Η ρουλέτα των Δήμων του Καλλικράτη

Διαβάζοντας και ακούγοντας τα σχόλια γύρω απο το σχέδιο Καλλικράτης στο νομό μας, μπορεί κανείς να αντιληφθεί μικροπολιτικές και παιχνίδια που παίζονται πίσω απο την πλάτη μας.
Η συζήτηση έχει ξεφύγει τελείως.
Βουλευτές, δήμαρχοι και σύμβουλοι, διαπραγματεύονται και ερίζουν για το μέγεθος και την γεωγραφία των νέων δήμων.
Σαν να θέλουν να μας πείσουν ότι μοναδικό σημείο προβληματισμού απομένει το ποιανών οι θέσεις θα εξασφαλιστούν και με ποιούς συσχετισμούς.
Ξιφουλκούν οι δήμοι Ορχομενού, Αλιάρτου, Διστόμου για να παραμείνουν και να ενισχυθούν οι Δήμοι τους.
Δύο δήμους σε όλο το νομό, θέλει ο δήμαρχος Θήβας, όχι πάνω απο τέσσερις Δήμους λέει ο ο δήμος Λιβαδειάς. Ο αντιδήμαρχος Λιβαδειάς, ξεκίνησε ανένδοτο αγώνα για να μην υποβαθμιστεί η Λιβαδειά και μείνει μικρότερη από ότι πρέπει. Που για όσους δεν το θυμούνται θα είναι πλέον μια πόλη ανάμεσα σε άλλες, σε μια περιφέρεια με πρωτεύουσα τη Λαμία.
Υπέρ των 6 Δήμων στη Βοιωτία τάχθηκαν οι βουλευτές Τόγιας, Αγάτσα, Γιαννάκης απο την αρχή. Η Β.Τσόνογλου πήγε να διαφοροποιηθεί αρχικά, τελικά όμως συμμορφώθηκε με το γενικό κλίμα.
Αν μάλιστα κανείς πίστευε όσα λέγονται και γράφονται, θα έπρεπε να συμπεράνει οτι ο ΥΠΕΣ Ραγκούσης, άλλη δουλειά δεν κάνει όλη μέρα απο το να συσκέπτεται με τους παράγοντες της Βοιωτίας για το πώς θα την χωρίσει.
Αλήθεια αυτό είναι το κύριο πρόβλημα;
ή μήπως ότι τα χωριά και οι γειτονιές απομακρύνονται ακόμη περισσότερο απο την δημοτική εξουσία;
οτι οι περισσότερες δημοτικές αρχές υποβαθμίζουν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους τις πόλεις που ζούμε;
ότι θεσπίζεται ένα ληστρικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, που επιτρέπει σε μειοψηφίες να κυβερνούν με απόλυτη δύναμη;
ότι για μια ακόμη φορά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει τους πολίτες και τις τοπικές κοινωνίες για αυτά που τους αφορούν;
και τελικά ποιός και με τι κριτήρια θα αποφασίσει για τους νέους δήμους;
alzheimer