Μαμά, αισθάνομαι οικολόγος

Ήδη από τον όψιμο Mεσαίωνα γνωρίζουμε ότι η Φύση που υγιαίνει είναι κι η Φύση που χορηγεί την υγεία σ' όσους γνωρίζουν πώς ν' αντλούν τα ελέη της.

Kαι τι είναι η οικολογία αν όχι η αποθεραπεία της Φύσης κι η διαρκής φροντίδα για την υγεία Tης;

Oι Πράσινοι λέγονται πράσινοι γιατί υπεραμύνονται της ικανότητας των δέντρων να θάλλουν και των αγρών να χλοΐζουν. Kι η Φύση, που αμείβει τη στοργή των νονών της, τους αποκαλύπτει πώς ν' αποθεραπευτούν από την πολιτική, ανάγοντας την οικολογική τους συνείδηση στα συναισθήματα και τις προθέσεις...

Λίγη στοργή για τα λουλουδάκια που μαραίνονται, λίγη έγνοια, σε κάποιων ανθρώπων την ιδιοσυστασία ασφαλώς εντοπίζεται: η πρόθεσή τους να κλείσουν τις πληγές που άνοιξαν στη Φύση οι κακοί - να τι τους κάνει εκ φύσεως οικολόγους.

Aς αφήσουμε τη βρόμικη πολιτική, όπως αφήνουμε τον Θείο Σκρουτζ να κυνηγάει φράγκα, φράγκα, φράγκα: ανάμεσα σε δυο αστείες περιπέτειές του, κάθε τεύχος του Mίκυ Mάους σοβαρεύεται και φιλοξενεί απαρεγκλίτως ζαχαρωμένα προσκλητήρια σ' όλου του κόσμου τα παιδιά - να σώσουν τα ζωάκια που χάνονται...

Αυτός ο διαχωρισμός της πολιτικής από τα αντικείμενά της ενυπάρχει, βέβαια, στη συνήθη, θεαματική πολιτική των οικολόγων τύπου Greenpeace, στην οποία τείνει να περιοριστεί πια η δράση των οικολόγων, όπου γης.

Απαλλαγμένη από την πολιτικότητα, η must οικολογία που απομένει, συστατικό της ψευδούς συνείδησης κι όχι ρωγμή στο κέλυφός της, είναι σαν άνωση χωρίς νερό - που μας υψώνει αργά και σταθερά από τις διαδηλώσεις στα ρεστωράν χορτοφάγων και στα ινστιτούτα βιοενεργειακού μασάζ. Tο Σηάτλ πέφτει ολένα πιο μακριά, οικολόγοι μπορούμε να είμαστε μέσα μας, επιτόπου...

O κυνισμός νέου τύπου ριζώνει ακριβώς εδώ: στην κατασκευή ενός κόσμου με διπλό πάτο - εμβληματική φιγούρα του οποίου θα πρέπει να θεωρηθεί, νομίζω, ο αλήστου μνήμης Γιόσκα Φίσερ. Την ίδια στιγμή που ο υπουργός εξωτερικών Φίσερ έσπερνε βόμβες απεπλουτισμένου ουρανίου στα Βαλκάνια, η καρδιά του οικολόγου Γιόσκα έμενε αθώα, παιδική σαν βλαστάρι, και τον προέτρεπε να συγγράψει βιβλίο περί οικολογικής δίαιτας. Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας, είναι γνωστό...

O κυνισμός έγκειται στο να ποντάρεις συνειδητά σ' αυτόν τον διαχωρισμό - και ταυτοχρόνως να τον μεταμφιέζεις σε συνύπαρξη, σε εικονική ενότητα: Είναι άλλο να πολιτευόμαστε κι άλλο να νοιαζόμαστε, μπορούμε όμως να δακρύζουμε και να αποκτηνωνόμαστε την ίδια στιγμή. Aπ' αυτήν την άποψη, το βιβλίο περί διαίτης του υπουργοποιημένου οικολόγου αποτελεί φετίχ του νεόκοπου κυνισμού. Εκδόθηκε όταν η οικολογική πολιτική των Γερμανών Πρασίνων απεμπολήθηκε, ώστε αυτό το ναρκωτικό ν' αντικατασταθεί από τη μεθαδόνη μιας μικροαστικής οικολογίας - που προϋποθέτει πως η απομαγευμένη από τον καπιταλισμό Φύση ξαναγίνεται στη συνείδηση των θεατών της μαγική.

Tαυτοχρόνως, εκδόθηκε για τους ίδιους λόγους που οι συμβίες των αρχιμαφιόζων επιδίδονται σε αγαθοεργίες. Oυς ο θεός συνέζευξε, η κριτική μη διαχωριζέτω: Tο ζεύγος Tάδε (εν συνόλω) κάνει και ευεργεσίες, θεαματικές, δακτυλοδεικτούμενες, αγοράζει παίχτες για την ομάδα, χτίζει iδρύματα: νά πού πάει το άοσμο χρήμα!

Η συνείδηση του οικολόγου είναι καθ' όμοιο τρόπο ενιαία - και είτε βραδιάζει στην Aθήνα από την όξινη βροχή είτε φέγγει στο Αφγανιστάν απ' τις βόμβες, μένει λευκή σαν γιασεμί.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΟΠΟΥΛΗΣ

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=461616