Όπως είχε φανεί και από τη «συνάντηση εργασίας» στους Δελφούς, το Υπουργείο Παιδείας προχωράει σε πραγματική κήρυξη πολέμου ενάντια στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Με βάση το «κείμενο διαβούλευσης» που έδωσε στη δημοσιότητα η Υπουργός Διαμαντοπούλου στη Σύνοδο των Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο:
· Καταργείται το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων και υποβαθμίζονται ριζικά οι συμμετοχικοί θεσμοί. Οι βασικές αρμοδιότητες μεταφέρονται στα παντοδύναμα Συμβούλια των ΑΕΙ που θα παίρνουν όλες τις κρίσιμες αποφάσεις, ακαδημαϊκά συμβούλια στα οποία θα κυριαρχούν τα διορισμένα μέλη, που θα εκπροσωπούν τις πιο επιθετικές επιχειρηματικές λογικές. Καθιερώνεται ο θεσμός του διορισμένου από το Συμβούλιο και όχι εκλεγμένου Πρύτανη ο οποίος θα προσλαμβάνεται ουσιαστικά ως ένας γενικός μάνατζερ που δεν θα λογοδοτεί στην ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά μόνο στο συμβούλιο.
Επιπλέον, τα ΑΕΙ θα υφίστανται τις παρεμβάσεις των «Περιφερειακών Συμβουλίων» στα οποία θα συμμετέχουν και οι εκπρόσωποι της «τοπικής κοινωνίας». Στο όνομα της αποδοτικότητας ουσιαστικά καταλύεται κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας στα ΑΕΙ.
· Η χρηματοδότηση των ΑΕΙ θα εξαρτάται από τις επιδόσεις τους στις διαδικασίες αξιολόγησης. Η καινούρια «Ανεξάρτητη Αρχή» που θα έχει την ευθύνη της χρηματοδότησης, θα την κατανέμει με βάση δείκτες ποσοτικούς που θα αφορούν το βαθμό συμμόρφωσης στο κυρίαρχο πρότυπο για την εκπαίδευση και την έρευνα (π.χ. το βαθμό συμμετοχής στα ευρωπαϊκά προγράμματα). Η επιχειρηματικότητα και η σύνδεση με την οικονομία ανάγονται σε βασικό κριτήριο. Οι ανθρωπιστικές σπουδές και οι κοινωνικές επιστήμες θα αντιμετωπίσουν μαρασμό.
· Τα ΑΕΙ θα διαγκωνίζονται να ιδρύσουν Κέντρα Αριστείας, με την ελπίδα είτε να προσελκύσουν ιδιώτες χορηγούς είτε να πάρουν κάποια επιπλέον χρηματοδότηση, ενώ την ίδια στιγμή θα υποβαθμίζεται η διδασκαλία, η βασική έρευνα, η κριτική επιστημονική προσέγγιση.
· Ανατρέπεται άρδην το εργασιακό καθεστώς των διδασκόντων. Καταργείται η βαθμίδα του λέκτορα και μετατρέπεται σε εκσυγχρονισμένη εκδοχή βοηθού. Καταργείται η μονιμότητα των επίκουρων καθηγητών. Ακόμη και για τους μόνιμους αναπληρωτές και τακτικούς καθηγητές θα υπάρχει περιοδική αξιολόγηση από την οποία θα εξαρτώνται κρίσιμες πλευρές της ακαδημαϊκής και ερευνητικής τους δραστηριότητας. Η μισθοδοσία περνάει αποκλειστικά στα ίδια τα ιδρύματα, ο μισθός των διδασκόντων θα είναι υπό συνεχή διακύβευση ανάλογα με τα οικονομικά κάθε ΑΕΙ, θεσμοθετούνται ατομικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις για τη μισθοδοσία κάθε διδάσκοντα.
· Η δωρεάν παιδεία υπονομεύεται από την «κάρτα του φοιτητή» και την ανάθεση της σίτισης και της στέγασης σε «Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα». Οι φοιτητές εξωθούνται στα φοιτητικά δάνεια και την υπερχρέωση.
· Τα Περιφερειακά Πανεπιστήμια, αλλά και αρκετές άλλες σχολές θα αντιμετωπίσουν την υποχρεωτική συρρίκνωση μέσω του εκπαιδευτικού «Καλλικράτη» και της «ενθάρρυνσης» για συγχωνεύσεις.
· Μέσα από την εισαγωγή των φοιτητών σε Σχολές και όχι Τμήματα καθιερώνεται προπαρασκευαστικό έτος και προστίθεται ένα ακόμη εξεταστικό φίλτρο.
· Τα πτυχία διαλύονται και γενικεύονται οι πανεπιστημιακές σπουδές πολλών ταχυτήτων. Κάθε σχολή θα προσφέρει διαφορετικά πτυχία, ενώ ταυτόχρονα θεσμοθετούνται και 1ετή ή 2ετή πτυχία. Επιπλέον, η λογική της αξιολόγησης και πιστοποίησης επεκτείνεται στα προγράμματα σπουδών, έτσι ώστε να εμπεδωθεί η πλήρης ρευστοποίηση των πτυχίων και η αποσύνδεση από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Όλα αυτά μαζί με την πλήρη λειτουργία Συστήματος Πιστωτικών Μονάδων σημαίνουν την οριστική υποκατάσταση του πτυχίου από τον ατομικό φάκελο προσόντων.
Απέναντι σε αυτή την επίθεση δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη συλλογική αγωνιστική απάντηση. Όσες αυταπάτες και εάν υπήρχαν για τις προθέσεις του Υπουργείου, τώρα είναι ολοφάνερο ότι μεθοδεύεται η πλήρης ανατροπή του Δημόσιου Πανεπιστημίου και η αναίρεση των κατακτήσεων του κινήματος. Όσοι σήμερα επιμένουν στη λογική του «διαλόγου» ή αρνούνται να προχωρήσουν σε αγωνιστική αντίδραση, όπως η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ που ασχολείται περισσότερο με την εξασφάλιση επιδοτήσεων για το «Κέντρο Ερευνών και Ανάπτυξης Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και Έρευνας» παρά με τα προβλήματα του κλάδου, είναι επικίνδυνοι και πρέπει το κίνημα να τους σπρώξει την άκρη. Το δρόμο της ελπίδας τον δείχνουν οι αγωνιζόμενοι φοιτητές, οι διαδηλώσεις και οι μαζικές κινητοποιήσεις.
Σήμερα πρέπει όλες και όλοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Είναι επιτακτικό σε κάθε επίπεδο να επιμείνουμε ότι κανείς διάλογος δεν μπορεί να γίνει με όσους απαξιώνουν το δημόσιο πανεπιστήμιο. Πρέπει να παλέψουμε για την αγωνιστική συσπείρωση του πανεπιστημιακού κινήματος, με βάση τις συνελεύσεις των συλλόγων ΔΕΠ, ξαναπιάνοντας το νήμα των μεγάλων αγώνων από τη Μεταπολίτευση μέχρι τη μάχη για το άρθρο 16. Είναι αναγκαία η κοινή δράση όλης της πανεπιστημιακής αριστεράς στην κατεύθυνση της πλήρους απόρριψης των προτάσεων, της άρνησης του διαλόγου, της κοινής στάσης σε συνελεύσεις για την κλιμάκωση των αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων.
Πάνω από όλα πρέπει να οικοδομήσουμε ένα πλατύ μέτωπο αγώνα ικανό να αντισταθεί στην επέλαση της παιδείας της αγοράς. Πανεπιστημιακοί, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι πρέπει να βρεθούμε σε κοινό αγώνα, με κοινές κινητοποιήσεις, με εκδηλώσεις, με συντονισμό των κινημάτων, με συνεχές άνοιγμα στην κοινωνία. Για να διαψεύσουμε όσους πιστεύουν ότι μπορούν να βάλουν ταφόπλακα στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο και τα κινήματά του.
alfavita.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου