Αναδημοσίευση από το πρώτο φύλλο της εφημερίδας “Δρόμος της Αριστεράς” (http://www.e-dromos.gr/)
του Αλέκου Αλαβάνου
του Αλέκου Αλαβάνου
Το μεγάλο όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 τελικά έγινε πραγματικότητα. Να είναι συνεχώς η Ελλάδα αντικείμενο συζήτησης σε όλο τον κόσμο. Από τη New York Times μέχρι το Αljazeera. Το όνειρο, όμως, ως εφιάλτης. Στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης για να εικονογραφήσουν το ελληνικό δράμα και την επερχόμενη τραγική του κατάληξη ανασύρονται πρόσωπα και καταστάσεις από την αρχαιοελληνική μυθολογία. Ίσως όντως μοιάζει με δράμα. Που υπερβαίνει όμως τα όρια της Ελλάδας. Και είναι εν εξελίξει.
3 σχόλια:
Το τελευταίο χρονικό διάστημα και με αφορμή την παγκόσμια κρίση, δημοσιεύτηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις για τα θέματα της κοινωνίας μας. Μερικά που μου έκαναν εντύπωση είναι και τα ακόλουθα:
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.interviews&id=104140
και
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=129283
Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι δεν υπάρχουν αξιόλογες αναλύσεις για την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Αναλύσεις συγκεκριμένες και σαφείς που να βοηθούν την δημιουργία ολοκληρωμένου πολιτικού λόγου και όχι συνθήματα.
Το άρθρο του Αλαβάνου, σε σύγκριση με τα κείμενα που ανέφερα προηγουμένως, φαίνεται πολύ φτωχό και περιττό. Σε επίπεδο πολιτικού λόγου είναι χωρίς ουσία. Αναφέρει μια σειρά από στοιχεία που έχουν ήδη αναφερθεί από πολύ κόσμο, καταλήγει με το ευχολόγιο της τελευταίας παραγράφου:
"Μόνο η μαζική ενεργοποίηση . . . σκληρή να γίνεις."
Συνεχίζοντας την παράθεση των ποιητών, ο Μπ. Μπρεχτ που θα του έλεγε ότι
"Σοφή στους σοφούς (και στους πολιτικούς) είναι η πράξη και η στάση ζωής"
και ως προς αυτό ο Αλαβάνος δεν έχει πολλά επιχειρήματα υπέρ του.
Εκτός από τον γενικό πολιτικό σχολιασμό, εκείνο που έχει σημασία στην πολιτική είναι η συγκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης και για αυτό η Αριστερά έχει πολύ δρόμο να κάνει ακόμα.
Διαπιστώσαμε πρόσφατα, με αφορμή την κινητοποίηση των αγροτών της Βοιωτίας, πόσο άσχετοι είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αριστεράς για υπαρκτά προβλήματα όπως τα δικά μας, των αγροτών.
Εάν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Αριστεράς αισθάνονται ότι ο ρόλος τους είναι να δηλώνουν συμπαράσταση, ευχαριστούμε αλλά δεν φτάνει.
Το θέμα για την Αριστερά, είναι να μην περιοριστεί στον ρόλο του καλού και ευαίσθητου παιδιού που όλοι του λένε "μπράβο, πόσο καλά τα λες" ή "τι καλός αγωνιστής που είσαι!" αλλά κανείς δεν του εμπιστεύεται την διακυβέρνηση της χώρας. Διότι στην πολιτική, σε τελευταία και πολύ ουσιαστική ανάλυση, αυτό είναι που έχει ενδιαφέρον: η πρόταση διακυβέρνησης.
Σε ότι αφορά τα σχόλια και την κριτική στον καπιταλισμό καλοί είναι οι Αριστεροί ως καλλιτέχνες, δημοσιολόγοι, πρόεδροι πολιτιστικών συλλόγων, δημιουργοί ιστότοπων ή τέλος, ως Ιφιγένειες. Ως εκεί.
Τα αριστερά κόμματα όμως, οφείλουν να προβάλλουν αιτήματα αναβαθμισμένης πολιτικής σημασίας και όχι να κολακεύουν τα κινήματα. Εφόσον δε, τα θεωρούν λογικά, να μεταφράσουν τα αιτήματα ενός κλάδου σε πολιτικό στόχο που να ενοποιεί τα αιτήματα και άλλων κλάδων.
Για την απομάκρυνση της κόπρου του Αυγείου που συνεχίζει να σωρεύει η εξουσία, προς το παρόν δεν πείθουν και κρίνοντας από την στάση των ταγών της Αριστεράς όπως ο Α. Αλαβάνος, θα αργήσουν, δυστυχώς, να πείσουν.
Αγαπητέ φίλε,
Nομίζω πως σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο ως προς το επίπεδο της "επίσημης" Αριστεράς στον τοπο μας. Πιστεύω ότι η κατάσταση αντιστοιχεί κυρίως στα "υψηλά" κλιμάκια των κομματικών μηχανισμών, που λειτουργούν λίγο-πολύ στον αυτόματο πιλότο της αναπαραγωγής τους.
Για το συγκεκριμένο άρθρο, νομίζω ότι είσαι λίγο αυστηρός, η ανάλυση που γίνεται επιχειρεί μια συνοπτική εικόνα της κατάστασης και στο επίπεδο αυτό είναι χρήσιμη.
Φίλε,
εάν εσύ έμαθες κάτι που δεν ήξερες για την πολιτική και οικονομική κατάσταση τότε, συμφωνώ μαζί σου ότι το άρθρο αυτό έχει μια κάποια χρησιμότητα.
Πιθανόν να το υπέγραφα κι εγώ ως ανάρτηση στο δικό μου ιστότοπο.
Όταν όμως στο άρθρο υπάρχει η υπογραφή Α. Αλαβάνος, τότε διάβολε, οφείλουμε να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις.
Ξέρεις όμως τι με προβληματίζει έως ανησυχίας; σε μία περίοδο που η εξουσία έχει εξαπολύσει μια τρομερή επίθεση σε εισόδημα και δικαιώματα των πολιτών, δεν υπάρχει πολυτέλεια για επανάληψη πολιτικών κινήσεων παρωχημένης εικόνας και αισθητικής με προδιαγεγραμμένο τέλος. Οι πολιτικοί παράγοντες της Αριστεράς (και ο Αλαβάνος ανήκει δικαιωματικά σε αυτούς) θα έπρεπε να δείξουνε γενναιοφροσύνη και πολιτική σοφία και να μην εξαντλούν το κύρος τους σε απλοϊκούς τακτικισμούς.
Δημοσίευση σχολίου