Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/12/2009
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ*
Θόρυβο επικοινωνιακό και μάλιστα μεγάλο, αλλά με μικρό πολιτικό αντίκρισμα έχουν ξεσηκώσει τα στελέχη του ΣΥΝ, μετά την ομιλία του σ. Αλέκου Αλαβάνου στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Όσα αναφέρω είναι αυστηρά προσωπικές απόψεις και θα παρακαλέσω τους διάφορους καλοθελητές -που θα υπάρξουν εντός του κόμματος- να μην προσπαθήσουν να τα ερμηνεύσουν ως συλλογική έκφραση του ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος στο οποίο ανήκω. Να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ πως ο σ. Αλέκος Αλαβάνος δεν έχει ανάγκη από υπερασπιστές. Μπορεί από μόνος του να υπερασπίσει τον εαυτό του ή και να τον αδικήσει, όπως έχει δείξει η διαδρομή του στην αριστερά.
Από κει και πέρα το τρέμουλο και η ομόθυμη καταγγελία της παρουσίας του στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ από τη συντριπτική πλειοψηφία των κεντρικών στελεχών του ΣΥΝ, έδειξε ότι η αναφορά του στους μηχανισμούς έπιασε τόπο. Γιατί ήξερε ότι όταν αναφερόταν σε αυτό το ζήτημα θα έπιανε τον παλμό της βάσης. Είναι τεράστιες οι ευθύνες του γιατί δεν άλλαξε τίποτα όταν ήταν πρόεδρος του κόμματος, αλλά αυτό δεν του απαγορεύει να αναφέρεται στο μείζον πρόβλημα του ΣΥΝ που είναι η Κουμουνδούρου.
Συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου