικές επιθέσεις του σιωνιστικού κράτους. Βασική συνιστώσα του Στόλου της Ελευθερίας ήταν και η ελληνική αποστολή. Μας μιλάει ο Βαγγέλης Πισσίας, ένας εκ των συντονιστών της ελληνικής αποστολής
Ποια η σημασία της έμπρακτης αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό;
Ένα ερώτημα που υπήρχε για χρόνια είναι αν κάτι αποδίδει η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό. Είχε φανεί μετά από 20-30 χρόνια προσπαθειών ότι υπήρχε μία στασιμότητα έως κι ένα πισωγύρισμα. Τα τελευταία χρόνια τα πράγματα ξαναπήραν τα πάνω τους. Αναπτύχθηκε μια καινούρια δυναμική κάτω εκεί, η οποία μας έσπρωξε κι εμάς να ξαναδούμε τα πράγματα. Πιστεύω ότι αναζητώντας καινούριες μορφές μπορούμε να δώσουμε μια καινούρια πνοή στην παλαιστινιακή υπόθεση. Οι καινούριες μορφές πρέπει να έχουν στόχο. Ο στόχος είναι να απονομιμοποιήσουν και τα τελευταία υπολείμματα νομιμοποίησης του ισραηλινού κράτους. Φαίνεται ότι περιθώρια να αναπτυχθεί αυτή η δράση υπάρχουν γιατί η διεθνής κοινή γνώμη περνάει από την απάθεια σε μια κατάσταση ενδιαφέροντος. Το ίδιο το Ισραήλ δείχνει νευρικότητα, ενεργεί με έναν τρόπο που καταστρέφει τον ιδρυτικό του μύθο, αυτόν της νομιμότητας. Φαίνεται πως οι δράσεις αλληλεγγύης το αναγκάζουν να φανερώσει το πρόσωπό του απέναντι σε ανθρώπους που επιχειρούν το ελάσσων. Οι Παλαιστίνιοι παλεύουν, πολεμούν ακόμα κι αυτές τις μέρες. Δείχνει ότι είναι ένας λαός που δεν το βάζει κάτω γι’ αυτό και προσπαθούμε να του ανταποδώσουμε ό,τι μπορούμε. Και βέβαια, πέρα από την Παλαιστίνη υπάρχουν ή θα υπάρξουν πολλές άλλες εστίες φωτιάς.. Δεν πάει καλά αυτό που συμβαίνει στον πλανήτη μας. Το βλέπουμε και στη χώρα μας. Αν διδαχθούμε από τον παλαιστινιακό λαό το πνεύμα αυταπάρνησης και θυσίας τότε ίσως μπορέσουμε κι εμείς να αλλάξουμε την χώρα που ζούμε.

Γιώργος Θεοδωρόπουλος
Μείωση των τιμών του φυσικού αερίου την άνοιξη του 2009, ανατροπή της αύξησης των εισιτηρίων του ΟΑΣΘ την άνοιξη του 2010, ξεδίπλωμα του κινήματος (πλέον) ενάντια στα διόδια, σειρά παρεμβάσεων σε μεγάλα σουπερμάρκετ-καρτέλ: με πρωτοβουλίες γύρω από όλο το φάσμα της ακρίβειας, κινητοποιώντας και οργανώνοντας, μέσα από δράσεις και συνελεύσεις, την αγανάκτηση εκατοντάδων πολιτών της Θεσσαλονίκης, αλλά και γύρω νομών, οι επιτροπές Ακρίβεια-STOP έχουν καταφέρει, στα πάνω από 2 χρόνια δραστηριοποίησής τους, να δημιουργήσουν σημαντικά γεγονότα-νίκες. Μας μιλάει ο συντονιστής των επιτροπών Ακρίβεια-STOP Θεσσαλονίκης, Γιώργος Θεοδωρόπουλος.
Περιμένατε να έχετε συγκεκριμένες επιτυχίες; Πόσος κόσμος συσπειρώθηκε γύρω από τις πρωτοβουλίες;
Ο αρχικός στόχος ήταν να ξεφύγουμε από την έκφραση της οργής και της αγανάκτησης και να έχουμε μικρές έστω νίκες-επιτυχίες. Ελλείψει όμως συγκεκριμένου σχεδίου, εκφράζαμε αυτή την οργή και αγανάκτηση. Ο κόσμος όμως ζητούσε αποτέλεσμα και οι διαθέσεις του ήταν πολύ πιο μπροστά από τις αρχικές προβλέψεις μας. Όσο γινόμασταν πιο πολλοί και η κίνηση απλωνόταν πέρα από τα στενά όρια του πολιτικού φορέα που πήρε την πρωτοβουλία συγκρότησης των επιτροπών Ακρίβεια-STOP, μετρούσαμε τη δύναμη της ενότητας και διαμορφώναμε το σχέδιο μας.
Αιφνιδιαστήκαμε στην πρώτη παρέμβαση που κάναμε για το φυσικό αέριο με τον κόσμο που συγκεντρώθηκε, χωρίς καμιά ιδιαίτερη ειδοποίηση, έξω από τα γραφεία της εταιρείας. Από το πρωινό εκείνο διαβλέψαμε ότι μπορούμε να έχουμε επιτυχία. Κάθε μέρα, βήμα-βήμα γινόμασταν όλο και πιο πολλοί και με επιμονή και υπομονή φτάσαμε σε επιτυχίες. Μάθαμε να νικάμε…
Στην κινητοποίηση για το φυσικό αέριο μαζεύτηκαν 5.000 υπογραφές και κινητοποιήθηκαν παππούδες με μαγκούρες έως μαμάδες με καροτσάκια. Τον περασμένο Μάιο, στην νικηφόρα κινητοποίηση για τον ΟΑΣΘ, για 20 μέρες σχεδόν όλοι οι φοιτητές δεν πλήρωναν εισιτήριο.
Σοφία Σακοράφα
Στις 6 Μαΐου κατέβηκε προς ψήφιση στην Βουλή το Μνημόνιο. Από το κυβερνών κόμμα η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών ψήφισε την κατάπτυστη συμφωνία υποταγής στην τρόικα. Τρείς μόνο διαφοροποιήθηκαν. Η Σοφία Σακοράφα, ο Γιάννης Δημαράς και ο Βασίλης Οικονόμου. Για τους λόγους της διαφοροποίησης της μιλάει στο Δρόμο η Σοφία Σακοράφα.

Ήσασταν μία από τις ελάχιστες διαφοροποιήσεις κατά την ψήφιση του Μνημονίου. Θα δεχτήκατε πολλές πιέσεις από διάφορες μεριές. Πως αισθάνεστε τώρα για ό,τι είχε γίνει εκείνες τις μέρες;
Βρέθηκα στη Βουλή ως εντολοδόχος του ελληνικού λαού και όχι ως εντολοδόχος του ΔΝΤ. Η μόνη λοιπόν ισχυρή πίεση ήταν προσωπική, συνειδησιακή. Από τη μία η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης -συμφωνημένη κατά την άποψή μου με διεθνή οικονομικά διευθυντήρια- και από την άλλη οι καταστρεπτικές συνέπειες αυτής της επιλογής για την κοινωνία. Η ζυγαριά δεν παλαντζάρισε ούτε μια στιγμή. Η επαλήθευση ήρθε γρήγορα. Ύφεση, αύξηση του χρέους, υπό- και από- ανάπτυξη, ανεργία, πληθωρισμός και ο ελληνικός λαός ρημαγμένος. Στην πολιτική όμως δε φτάνει να επαληθεύεσαι. Οφείλεις να διατυπώνεις προτάσεις, με στρατηγικό στόχο να αποκτούν κοινωνική αναφορά, κινηματική αναφορά. Προτάσεις που να αποτελούν και πολιτικές λύσεις. Στο πλαίσιο αυτό διατύπωσα στη Βουλή την πρόταση για σύσταση Διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, με στόχο να πραγματοποιηθεί έλεγχος του διεθνούς και εγχώριου δημοσίου χρέους. Τακτικός στόχος να δούμε, όχι εάν μπορεί η Ελλάδα να πληρώσει, αλλά τί πρέπει να πληρώσει από το δημόσιο χρέος, με τη διαδικασία του απεχθούς χρέους. Στρατηγικός στόχος, τα σωματεία και οι εργαζόμενοι, για παράδειγμα από τα ναυπηγεία και τις ΔΕΚΟ να πάρουν στα χέρια τους τις συμβάσεις τύπου Παπανικολή ή Siemens. Αυτή η εμπλοκή έχει τη δύναμη να απελευθερώσει δυνάμεις από τη λογική του μονόδρομου και της απραξίας.

Οι "τρομοκράτες" της Λάρισας
Το Δεκέμβρη του 2008 συλλαμβάνονται μεταξύ άλλων και 11 ανήλικοι στη Λάρισα. Κατηγορούνται με βάση τον τρομονόμο. Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκε η δίκη όπου περίτρανα αποδείχτηκε το διάτρητο του κατηγορητηρίου. Παρόλα αυτά 2 από τα παιδιά καταδικάστηκαν. Μας μίλησε, η Δ.Π., μία από τους «τρομοκράτες» της Λάρισας.
Γιατί πιστεύεις ότι σας συνέλαβαν και σας φόρτωσαν τόσο βαριές κατηγορίες;
Πιστεύω ότι σκοπός της σύλληψης μας ήταν για να δείξουν «κάποιο» έργο οι αστυνομικοί. Αισθάνομαι μία δικαίωση, όχι όμως ολοκληρωμένη, γιατί η αθώωση δεν αποδόθηκε σε όλα τα παιδιά που συνελήφθησαν. Εύχομαι, αυτοί οι άνθρωποι να βάλουν το μυαλουδάκι τους να σκεφτεί ένα πράγμα. Πως θα ένιωθαν αυτοί, όταν θα γινόταν μια τέτοια αδικία στα δικά τους τα παιδιά;

Στάθης Κατσούλας
Κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς, χειροτέρευσαν οι όροι εργασίας και ζωής χιλιάδων αδιόριστων εκπαιδευτικών. Εκτός των άλλων, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την οργάνωση του αγώνα τους. Αποκορύφωμα της περσινής δράσης τους ήταν η παρέμβασή στην ΕΡΤ, όπου διεκδίκησαν λόγο στη κρατική τηλεόραση. Ήταν μια δράση που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μαζικοποίηση της απεργιακής διαδήλωσης της 5ης Μαΐου. Μας μιλάει ο Στάθης Κατσούλας, μέλος του Συντονιστικού Ωρομισθίων-Αναπληρωτών, όπου κατά την παρέμβαση αστυνομικοί των ΜΑΤ του έσπασαν το πόδι.

Πως νιώθουν οι απλήρωτοι εκπαιδευτικοί για την κυβερνητική πολιτική στην παιδεία;
Η περικοπή δαπανών από την παιδεία είχε σαν άμεσο αποτέλεσμα την αυστηρή περικοπή διορισμών. Ακόμα και συνάδελφοι που πέτυχαν στον ΑΣΕΠ του 2009 (διοριστέοι) αυτή τη στιγμή είναι εκτός σχολείων με αποτέλεσμα την υπολειτουργία των σχολείων και τη μη κάλυψη των χιλιάδων κενών σε αυτά. Αντί μονίμων διορισμών, το Υπουργείο Παιδείας επιλέγει να χάνονται χιλιάδες διδακτικές ώρες κάθε χρόνο αφού οι όποιες προσλήψεις ωρομισθίων και αναπληρωτών γίνονται μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους. Ο ίδιος ο θεσμός της ωρομισθίας υποβιβάζει την εκπαιδευτική διαδικασία. Την ίδια στιγμή τα εργασιακά δικαιώματα των ωρομισθίων και των αναπληρωτών χτυπιούνται ολοένα και περισσότερο. Το Υπουργείο Παιδείας φέτος εισήγαγε το θεσμό των αναπληρωτών ΕΣΠΑ (μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων). Αφού απαίτησε από συνάδελφους να υπογράψουν τριτοκοσμικές λευκές συμβάσεις, τις πήρε πίσω μετά το κύμα των αντιδράσεων που υπήρξε. Χιλιάδες συνάδελφοι έκαναν Χριστούγεννα χωρίς να έχουν πληρωθεί, ενώ χρωστιούνται δεδουλευμένα σε πάνω από 5.500 αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ, αλλά και σε περσινούς ωρομίσθιους της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης. Για όλους αυτούς τους λόγους οι ωρομίσθιοι και αναπληρωτές συνάδελφοι είναι εξοργισμένοι με την πολιτική του Υπουργείου Παιδείας.
Μάριος Ζέρβας
Στις 11 Μαρτίου του 2010 κατά τη διάρκεια της πανεργατικής πορείας, η κρατική καταστολή, με τα πλαστά κατηγορητήρια και τις σύλληψης στο σορό, βρήκε το νέο θύμα του για το έτος που μας αφήνει: Το Μάριο Ζέρβα. Τον 27χρονο διαδηλωτή, που με «όπλα» την κοτσίδα του και μια τσάντα με περιεχόμενο ένα μπουρνούζι, ένα ζευγάρι παντόφλες και ένα σαμπουάν, συλλαμβάνεται από την αστυνομία επί της οδό Πανεπιστημίου. Χωρίς να το καταλάβει βρίσκεται στα χέρια των ΜΑΤ. Ο νεαρός γυμναστής, καθηγητής κολύμβησης στο επάγγελμα, κρατήθηκε επί 43 ημέρες στις φυλακές του Κορυδαλλού. 8 μήνες μιλάει στο Δρόμο.
Η άδικη κράτησή σου πυροδότησε ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης από όλο το φάσμα της κοινωνίας και όλες τις περιοχές της χώρας. Πως αισθάνεσαι για αυτό τώρα;
Το σημαντικότερο για μένα ήταν πως ο κόσμος ενώθηκε κάτω από μία συγκεκριμένη πραγματικότητα και υπερασπίστηκε στην ουσία κάτι που θεωρούσε δεδομένο. Για μένα δεν τίθεται καν θέμα αθωότητας ή ενοχής. Όταν φίλοι, μου έλεγαν ότι υπάρχει κόσμος στην πορεία που συμπαραστέκεται στην κράτησή μου, δεν μπορούσα να κατανοήσω το μέγεθός της. Όταν αποφυλακίστηκα και κατάφερα να τα δω, έμεινα άναυδος πραγματικά. Το πιο όμορφο σε όλη αυτή τη διαδικασία, το οποίο αξίζει να εξετάσουμε, είναι το πόσο ετερόκλητος ήταν αυτός ο κόσμος. Το ότι βρέθηκαν στο δρόμο και η γιαγιά και το εγγόνι της. Αυτό το δεδομένο, ήταν που με εντυπωσίασε. Κόσμος που μπορεί να συνυπάρξει κάτω από ένα κοινό στόχο. Και κατ’ επέκτασιν, αν η αποφυλάκισή μου, ήταν μία νίκη, ας φανταστούμε τι μπορεί να πετύχει ο κόσμος όταν είναι ενωμένος. Τι δύναμη έχουμε. Αυτό που πρέπει να πω κλείνοντας είναι πως οι φίλοι μου βοήθησαν πολύ και αυτό ήταν η πραγματική έννοια της λέξης αλληλεγγύη.

Γιώργος Μανιάτης
Τον Ιούλιο πήρε σάρκα και οστά μια νέα πρωτοβουλία. Το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης. Γύρω από αυτό συσπειρώθηκαν άνθρωποι που αγωνιούν για το μέλλον της αριστεράς στην Ελλάδα και πασχίζουν σε μια ενωτική κατεύθυνση. Για την πρωτοβουλία μας μίλησε ο καθηγητής πανεπιστημίου Γιώργος Μανιάτης.
Το Αριστερό Βήμα αποτέλεσε μια θετική έκπληξη για την Αριστερά το 2010. Τι σας ώθησε να πάρετε αυτή την πρωτοβουλία;
Αφορμή της πρωτοβουλίας συγκρότησης του Αριστερού Βήματος ήταν η συγκυρία της πιο βαθιάς, όπως φαίνεται, κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, και ο ιδιαίτερος τρόπος που αυτή εκδηλώνεται στην ευρωζώνη και ειδικά η μορφή που παίρνει στη χώρα μας. Η καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης σε συνεργασία με την τρόικα, η εφαρμογή των πολιτικών του Μνημονίου σε βάρος των εργαζομένων και η συνεχής εξαθλίωσή τους. Η αντικειμενική αναγκαιότητα της κοινής δράσης όλης της Αριστεράς, της Αριστεράς που αντιπαρατίθεται στο σύνολο αυτής της πολιτικής και αντιπαλεύει τόσο την πολιτική της Ε.Ε., καταδεικνύοντας την αδιέξοδη συμμετοχή της χώρας μας σ’ αυτήν, τη συγκεκριμένη πολιτική του Μνημονίου και την πολιτική της κυβέρνησης. Η πάλη αυτή στοχεύει στην ανατροπή του συστήματος, της καπιταλιστικής κυριαρχίας, στην κατεύθυνση της σοσιαλιστικής προοπτικής. Αν η συγκυρία ήταν η αφορμή για τη συγκρότηση του Αριστερού Βήματος, η κατάσταση της ελληνικής Αριστεράς είναι η πραγματική αιτία της πρωτοβουλίας. Το Αριστερό Βήμα αναγνωρίζει τις διαφορές στρατηγικού και τακτικού χαρακτήρα ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς, οι διαφορές αυτές είναι πραγματικές, είναι υπαρκτές διαφορές και, σε μεγάλο βαθμό, εύλογες. Στοχεύει όμως στον καλοπροαίρετο και συντροφικό διάλογο γιατί οι διαφορές αυτές δεν πρέπει να σημαίνουν απροσπέλαστα τείχη. Έναν διάλογο δίχως ηγεμονικούς αποκλεισμούς και σεχταριστικές πρακτικές. Υπάρχει μία δυναμική, σοβαρή δυναμική, που συνεχώς αναπτύσσεται και μας κάνει περισσότερο αισιόδοξους. Όλα αυτά μας δίνουνε την ικανοποίηση ότι η πρωτοβουλία που πήραμε ευοδώνεται σιγά-σιγά και ριζώνει στις συνειδήσεις των ανθρώπων της Αριστεράς.

Αθανάσιος Κλιγκόπουλος
Έμφραγμα στην τροϊκανή κυβέρνηση προκάλεσαν εν μέσω θέρους οι ιδιοκτήτες φορτηγών αυτοκινήτων, κατεβάζοντας χειρόφρενο και πραγματοποιώντας σε πλήρη συντονισμό μια από τις πιο επιτυχημένες, πολυήμερες απεργίες, αναγκάζοντας όλους να ακούσουν τη φωνή τους. Η κυβέρνηση μη μπορώντας να υποστηρίξει με λογικά επιχειρήματα το μένος της κατά του κλάδου και υπέρ του ανοίγματος του επαγγέλματός τους, κατέφυγε στη λύση της πολιτικής επιστράτευσης. Μας μιλάει ο Αθανάσιος Κλιγκόπουλος, Δ.Χ. Αυτοκινητιστής – Μέλος Σωματείου Δ.Χ. Βυτιοφόρων Βορείου Ελλάδος «Ο Φίλιππος»

Πώς αποτιμάτε σήμερα τον αγώνα σας που για μεγάλο διάστημα μονοπώλησε την επικαιρότητα;
Εμείς δεν είπαμε ως κλάδος όχι στην απελευθέρωση. Είπαμε όχι στον άδικο τρόπο με τον οποίο έγινε, καθώς όλοι οι σημερινοί ιδιοκτήτες αδειών φορτηγών έχουν δουλέψει σκληρά και έχουν πληρώσει ακριβά τις άδειες που κατέχουν. Είμαστε θυμωμένοι για τον εμπαιγμό του υπουργείου που άλλα έταξε και άλλα έκανε. Είμαστε θυμωμένοι για τον τρόπο με τον οποίο διέλυσαν το επάγγελμά μας. Δίνουν το δικαίωμα έτσι σε μεγάλα τραστ και εταιρίες να μπουν στο επάγγελμα και να μας κάνουν «κινέζους» οδηγούς. Στην κρίση μας έφερε η συγκεκριμένη κυβέρνηση και το συγκεκριμένο κοινοβούλιο. Σε αυτούς εναντιωνόμαστε. Η κινητοποίησή μας ως κλάδου δέχθηκε τελείως άνανδρη επίθεση από τα ΜΜΕ, που δεν έκαναν καν τον κόπο να ψάξουν για ποιον λόγο αντιδρούμε. Δεν μας στήριξαν καθόλου, δίνοντας το λόγο μόνο σε αυτούς που κρίνανε την τύχη μας και το μέλλον μας.

Γιώργος Χάσκης
Τον Γενάρη και τον Φλεβάρη η χώρα συγκλονίστηκε από τις μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών και των κτηνοτρόφων. Πολλά μπλόκα στήθηκαν σε πολλές μεριές της χώρας όπου συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι που έβλεπαν ότι η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή πλέον στην Ελλάδα δεν έχει μέλλον. Μιλήσαμε με τον Γιώργο Χασκή, μέλος του Δ.Σ. του Προβατοτροφικού Συνεταιρισμού Αναπαραγωγικής Φυλής Φριζάρτα, που συμμετείχε στο μπλόκο του Λούρου, κοντά στη Πρέβεζα.
Πως βλέπετε τις κινητοποιήσεις του περασμένου χειμώνα τώρα;
Αισθάνομαι πίκρα, οργή και ανησυχία. Πίκρα, γιατί μία ακόμη φορά οι αγώνες μας έγιναν βορά των μικροκομματικών και των ατομικών συμφερόντων, με αποτέλεσμα οι κινητοποιήσεις να φαίνονται όλο και πιο πολύ αναξιόπιστες στον αγροτικό κόσμο. Αισθάνομαι οργή για τον απαξιωτικό τρόπο που αντιμετωπίζει η πολιτική ηγεσία τον αγροτικό κόσμο της χώρας μας. Θα μπορούσαμε να είμαστε αυτάρκεις σε πολλά αγροτικά προϊόντα, με ότι αυτό σημαίνει για την οικονομία μας. Θα μπορούσαν να γίνουν επενδύσεις για παράδειγμα στον πρωτογενή αγροτικό τομέα και όχι στις πράσινες μπίζνες. Τα σχέδια βελτίωσης κάθε άλλο παρά βοηθάνε τον μικρομεσαίο αγρότη που έχει γίνει όμηρος των τραπεζών. Επίσης αισθάνομαι ανησυχία γιατί οι αγρότες βλέπουν για μία ακόμη φορά τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται και συγχρόνως να είναι αβέβαιο αν θα τα έχουν τελικά. Οι πιο πολλοί αγρότες είναι όμηροι των τραπεζών, των εμπόρων και των μεσαζόντων. Οι κτηνοτρόφοι είναι όμηροι του καρτέλ γάλακτος. Η ανησυχία των αγροτών είναι επίσης και το καθεστώς των επιδοτήσεων. Δεν ξέρουν μετά το 2013 πως θα είναι η κατάσταση.

Παπα-Γιάννης Οικονομίδης
Μια οικολογική καταστροφή με σοβαρές συνέπειες για τον υγεία των κατοίκων συντελείται καθημερινά στην περιοχή του Ασωπού. Πολλοί πολίτες της περιοχής αγωνίζονται για να σταματήσει η μόλυνση με εξασθενές χρώμιο. Για τον αγώνα ενάντια στην μόλυνση μας μίλησε ο παπα-Γιάννης Οικονομίδης.
Πως προχωράει ο αγώνας για να σωθεί ο Ασωπός;
Ο τοπικός αγώνας για τον Ασωπό δεν είναι μαζικός. Εδώ υπάρχει μία μικρή μερίδα ανθρώπων, που έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει. Σίγουρα το σύνολο του πληθυσμού ανησυχεί, αλλά, επειδή υπάρχει μεγάλη εξάρτηση από τη βιομηχανία, υπάρχει αδυναμία των ανθρώπων να αντιδράσουν. Αναγκαστικά, ένας μικρός πυρήνας απομένει, από ανθρώπους, όμως, που γνωρίζουν πολύ καλά το πρόβλημα. Έτσι με συνειδητές κινήσεις προσπαθούμε να προχωρήσουμε μπροστά.
Ένα πολύ σημαντικό γεγονός που είχαμε φέτος είναι ότι κερδίσαμε την επίσημη παραδοχή του προβλήματος από την πολιτεία, για πρώτη φορά. Είχαμε κάποιες σωστές θεσμικές ρυθμίσεις από το καινούριο υπουργείο Περιβάλλοντος, παραμένει όμως ακόμη ζητούμενο η αυστηρή εφαρμογή της περιβαλλοντολογικής νομοθεσίας. Όλα είναι ακόμα στα χαρτιά. Το ποτάμι παραμένει βρώμικο και τα απόβλητα ρίχνονται με τον ίδιο ρυθμό. Είναι χαρακτηριστικό να τονίσουμε ότι ο εκλεκτός της κυβέρνησης για την περιφέρεια της Στερεάς, ο νυν περιφερειάρχης, ο Κ. Περγαντάς, είναι αυτός που καταδικάστηκε πριν δυο βδομάδες από το Συμβούλιο της Επικρατείας επειδή δεν έκανε ό,τι όφειλε να κάνει για την προστασία του περιβάλλοντος.

Τέλης Μολφέτας
Ξημερώματα Σαββάτου 11 Δεκέμβρη, οι μεγαλοεργολάβοι με την συνοδεία των ΜΑΤ αποφάσισαν να αρχίσουν τα παράνομα έργα για την χωματερή στην Κερατέα. Όμως δεν υπολόγισαν την αποφασιστική αντίσταση των κατοίκων που δεν ήθελαν ο τόπος τους να μετατραπεί σε σκουπιδότοπο. Ήδη ο ξεσηκωμός του κόσμου μετράει 19 μέρες και δεν φαίνεται να σταματάει παρά την τρομοκρατία και την καταστολή. Μας μιλάει ο Τέλης Μολφέτας, μέλος της Γραμματείας της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα κατά του ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο στην Κερατέα.

Πως κρίνετε τη σιγή των ΜΜΕ για το τι γίνεται στην Κερατέα; Πως θα συνεχίσετε; Προσωπικά πως αισθάνεστε με τις κινητοποιήσεις;
Εδώ έχουμε μία εμπλοκή των μεγαλοεργολάβων των έργων του δημοσίου και της τοπικής κοινωνίας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανήκουν στους μεγαλοεργολάβους. Είναι λογικό να μην γράψουν τίποτα. Δεν θα πάρουν το δικό μας μέρος, αλλά το μέρος του δικού τους αφεντικού. Είναι κάτι σαν αυτονόητο, αυτό. Εμείς συνεχίζουμε με μία ευχή που δίνουμε στα ΜΑΤ: Καλό Πάσχα! Μέχρι τώρα τους λέγαμε Καλά Χριστούγεννα, Καλή Πρωτοχρονιά και Καλές Απόκριες! Τώρα πλέον είμαστε αποφασισμένοι και τους λέμε Καλό Πάσχα! Συνεχίζουμε δυναμικά, εδώ, στα μπλόκα, μαζικά, αγωνιστικά και δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε πίσω, εάν δεν αποσυρθούν τα ΜΑΤ, δεν φύγουν τα μηχανήματα και να εξαιρεθεί ο χώρος αυτός απ’ τον περιφερειακό σχεδιασμό. Οι κινητοποιήσεις από την πλευρά του κόσμου μας ικανοποιούν. Ψιλοπροβλήματα έχουμε πολλά αλλά σε γενικές γραμμές είμαστε ικανοποιημένοι όλοι. Το αγωνιστικό φρόνημα είναι υψηλό. Όπως λέγαμε παλιά και στο στρατό ηθικόν ακμαιότατον.

Στρατής Λουπάτατζης
Μέσα στο 2010 αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε ένα από τα σημαντικότερα κινήματα των τελευταίων χρόνων. Το κίνημα κατά των διοδίων. Μέσα από συνεχείς και πολύμορφες δράσεις κατάφερε να καταδείξει την ληστεία που διαπράττεται εις βάρος πολιτών από τις κατασκευαστικές και το κράτος. Μας μιλάει ο Στρατής Λουπάτατζης, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Φορέων και Κατοίκων της Β.Α. Αττικής και του Πανελλαδικού Συντονιστικού κατά των Διοδίων.
Τι υποδοχή έχετε όταν ανοίγετε τα διόδια; Τι έκταση έχει πάρει πλέον το κίνημα κατά των διοδίων;
Οι δράσεις του κινήματος κατά των διοδίων είναι από τις πιο επιτυχημένες, τόσο από πλευράς συμμετοχής και οργάνωσης, όσο και από πλευράς ενθουσιασμού και ανταπόκρισης που δείχνουν οι διερχόμενοι οδηγοί Οι κινητοποιήσεις μας δείχνουν ότι ο κόσμος είναι αποφασισμένος να βγει στους δρόμους και να παλέψει για τα προβλήματα του. Έχει πεισθεί ότι η δύναμη του βρίσκεται στην ενότητα. Για αυτό και με επευφημίες, κορναρίσματα και σφιγμένες γροθιές εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους και τη συμμετοχή τους στο κίνημα μας. Αξιοσημείωτο είναι ότι αρκετοί διερχόμενοι οδηγοί όταν βλέπουν την δράση μας, σταματούν τα αυτοκίνητα τους και συμμετέχουν και αυτοί! Συνεχώς καινούριοι άνθρωποι συμμετέχουν στο κίνημα του Δεν πληρώνω διόδια, αντίσταση στην πράξη. Και αυτό γιατί βλέπουν ότι τα διόδια πυκνώνουν ραγδαία και μπλοκάρουν την κυκλοφορία μέσα στην ίδια μας τη χώρα! Ιδιωτικές κατασκευαστικές εταιρείες, με τις πλάτες των κυβερνήσεων, παραβιάζουν τα συνταγματικά μας δικαιώματα και μας χαρατσώνουν ληστρικά. Χιλιάδες πολίτες από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης ή ιδεολογίας, σε όλη τη χώρα βλέπουν να συντελείτε η μεγαλύτερη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών στο εισόδημα και στα δικαιώματα, ενώ κάποιοι συνεχίζουν να κερδοφορούν προκλητικά σε βάρος μας. Και αποφασίζουν να κάνουν κάτι για αυτό.

Αλέξης Παυλίδης
Με απολύσεις τριών «ενοχλητικών» εργατών απάντησε στις 12/2 η ΜΕΤΚΑ στις προσπάθειες ενίσχυσης ενός αγωνιστικού πόλου στο συνδικάτο των εργαζομένων. Μια ενέργεια που ξεσήκωσε την ενεργή συμπαράσταση των εργαζομένων και της κοινωνίας του Βόλου. Η δικαστική δικαίωση μετά από αρκετούς μήνες, στις αρχές Σεπτεμβρίου, έδειξε και τα όρια αντοχής της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
Πώς οδηγήθηκε σε αυτό το αποτέλεσμα το δικαστήριο και μάλιστα σε μια εποχή που όλα τα δικαιώματα είναι σε αναστολή;
Μέσα στην εποχή του φόβου, στην εποχή που θεωρείται φυσιολογικό να χάνει κάποιος ή κάποια τη δουλειά του ως αναγκαίο κακό, ακόμα και αν η εταιρία που σε απολύει λέγεται ΜΕΤΚΑ ήρθε η δικαίωση (Α.Παυλίδης, Κ.Βογιατζής, Β.Καλατζής) στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενάντια στην παράνομη και καταχρηστική απόλυσή μας. Η απόφαση υπήρξε κόλαφος ενάντια στα επιχειρήματα της διεύθυνσης αναγνωρίζοντας σαφώς τον εκδικητικό χαρακτήρα της απόλυσης λόγω της συνδικαλιστικής δράσης που είχαμε αναπτύξει στο προηγούμενο διάστημα, κόντρα όχι μόνο στην εταιρία αλλά και στην εργοδοτική πλειοψηφία του σωματείου. Πιστεύω πως αυτή η πρώτη νίκη μας είναι το αποτέλεσμα ενός πολυήμερου αγώνα ενός πλατιού κινήματος αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε αμέσως την επομένη της απόλυσης και αγκαλιάστηκε από πρωτοπόρα σωματεία ανά την Ελλάδα, αγωνιστικά σχήματα δημοσίου και ιδιωτικού τομέα της περιοχής, αριστερούς και αναρχικούς χώρους (με τις αδυναμίες του ο καθένας), αλλά και από ένα ανένταχτο δυναμικό, απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Με γενικές συνελεύσεις, απεργίες, στάσεις εργασίας, συλλαλητήρια, συναυλίες και μάζεμα υπογραφών καταφέραμε ένα πρώτο σπάσιμο στον εργοδοτικό τσαμπουκά της εταιρίας. Ο αγώνας στην ΜΕΤΚΑ σίγουρα δεν τελείωσε ακόμα. Η τελική απόφαση της υπόθεσης εκκρεμεί. Αυτή η νίκη όμως είναι μια πρώτη απάντηση που δείχνει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Ο δρόμος του συλλογικού αγώνα,της εργατικής αλληλεγγύης, ο αγώνας της τάξης μας, που μάλλον τώρα αρχίζει.

Τάσος Αναστασιάδης
Το Σεπτέμβρη ο ΔΟΛ βρέθηκε απότομα στο κέντρο των αναδιαρθρώσεων που γίνονται στον μίντια, παρά την γκλαμουριά που αναδύουν. Με 100 απολυμένους από τα Ελληνικά Γράμματα και συνέχεια τις απολύσεις διοικητικών και δημοσιογράφων που αγγίζουν το 10% του προσωπικού, για τρεις μήνες αποτέλεσε παράλληλα και ένα κέντρο αγωνιστικών παρεμβάσεων. Ο Τάσος Αναστασιάδης, συνδικαλιστικός εκπρόσωπος συντακτών Βήματος, συμμετείχε ενεργά.
Τι σηματοδοτεί η σκληρή αντιπαράθεση που αναπτύχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του Τύπου;

Είναι αλήθεια ότι αντίσταση υπήρξε, παρά τους φόβους των ανθρώπων ή και τις αυταπάτες τους (και ακόμα και παρά τις δημοσιογραφικές διαπλοκές!). Ίσως μάλιστα να επιβράδυνε την αναδιάρθρωση, αλλά δε στάθηκε ικανή να ανατρέψει συνολικά το σκηνικό. Έτσι, είδαμε ελάχιστες μικρές νίκες, αλλά και πολλές ήττες, με αποκορύφωμα (σε εμάς) τις απολύσεις στο Βήμα, όταν (στις 10 Δεκεμβρίου) σύσσωμοι οι συντάκτες του τέθηκαν σε de facto για 76 ώρες απεργία, για να αποτρέψουν 21 απολύσεις, αλλά δεν κατάφεραν να πείσουν τα σωματεία τους (κυρίως την ΕΣΗΕΑ) να τους στηρίξουν. Ο επικεφαλής του ΔΟΛ, ιδιαίτερα ως πρόεδρος των εργοδοτών του τύπου, φαίνεται λοιπόν να βλέπει το μέλλον του «απελευθερωμένο» από τις «ακαμψίες», που καταγγέλλουν οι τρόικες. Έτσι, οι συμβάσεις που είχε υποσχεθεί μετατέθηκαν για μετά τις «γιορτές» των ιδίων των εργοδοτών. Και κυρίως το νέο πλαίσιο εργασίας αφορά ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά (διαδίκτυο) όπου μένει να επικυρωθεί η de facto ως τώρα ασυδοσία του εργοδότη.

Το διακύβευμα δεν είναι μόνο εργασιακό (αν και εμάς αυτό μας αφορά ιδιαίτερα), αφορά και το δικαίωμα στην πληροφόρηση. Η αποδέσμευση που σήμερα επιχειρείται από κάθε ακαμψία δεοντολογίας ή εργασιακής ρύθμισης, μέσω του διαδικτύου, μπορεί να διαλύσει και τα τελευταία μέσα αντίστασης του εργαζόμενου της ενημέρωσης απέναντι στην ενιαία καπιταλιστική σκέψη.