Η δίκη της Άμφισσας

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος δεν μπορεί δυστυχώς να μιλήσει. Δεν θα ξαναμιλήσει ποτέ πια, ενώ μπορούν και μιλούν γιʼ αυτόν χωρίς αυτόν οι δολοφόνοι του, οι διάσημοι δικηγόροι τους, οι αξιότιμοι δικαστές του Αρείου Πάγου, η ηγεσία της αστυνομίας, οι εισαγγελείς των τηλεοπτικών παραθύρων. Μπορούν, με δυο λόγια, να μιλούν όλοι εκείνοι που από τις τάξεις του κράτους δικαίου τους προήλθε ο δολοφόνος, το κράτος δικαίου τους υπηρετούσε ευδοκίμως, εκείνο τον εκπαίδευσε, όπλισε το χέρι του, αγόρασε τις σφαίρες του και τον πλήρωνε δεκατέσσερις μισθούς τον χρόνο για να επιβάλει την αιματηρή του τάξη.
Αλλά, αν δεν μιλάει ο Αλέξης, μιλάει η μητέρα του εδώ και καιρό. (Και ποιος άλλος έχει το δικαίωμα να μιλάει εξ ονόματος ενός παιδιού, που δεν μπορεί να μιλήσει, αν όχι η μάνα του;). Και δεν μιλάει απλώς - φωνάζει με τον δικό της τρόπο. Όχι για να ζητήσει εκδίκηση, ούτε για να καταραστεί τους δολοφόνους, αλλά για να απαιτήσει το αυτονόητο σε μια δημοκρατική πολιτεία: μια δίκαιη, καθαρή δίκη για τους δολοφόνους τους παιδιού της. Μια δίκη που θα δίνει τη δυνατότητα σε όλους -δικαστές, συνηγόρους, μάρτυρες, ακροατήριο- απρόσκοπτα να παίξουν τον ρόλο τους στην απονομή της δικαιοσύνης. Και δεν θα αφήνει καμιά σκιά σκοπιμότητας και προκατάληψης.
Αυτό το κράτος όμως που όπλισε το χέρι του Κορκονέα έχει μεγάλο στόμα και μικρά αυτιά. Ε, δεν ακούει λοιπόν ούτε τη μητέρα του Αλέξη. Μπορεί να της ζήτησε συγνώμη διά στόματος πρωθυπουργού, αλλά κι αυτό δεν βελτίωσε, όπως όλα δείχνουν, την ακοή του. Κι αφού δεν ακούει τη μητέρα του νεκρού, θα άκουγε τους νομικούς, τους φορείς, τις οργανώσεις, την κοινωνία, που απαιτούν να μη γίνει η δίκη των δύο αστυνομικών σε συνθήκες απομόνωσης και εξορίας; Θα άκουγε όσους προειδοποιούν ότι η δημόσια τάξη κινδυνεύει εκατό φορές περισσότερο από την υποψία μιας στημένης δίκης, παρά από την απόσταση του δικαστηρίου από το Σύνταγμα;
Δεν ακούνε... Ούτε τη μητέρα, ούτε τη λογική, ούτε κανέναν. Και αρχίζουν σήμερα τη δίκη στην Άμφισσα, κηρύσσοντας επισήμως επικίνδυνη την πρωτεύουσα της συντεταγμένης δημοκρατίας μας. Εμείς τι να πούμε; Ας ελπίσουμε ότι η δικαιοσύνη θα αποδειχτεί όσο πρέπει τυφλή, αλλά όχι και κουφή...
ΑΥΓΗ