Η άλλη μέρα για τη δημοκρατική αριστερά

του Κώστα Χαϊνά
Οι πρόσφατες εξελίξεις στον χώρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με την αποχώρηση -ουσιαστικά- της ανανεωτικής πτέρυγας, δημιουργούν τουλάχιστον σε κάποιους που είχαν συμβάλλει στην δημιουργία του, κάποια ανάμικτα συναισθήματα. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι συναισθηματικό. Είναι κατ’εξοχήν πολιτικό. Γιατί τα πολιτικά κόμματα είναι μέσα, πολιτικά εργαλεία για την οικοδόμηση μιας δημοκρατικής κοινωνίας και όχι αυτοσκοπός. Είναι αλήθεια ότι ο χώρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τις προσωπικές κόντρες που πράγματι σε ένα βαθμό υπάρχουν, κυρίως όμως το πρόβλημά του ήταν και παραμένει πολιτικό και ιδεολογικό. Υπάρχουν σημαντικές στρατηγικές πολιτικές διαφορές στις συνιστώσες που συναποτελούσαν τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που απ’ότι αποδείχθηκε έκαναν αδύνατη την συνύπαρξη τους. Η διαιώνιση αυτής της κατάστασης, δημιουργούσε πολλά προβλήματα τα οποία είχαν επιπτώσεις, πέρα από την πολιτική σύγχυση και στις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Άλλωστε ιστορικά, οι σχέσεις ‘προδοσίας’ και οι ‘ανθρωποθυσίες’ είναι αρκετά δημοφιλείς στον χώρο της αριστεράς. Άρα λοιπόν η αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας δημιουργεί αντικειμενικά τις προϋποθέσεις για πιο ομοιογενείς πολιτικούς χώρους, δηλαδή εν δυνάμει μεγαλύτερη αξιοπιστία και ενιαία πολιτική έκφραση για όλους. Αν και υπάρχουν ακόμη σημαντικές προστριβές με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα σταυρόλεξο που πολύ δύσκολα θα λυθεί από την ηγεσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στην συνέχεια. Και το πιθανότερο να έχουμε και νέες αποχωρήσεις από τον ΣΥΝ ή από τον ΣΥΡΙΖΑ ή ανακατατάξεις και νέες συμπράξεις. συνέχεια