2009 Έτος Γιάννη Ρίτσου

Έτος Γιάννη Ρίτσου το φετινό με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Με τυμπανοκρουσίες το ανήγγειλε πέρσι ο τότε υπουργός Πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης. Από τότε όμως έχει επέλθει ένας ανασχηματισμός, ένας νέος υπουργός, ένας κουρασμένος πρωθυπουργός και ούτε φωνή ούτε ακρόαση εκ μέρους της πολιτείας για τις τιμητικές εκδηλώσεις που αφορούν τον κορυφαίο ποιητή μας. Οφειλόμενες τιμές σε έναν ποιητή που αναγνωρίστηκε εντός και εκτός ελληνικών συνόρων, έναν ποιητή που οι Έλληνες αγαπούν πολύ και το δείχνουν με την πληθώρα εκδηλώσεων που οργανώνουν μέσω πολιτιστικών και εκπαιδευτικών φορέων σ' όλη τη χώρα, πλην όμως η πολιτεία όπως αποδεικνύεται αδιαφορεί. Παρά το ποιητικό του μέγεθος αλλά και τη δημοφιλία του ο Γιάννης Ρίτσος, δυστυχώς, αντιμετωπίζεται από την πολιτεία ως ο φτωχός συγγενής της λογοτεχνίας μας. Βουβό λοιπόν το έτος του ποιητή της Ρωμιοσύνης, τουλάχιστον για την πολιτεία.

Λίγα λόγια για τον Ρίτσο και το έργο του.

Κορυφαίος Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε στη Μονεμβάσια την Πρωτομαγιά του 1909 και πέθανε στην Αθήνα το 1990. Πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα πεζογραφήματα (μυθιστορήματα τα ονομάζει), τέσσερα θεατρικά, όπως και μελέτες για ομότεχνους συγκροτούν το κύριο σώμα του έργου του. Πολυάριθμες μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν την εικόνα του δημιουργού.

Γρήγορα το ενδιαφέρον του στράφηκε στην ποίηση και στα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα της εποχής του. Οι νέες ιδέες του ήσαν μαρξιστικές. Αυτες οι ιδέες στάθηκαν αφορμή για περιπέτειες. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε και εκτοπίστηκε πολλές φορές. Τόποι εξορίας του υπήρξαν η Μακρόνησος και ο Άγιος Ευστράτιος, η Γυάρος, η Λερός και η Σύρος στην επταετία της χούντας. Η ζωή του ποιητή υπήρξε ταραγμένη και περιπετειώδης. Χαρακτηρίζεται από ασθένειες και πολιτικές διώξεις. Σίγουρα όλη αυτή η ένταση, επηρέασε την ποίησή του.

Τεράστιο σε ποσότητα και πολύ σημαντικό σε ποιότητα είναι το έργο του. Θεωρείται ένας από τούς καλύτερους εκπροσώπους της νεότερης ελληνικής ποίησης.

Έργα: «Τρακτέρ» (1934), «Πυραμίδες» (1935), «Επιτάφιος» (1936), «Το τραγούδι της αδελφής μου» (1937), «Εαρινή συμφωνία» (1938), «Η Ρωμιοσύνη» (1945), «Γειτονιές του κόσμου» (1949), «Σονάτα του Σεληνόφωτος» (1956), «Η αρχιτεκτονική των δεύτερων» (1958), «Οι γερόντισσες και η θάλασσα» (1959), «Κάτω απ' τον ίσκιο του βουνού» (1962), «Μαρτυρίες Α» (1963), «Φιλοκτήτης» (1965), «Ορέστης» (1966), «Μαρτυρίες Β» (1966), Όστραβα» (1967), «Πέτρες, επαναλήψεις, κιγκλιδώματα» (1972), «Η επιστροφή της Ιφιγένειας» (1972), «Ισμήνη» (1972), «Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» (1973), «Γκρογκάντα» (1973), «Καπνισμένο τσουκάλι» (1974), «Ο τοίχος μέσα στον καθρέφτη», «Το ρόπτρο», «Γραφή Τυφλού», «Τα ερωτικά», «Ανταποκρίσεις» (1987).