Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Το Αυτοδιοικητικό Κίνημα είναι διέξοδος

απο την εφημερίδα Εποχή
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΡΚΟΥΤΗ, ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Ο Κώστας Κουρκούτης, ιστορικό στέλεχος της αριστεράς και της τοπικής αυτοδιοίκησης, μέλος του ΣΥΝ, προτάθηκε ομόφωνα για τη θέση του υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη Βοιωτίας με το ψηφοδέλτιο «Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς» (υποψήφια περιφερειάρχισσα η Δέσποινα Σπανούδη). Η αποδοχή της πρότασης από τον σ. Κουρκούτη έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τα μέλη και τους φίλους του Αυτοδιοικητικού Κινήματος από την περιοχή της Βοιωτίας που συναντήθηκαν την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου σε μια μεγάλη και ανοιχτή συνέλευση στο Συνεδριακό Κέντρο της Θήβας.
Κώστα, πώς τα βλέπεις τα πράγματα για το θεσμό της αυτοδιοίκησης μετά την ψήφιση του Καλλικράτη;
Και μόνο το εδαφικό μέγεθος των «Καλλικρατικών» δήμων ακυρώνει την ουσία του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τούτο συνέβη και με τον «Καποδίστρια» του 1998, πολύ περισσότερο τώρα με τον «Καλλικράτη». Στη χώρα μας ο θεσμός του Δήμου - πόλης και ιδιαίτερα της κοινότητας - χωριού έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Διατήρησε την εθνική μας ταυτότητα στην Τουρκοκρατία και μεγαλούργησε στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Η κατάργησή τους ακρωτηριάζει την κοινωνική συνοχή του λαού. Πέραν αυτών, στη σύγχρονη Ελλάδα, όπου ο θεσμός κηδεμονεύεται από το κεντρικό κράτος, οι κυβερνήσεις του δικομματισμού διατήρησαν για λογαριασμό τους πόρους, αρμοδιότητες και την εποπτεία. Οι όποιες κατά καιρούς βελτιώσεις των ασφυκτικών πλαισίων, κυρίως κατά τις πασοκικές κυβερνήσεις, ήταν ποσοτικού χαρακτήρα και περιορισμένες, χωρίς να συνεισφέρουν ποιοτικά αποτελέσματα που να καταξιώνουν το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στην ίδια λογική κινείται και η μεταρρύθμιση «Καλλικράτη», η οποία αλλοιώνει τα αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά μετατρέποντας το θεσμό σε ετεροδιοίκηση.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα γίνουν φέτος μέσα σε ένα πλαίσιο που καθορίζεται από την πολιτική του μνημονίου. Μένει καθόλου χώρος για να αναδειχθούν τα προβλήματα της αυτοδιοίκησης;
Το ασφυκτικό πλαίσιο του Μνημονίου μαζί με τον «Καλλικράτη» αποτελούν ένα εκρηκτικό μίγμα που ανατρέπει οποιαδήποτε τοπική πρωτοβουλία βελτίωσης της ζωής του πολίτη.
Το Αυτοδιοικητικό Κίνημα της Περιφέρειας Στερεάς συζητάται πολύ σαν μια υποδειγματική περίπτωση συγκρότησης ψηφοδελτίου για την περιφέρεια, από τα κάτω. Είναι έτσι; Και γιατί να συμμετέχει σε αυτό κάποιος που είναι ταυτόχρονα οργανωμένος σε ένα πολιτικό κόμμα;
Είναι όντως πρωτόγνωρο το εγχείρημα του Αυτοδιοικητικού Κινήματος. Δεν προέρχεται όμως από παρθενογένεση, ούτε αποτελεί επινόηση κάποιων αιθεροβάμονων. Είναι αποτέλεσμα κινητοποίησης των πολιτών της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, της περιοχής της Βοιωτίας και Εύβοιας αλλά και της Φθιώτιδας και της Φωκίδας, οι οποίοι εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια αντέδρασαν κατά των περιβαλλοντοκτόνων δραστηριοτήτων στην περιοχή, γνωστές από τις συνέπειες της ρύπανσης του Ασωπού, του Κορινθιακού και του Ευβοϊκού. Της αντίδρασης των πολιτών για το δικαίωμα σε καθαρό νερό χωρίς το καρκινογόνο χρώμιο στις περιοχές Οινοφύτων-Θήβας-Μεσσαπίας. Της αντίδρασης κατά της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής στην Αντίκυρα, στη Θήβα, στη Χαιρώνεια, στο Αλιβέρι αλλά και της άναρχης και ανορθολογικής εγκατάστασης, χωρίς σχεδιασμό και οπουδήποτε, αιολικών πάρκων και φωτοβολταϊκών σταθμών κ.τ.λ.

Από τις κινητοποιήσεις αυτές προέκυψε το «Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς» και δεν είναι τυχαίο που εκδηλώνεται στη Στερεά. Γιατί η Στερεά είναι η περιοχή που γειτνιάζει με το υπερκορεσμένο Λεκανοπέδιο της Αττικής και δέχεται τις ισχυρότερες πιέσεις ώστε να καταστεί χώρος υποδοχής όλων των ανεπιθύμητων δραστηριοτήτων εξυπηρέτησης του υδροκέφαλου κέντρου.

Φαίνεται ότι στο Αυτοδιοικητικό Κίνημα συσπειρώνεται αξιόλογο τμήμα των μελών του ΣΥΝ της Στερεάς, πολλοί ανένταχτοι πολίτες, ανένταχτοι του ΣΥΡΙΖΑ και μέλη πολλών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. ΑΚΟΑ, ΔΕΑ, ΚΟΕ), μέλη των Οικολόγων Πρασίνων και της Δημοκρατικής Αριστεράς, μέλη κομμάτων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, πολίτες που αποστασιοποιούνται από τα κόμματα του δικομματισμού. Πώς το καταφέρατε αυτό; Με τέτοια συσπείρωση στο Αυτοδιοικητικό Κίνημα γιατί κάποιοι στον ΣΥΝ επιμένουν να κατεβάσουν και ένα δεύτερο ψηφοδέλτιο, με κεντρικό «χρίσμα» από τον ΣΥΝ;
Η συσπείρωση μελών του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κομμάτων της αριστεράς στο Αυτοδιοικητικό Κίνημα είναι, όπως προανέφερα, αφενός αποτέλεσμα της κρίσης αντιπροσώπευσης που διακρίνει σήμερα το πολιτικό σύστημα, αφετέρου του κατακερματισμού της αριστεράς στο αριστερό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το Αυτοδιοικητικό Κίνημα είναι διέξοδος...
Εάν τώρα ο ΣΥΝ επιμένει να συγκροτήσει και άλλο ψηφοδέλτιο, τούτο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, εκτός εάν θεωρεί ότι οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί αποτελούν ευκαιρία για καταγραφή κομματικών επιρροών. Πράγμα που πολύ λίγο απασχολεί σήμερα την κοινωνία σε συνθήκες μνημονίου...

Η μάχη αυτών των εκλογών δεν βρίσκει την αριστερά στα καλύτερά της. Τι μπορούμε να ελπίζουμε για την επομένη των εκλογών;
Μπορούμε να ελπίζουμε στην ανάταξη και συνοχή του ριζοσπαστικού χώρου της αριστεράς εφ’ όσον οι πολίτες-μέλη αναλάβουν πρωτοβουλίες όπως αυτή του Αυτοδιοικητικού Κινήματος στη Στερεά, και γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ ηγεσίας και βάσης.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΝΕΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Kadmeia4@gmail.com

Ανώνυμος είπε...

Επικίνδυνη χωματερή πετρελαϊκών αποβλήτων ο Αστακός

Η πράσινη ανάπτυξη του κ. Παπανδρέου και τα μεγάλα λόγια ενταφιάζονται στη χωματερή των αραβικών πετρελαϊκών αποβλήτων του Αστακού.
Ήδη δημοσιεύθηκε η ΚΥΑ που χωροθετεί την μονάδα χωρίς να έχει κατατεθεί καμία από τις επτά μελέτες που απαιτούνται, ούτε καν η μελέτη επικινδυνότητας που υποτίθεται πως ανέθεσε η κ. Μπιρμπίλη στη ΔΕΠΑ.
Μέχρι σήμερα λόγω της μεγάλης επικινδυνότητας πουθενά στο κόσμο δεν λειτουργεί μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με βάση το LPG.Το 1984 σε δεξαμενές LPG στο Σαν Χουάν του Μεξικού, το οποίο προκάλεσε το θάνατο σε περισσότερους από 500 ανθρώπους και τον τραυματισμό περίπου 6.000. Ένα ακόμη ατύχημα συνέβη στην Τοσκάνη το 2009 όταν εξερράγη βαγόνι που μετέφερε LPG. Στο δυστύχημα έχασαν τη ζωή τους 15 άνθρωποι.
Το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές χώρες αποφεύγουν τις μεγάλες εγκαταστάσεις LPG, εμμέσως συνάγεται και από την πρόθεση των επενδυτών να εξάγουν την ηλεκτρική ενέργεια στην Ιταλία και παρ’ όλα αυτά επιλέγουν ως τοποθεσία εγκατάστασης την Ελλάδα. Το ερώτημα εύλογο, γιατί η εγκατάσταση δεν γίνεται στην Ιταλία ; η απάντηση απλή: ουδέποτε η Ιταλία θα δεχόταν την εγκατάσταση μονάδας τόσο μεγάλης επικινδυνότητας στο έδαφος της.
Σημειώνεται ότι πάγια τακτική της γειτονικής χώρας είναι να εγκαθιστά ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες μεγάλης όχλησης ή επικινδυνότητας σε γειτονικές χώρες, όπως συμβαίνει με τα ανθρακικά εργοστάσια σε Αλβανία και Μαυροβούνιο που θα αναπτύξουν ιταλικές εταιρείες.Ενώ εμείς?